Cięcie starych jabłoni. Radzimy, jak pielęgnować okazałe drzewa

1/3 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Szacuje się, że pewien procent sadów stanowią stare drzewa, nawet 30-, 40-letnie. Najwięcej ich spotykamy jednak w nasadzeniach przydomowych czy ogrodach działkowych.

Stare drzewa zwykle mają koronę naturalną, ok. 10–15 konarów. Nie posiadają przewodnika. W zależności od odmiany dorastają od 5 do 8 m wysokości. Szerokość korony wynosi ok. 4 m. Jabłonie takie wzajemnie się zacieniają. W dolnych partiach drzewa owoce wyrastają drobne i bez rumieńca. Lepsze owocowanie obserwuje się w wyższych częściach, gdzie jest więcej światła. Niestety wysokie drzewa ciężko opryskać środkami ochronnymi, trudniejszy jest też zbiór owoców. Często w starych sadach jabłonie są zaniedbane, mają konary zacieniające się wzajemnie, nakładające się na siebie, krzyżujące się, chore lub martwe.

Drzewa należy obniżyć do wysokości ok. 3 m. W tym celu przycina się wierzchołki i zmniejsza liczbę konarów do ok. 7–8. Cięcia prześwietlające są najistotniejsze w pielęgnacji starych jabłoni. Należy rozrzedzać ich koronę. Przez kilka lat wycina się około połowy gałęzi lub więcej. Po gruntownym cięciu jabłoni wyrastają silnie rosnące pionowo, nieowoconośne pędy, tzw. wilki. Wiosną następnego roku po cięciu rozrzedzającym wycina się je na gładko. Cięcie wilków można wykonywać również w lipcu i sierpniu. Letnie cięcie ogranicza późniejsze ich wyrastanie i zapewnia lepsze wybarwianie się owoców. U niektórych odmian nie jest wymagane szczególne wycinanie wilków, lecz mogą z ich pąków wybijać w następnych latach kolejne pędy, które nie są owoconośne i będą wyłącznie zacieniać koronę. Nie należy jednak w żadnym wypadku skracać pędów rocznych (owoconośnych) na jabłoni.

Koronę często tnie się na kształt parasola. Obniża się ją poprzez usunięcie wierzchołka i gałęzi w środku korony. Forma parasola pozwala na większy dostęp światła do wielu partii drzewa i lepszy zbiór owoców oraz ułatwia opryskiwanie.

Występują niewielkie różnice w cięciu różnych odmian starszych drzew. Jabłonie McIntosh należy ciąć słabo, ponieważ zbyt mocne cięcie powoduje przerastanie owoców i ich gorsze przechowywanie. Odmianę Spartan należy za to silnie przycinać, ponieważ na słabo prześwietlanej koronie owoce drobnieją. Jabłoń Cortland wytwarza dużo zwisających gałęzi. Wiele z nich pokłada się na ziemi. Wobec tego należy je wycinać od dołu na wysokość ok. pół metra. Cortland może mieć chore pędy, ponieważ często i silnie porażana jest przez mączniaka jabłoni. Porażone gałęzie należy koniecznie wycinać. Odmianę tę cechuję również skłonność do ogałacania starszych pędów z pąków owocowych. Jabłoń Paulared wymaga podobnych zabiegów co Cortland ze względu na zbliżoną budowę.

Drzewa starsze mocno porażone przez choroby należy koniecznie wykarczować, nie nadają się już do cięć. Mogą jedynie zagrażać innym roślinom.

Autor: Joanna Żołnierkiewicz

Bibliografia:

Bralewski T.W., „Czas na cięcie jabłoni i śliw”, „Tygodnik Rolniczy”, 11/2011, s. 48–50

Gruca Z., „Jak odnowić sad?”, „Tygodnik Rolniczy”, 38/2011 r., s. 74–75

Mika A., „Cięcie drzew i krzewów owocowych”, PWRiL, Warszawa 2006 r., s. 149–157

Mika A., „Cięcie drzew w sadach intensywnych”, wyd. Hortpress, Warszawa2012 r., s. 152–154