Nawożenie gnojowicą - kiedy je stosować? Przedstawiamy wady i zalety
Czym się kierować, wybierając zbiorniki na gnojówkę i gnojowicę? Podpowiadamy!
Zobacz także
Regulacje prawne dotyczące ochrony środowiska wymagają od gospodarstw projektowania i budowy szczelnych i bezpiecznych zbiorników na gnojówkę i gnojowicę. Prawidłowo przechowywane odchody są wykorzystywane w produkcji rolnej jako naturalne nawozy. Jednak nieprawidłowe przechowywanie, nieszczelne zbiorniki i niedostosowanie obsady zwierząt do wielkości zbiorników i na odwrót, mogą skutkować poważnym zanieczyszczeniem gleb azotanami. Wielkość i jakość zbiorników na płynne odchody na fermach zwierząt gospodarskich jest uregulowana odgórnie przepisami prawa i ustawą „O nawozach i nawożeniu”, do której wszyscy hodowcy powinni się ustosunkować, aby chronić zwierzęta i środowisko naturalne.
Zbiorniki na gnojówkę i gnojowicę powinny znajdować się w gospodarstwach utrzymujących zwierzęta w systemie bezściołowym, najczęściej z podłogami ażurowymi całkowitymi lub częściowymi. Gnojówka jest to przefermentowany mocz przechowywany w zbiornikach, wykorzystywany jako naturalny nawóz. Gnojowica są to przefermentowane odchody (kał i mocz) wraz z resztkami paszy, najczęściej rozcieńczone wodą którą spłukuje się kanały gnojowe. Po określonym czasie fermentacji, może być wykorzystywana jako naturalny nawóz.
Istnieje wiele sposobów przechowywania odchodów płynnych. Zbiorniki dzieli się na zamknięte, otwarte, podziemne, naziemne i częściowo zagłębione. Mogą mieć kształt owalny, kwadratowy lub graniastosłupa. Aby wybudować zbiornik na terenie gospodarstwa na odchody płynne należy zdobyć odpowiednie pozwolenie na budowę, które składa się w starostwie. Pozwolenia nie wymagają zbiorniki o pojemności 25m3. Obecnie przyjmuje się na jedną jednostkę DJP (duża jednostka przeliczeniowa inwentarza) w systemie bezściołowym 7-10m3 zbiornika.
Kanał głęboki
W chowie bezściołowym pod szczelinową podłogą znajdują się różnej wielkości kanały, w których gromadzi się gnojowicę. Na niektórych fermach to wystarcza do przechowywania płynnych odchodów, jednak nie zapewnia to odpowiedniego mikroklimatu chlewni czy obory, ani dobrostanu zwierząt. W powietrzu utrzymują się toksyczne gazy, jeśli wentylacja prawidłowo działa część jest usuwana na zewnątrz, ale i tak nie stwarza to prawidłowych warunków do produkcji zwierzęcej.
Lokalizacja zbiorników na gnojówkę i gnojowicę
Zbiorniki otwarte na odchody należy umiejscowić minimum 5 m od silosów paszowych, 30 m od budynku mieszkalnego na działce obok, 50 m od punktu przetwórstwa rolno-spożywczego, 10m od silosów na kiszonki i 15 m od studni. Zbiorniki zamknięte na odchody muszą znajdować się minimum 5 m od budynku mieszkalnego, silosu na kiszonki, magazynów, silosów, 15 m od studni i od sąsiedniej działki.
Konstrukcja zbiorników
W Polsce najczęstszym materiałem budulcowym jest beton lub żelbeton. Musi od spełniać określone wymogi- być szczelny, mrozoodporny, wodoodporny, niewrażliwy na korozję. Można spotkać na rynku zbiorniki zbudowane z PCV i włókna szklanego zbrojonego. Najbezpieczniejsze i najsolidniejsze są te mające betonowy lub żelbetonowy, gruby fundament. Zbiorniki nie powinny znajdować się w bliskim sąsiedztwie drzew, ani szlaków komunikacyjnych – dróg lub tras przejazdu ciężkiego sprzętu i maszyn rolniczych.
Zbiorniki podziemne
Każdy zbiornik ma swoje wady i zalety. Zbiorniki podziemne wykorzystują samospływ odchodów z obory lub chlewni, kanałami bezpośrednio do zbiorników. Można wykorzystać budowę kompaktową, tak aby pod ziemią znajdowały się odchody płynne, a na zewnątrz byłaby płyta obornikowa. Dużą wadą tego typu zbiorników jest brak możliwości przeniesienia w razie rozbudowy lub powiększenia. Podczas budowy takich zbiorników należy wziąć pod uwagę poziom wód gruntowych. Jest możliwe wybudowanie takiego zbiornika na glebie z wysokim poziomem wód gruntowych, ale należy wykonawcy dopłacić za osuszanie terenu lub miejscowe obniżenie tego poziomu.
czytaj dalej...
