Efektywna hodowla indyków bez sekretów

Hodowla indyków Duży indyk

W ostatnich latach w Polsce nastąpił dynamiczny wzrost produkcji w hodowli indyków oraz zainteresowania wśród konsumentów mięsa indyczego. Według danych Głównego Urzędu Statystycznego na rok 2012, pogłowie indyków wyniosło ogółem ponad 9 mln sztuk. Największa produkcja indyków brojlerów skupiona była w województwach warmińsko-mazurskim, lubuskim i wielkopolskim. Na ekonomikę chowu i hodowli indyków bardzo istotny wpływ mają ceny paszy (tendencja wzrostowa) oraz ceny skupu indyków (tendencja spadkowa).

Rasy indyków

Na świecie występuje kilkanaście ras indyków, w Polsce hodowane są tylko trzy; indyk biały szerokopierśny, bronz szerokopierśny oraz bronz. Indyk biały szerokopierśny stanowi 95% w krajowej populacji indyków. Jako indyki rzeźne produkowane są mieszańce towarowe znanych firm takich jak BUT, Nicolas i Hybrid, mających filie w Polsce.

Obie rasy bronz w hodowli mają już historyczne znaczenie. Głównie dlatego, że konsumenci preferują różowe, a nie ciemne tuszki.

Materiał rzeźny

Materiał rzeźny w hodowli indyków stanowią indyczki i indory, które pochodzą z zagranicznych firm produkujących materiał hodowlany. Indyki dzieli się na typy ze względu na wagę końcową i długość tuczu. Występują indyki typu lekkiego, średniego i ciężkiego.

Chów indyków

Chów indyków można podzielić na dwa okresy, które są równie ważne w osiągnięciu zysku z produkcji. Pierwszym okresem jest odchów piskląt (występują trzy metody), drugim jest tucz właściwy brojlerów. Indyki należą do gatunku ptaków bardzo wrażliwych na nieodpowiednie warunki utrzymania, dlatego bardzo ważne jest stosowanie się do ogólnie przyjętych zasad w hodowli.

Najstarszą metodą odchowu piskląt w wielkotowarowej hodowli jest „utrzymanie w kręgach”, umożliwia; zapewnienie dwóch stref cieplnych (poprzez elektryczne kwoki - wiszące grzejniki), stałą obserwację zachowania i monitorowanie stanu zdrowia piskląt. Kręgi wykonane są z listew o odpowiedniej wysokości uniemożliwiające wydostanie się zwierząt na zewnątrz (średnica ok. 4 m, 250-300 szt. piskląt). W środku znajdują się karmniki, poidła, elektryczne kwoki oraz ściółka (najczęściej słoma). Ta metoda jest najpopularniejsza, natomiast wymaga sporego nakładu czasu oraz pracy. Wygodniejszą metodą, mniej powszechną, dla hodowców nieposiadających dużej ilości personelu do pracy jest „odchów bez kręgów”. Jest to metoda wygodna, ale niestety wymaga zwiększenia kosztów ogrzewania, ponieważ trzeba utrzymywać stałą temperaturę w całym indyczniku. „Odchów w sektorach” to ostatnia metoda, bardzo rzadko stosowana w Polsce. Jest połączeniem obu wyżej wymienionych systemów odchowu. Stosowane są zagrody, typu kręgi, ale są o wiele większe, mają układ prostokątny i utrzymuje się tam więcej zwierząt. Wybór systemu odchowu zależy od wygody i finansów hodowcy, jednak najczęściej stosowaną metodą w Polsce są kręgi.

Obsada zwierząt

Bardzo ważnym elementem utrzymania i dobrostanu, na jaki należy zwrócić uwagę jest obsada indycznika. Optymalna obsada zapobiega stresom, kanibalizmowi, nadmiernemu zanieczyszczeniu i zawilgoceniu ściółki (przyczyna biegunek i stany zapalne poduszek palców.

czytaj dalej...

Dodaj komentarz

Rynek Rolny to pierwszy profesjonalny branżowy portal rolniczy z giełdą rolną. Darmowe ogłoszenia rolnicze i aktualne ceny produktów rolnych. Sprzedawaj i Kupuj z nami!

Sulejkowska 56/58 lok 215
04-157 Warszawa, Polska

Email: kontakt [małpa] rynek-rolny.pl

Newsletter

Fundusze Europejskie – dla rozwoju innowacyjnej gospodarki