Groch jadalny - najważniejsze informacje o odmianach, siewie i uprawie

1/3 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Groch (Pisum sativum L.) jest jednym z najstarszych warzyw uprawianych przez człowieka. To roślina jednoroczna, która kiełkuje podobnie jak fasola wielokwiatowa, czyli hipogeicznie.

Posiada mocno rozwinięty system korzeniowy złożony z głównego korzenia palowego dorastającego do 1 m długości, z którego wyrastają boczne korzenie rozgałęziające się nawet do 0,5 m w głąb ziemi.

Odmiany

Ze względu na obecność błony pergaminowej w strąku wyróżniamy dwie grupy grochu – siewny cukrowy oraz siewny łuskowy. Pierwsza grupa charakteryzuje się brakiem wspomnianej już wyściółki pergaminowej w strąkach, przez co mogą być spożywane w całości, gdy nasiona nie są jeszcze dobrze wykształcone i dojrzałe.

Polecana jest szczególnie do uprawy amatorskiej, plon zbieramy sukcesywnie w miarę dojrzewania. Drugą grupę stanowią odmiany o strąkach wyściełanych pergaminową błoną, a spożywane są wyłącznie ich nasiona, które mogą być suszone.

Groch łuskowy możemy podzielić jeszcze na grupę o nasionach z gładką powierzchnią i grupę o nasionach o pomarszczonej powierzchni, a także ze względu na masę tysiąca nasion na grupę o drobnych (MTN od 250 do 300 g), średnich (MTN od 300 do 450 g) i o dużych nasionach (MTN ≥ 450 g).

Na rynku dostępnych jest kilka odmian grochu (zarejestrowane w COBORU):

siewny cukrowy: Bajka, Hetman, Hrabia, Iłówiecki, Kent;
siewny łuskowy – nasiona pomarszczone: Avola, Betafortuna, Biznes, Cud Kelvedonu, Donato, Duet, Hazard, Izolda, Jantar, Jubilat, Kanon, Kantata, Kaskada, Kiler, Meteor Dziekanowski, Nefryt, Opty, Pegaz, Pionier, Poker Zielony, Polar Nochowski, Salto, Walor;
siewny łuskowy – nasiona gładkie: Sześciotygodniowy;

Ze względu na wysokość roślin odmiany grochu cukrowego i łuskowego możemy podzielić na karłowe (25-50 cm), średniowysokie (50-100 cm) i wysokie (≥ 100 cm).

Stanowisko i nawożenie

Groch to roślina chłodniejszego klimatu, co nie znaczy, że lubi cień – jest wrażliwy na brak światła. Nasiona wysiewamy w miarę wcześnie, najlepiej pod koniec marca lub z początkiem kwietnia, w słonecznym miejscu. Im później przystąpimy do siewu, tym mniejszego plonu możemy się spodziewać – końcem optymalnego terminu jest druga dekada kwietnia.

Najlepiej rośnie w temperaturze 13-18°C, zniesie również przymrozki do -4°C. Pomimo niskich wymagań klimatycznych posiada stosunkowo wysokie wymagania glebowe i wodne, szczególnie podczas kwitnienia i zawiązywania strąków (podobnie jak fasola). Groch najlepiej rosnąć będzie na glebie próchnicznej, zasobnej w składniki pokarmowe, łatwo nagrzewającej się o odczynie zbliżonym do obojętnego (pH 6,6-7,2).

Na słabszych glebach najczęściej uprawiamy w drugim, zaś na żyznych glebach w trzecim roku po oborniku. Planując mineralne nawożenie opierajmy dawki o analizę chemiczną gleby. Podobnie jak fasola, ma małe zapotrzebowanie na azot ze względu na symbiozę z bakteriami, jednak ma także nieduże wymagania w stosunku do fosforu i potasu – standardowo w 1 dm³ gleby powinno znajdować się 125-175 mg K i 40-60 mg P.

Wrażliwy jest za to na niedobór molibdenu, którego niska zawartość obniża wielkość i jakość plonu. Wprowadzając groch pierwszy raz na pole powinniśmy do gleby dodać szczepionkę – Nitraginę.

czytaj dalej...