Jaskier rozłogowy – niepozorny chwast, potrafiący zdominować uprawę

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Jaskier rozłogowy (Ranunculus repens L.) to gatunek wieloletniej rośliny należącej do rodziny jaskrowatych. Występuje w Azji, Europie i Afryce Północnej. Został zawleczony także do Ameryki Północnej, Australii i Nowej Zelandii. Inne nazwy to jaskier rozesłany lub jaskier czołgający. Łacińska nazwa rodzajowa Ranunculus oznacza małą żabę i prawdopodobnie jest związana z tym, że większość jaskrów lubi stanowiska wilgotne, nawet bagienne.

W Polsce jaskier jest pospolity na całym obszarze. Rośnie na łąkach, polach, w olszynach, rowach, wśród zarośli i nad brzegami rzek. Pospolicie występuje na nizinach i po piętro kosodrzewiny w górach. Preferuje gleby gliniaste, mało przewietrzane, ilaste. Występuje w sadach, ogrodach i parkach. W uprawach zachwaszcza przede wszystkim zboża i rośliny okopowe, często zupełnie zasnuwa glebę swoimi rozgałęziającymi się rozłogami.

Charakterystyka

Jaskier rozłogowy ma korzeń wiązkowy oraz skośne kłącze z nadziemnymi rozłogami, często ukorzeniającymi się u nasady liścia. Łodyga jest słabo rozgałęziona, podnosząca się, o długości od 10 do 40 cm. Zwykle owłosiona, w środku pusta.

Bylina ma ciemnozielone i wąskie liście, dolne są długoogonkowe, trójsieczne, potrójnie wyrębne. Środkowy odcinek liścia jest ogonkowy, boczne są bezogonkowe. Liście odzimkowe i środkowe znajdują się na wydłużonych ogonkach.

Jaskier ma żółte, błyszczące i promieniste kwiaty o średnicy do 4 cm. Kwiaty składają się z pięciu płatków korony i pięciu działek kielicha, które przylegają do płatków. Szypułki kwiatów są obłe. Pręciki dojrzewają stopniowo, poczynając od zewnętrznych, wewnętrzne zaś z czasem wydłużają się i wyginają do środka, przez co ich pyłek wysypuje się na słupki. Dzięki temu roślina początkowo chroni się przed samozapyleniem, dążąc do zapylenia krzyżowego.

Kwitnie od maja do września. Rozmnaża się za pomocą rozłogów nadziemnych i jasnobrunatnych lub brunatnych owoców, które są złożone z orzeszków zakończonych krótkim, ostrym dzióbkiem. Siewki zbudowane są z łodygi o długości do 12 mm, białawej, u góry często fioletowej, z wiązką korzonków u dolnego końca. U starszych siewek dolny fragment pędu pokryty jest korzeniami. Liście są zielone, owalne, zaokrąglone u nasady lub tępo zwężone z zielonymi blaszkami. Osiągają długości ok. 5 mm. Na dolnej stronie liścieni można zobaczyć trzy nerwy biegnące ku nasadzie. Skład chemiczny i właściwości rośliny są podobne do jaskra ostrego.

Zastosowanie w ogrodnictwie

Jaskier może być rośliną ozdobną. Doskonale nadaje się do uprawy w ogródku i na rabatach. Nie wymaga wielu zabiegów pielęgnacyjnych. W okresie kwitnienia zaleca się obfitsze podlewanie. Najlepiej rośnie na przepuszczalnej i lekko wilgotnej glebie, na stanowisku słonecznym lub półcienistym. Można go rozmnożyć przez siew nasion zaraz po ich zebraniu lub wegetatywnie ‒ przez podział rozrośniętych kęp wiosną lub jesienią. Przy planowaniu ogrodu należy wziąć pod uwagę to, że jaskier rozprzestrzenia się rozłogami i szybko staje się ekspansywny. Tworzy kępy szerokości ok. 1 m, z rozwidlonymi pędami w wysokości 30–60 cm. Z tego powodu lepiej sprawdzi się w większych ogrodach. W mniejszych ogródkach wymaga sukcesywnego usuwania rozrastających się pędów.

czytaj dalej...