Kokcydioza królików – najczęstsza choroba królików hodowlanych

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Objawy

Do głównych objawów kokcydiozy zalicza się spadek masy ciała lub zahamowanie wzrostu młodych i biegunkę o różnym nasileniu. Zwierzęta tracą apetyt. Niszczenie komórek jelitowych sprzyja namnażaniu się bakterii, głównie tych z gatunku E. coli. Z powodu uszkodzenia naturalnej bariery ochronnej, którą stanowi błona śluzowa i podśluzowa jelita, łatwiej także o wtórne infekcje wirusowe.

U królików, które nie ukończyły trzeciego tygodnia życia, rzadko obserwuje się zachorowania. Pierwsze objawy mogą wystąpić w okresie odsadzenia i wtedy też notuje się największe upadki. Przypisuje się to zmianom jakie zachodzą w tym czasie w żywieniu u tych zwierząt (pierwsze próby przyjmowania pokarmu stałego) i co za tym idzie zmianom w ukształtowaniu błony śluzowej jelit, przekształcaniu naturalnej flory bakteryjnej i przez to całego mikro środowiska jelitowego. Zwierzęta starsze (powyżej trzeciego miesiąca życia) rzadko padają. U królików występuje także kokcydioza wątrobowa wywoływana przez E. stiedai.

Diagnozę kokcydiozy przeprowadza się na podstawie badania kału. Obecność inwazji pierwotniaka potwierdza duża liczba oocyst charakterystycznych dla kokcydiów. Należy pamiętać, że niewielka ilość widocznych pod mikroskopem oocyst jest zjawiskiem normalnym i nie świadczy o procesie chorobowym.

Profilaktyka

W profilaktyce kokcydiozy królików niezmiernie ważna jest higiena. W praktyce często niemożliwe jest całkowite usunięcie oocyst ze środowiska bytowania zwierząt. Ważne jest zatem systematyczne wymienianie ściółki, utrzymanie odpowiedniej temperatury i wilgotności w pomieszczeniach inwentarskich oraz izolacja chorych osobników. Należy ograniczyć stres zwierząt, na który szczególnie wpływa zbyt duże zagęszczenie. Ilość oocyst może być kontrolowana za pomocą preparatów kokcydiobójczych. Te starszych generacji niekiedy bywają niedostatecznie skuteczne. Lekarz weterynarii może zatem zalecić stosowanie innych, niezarejestrowanych do użytku dla królików leków. W niektórych przypadkach mogą one powodować zamieralność zarodków w początkowym okresie ciąży, należy więc zachować ostrożność przy stosowaniu tego typu preparatów u kotnych samic. Trzeba też zdawać sobie sprawę, że niektóre chemioterapeutyki skuteczne w zwalczaniu inwazji u innych gatunków zwierząt, szczególnie drobiu, niekoniecznie wykażą się podobnym działaniem na kokcydia królicze. Dodatek substancji przeciwpasożytniczych w paszy ma za zadanie ograniczanie liczebności wydalanych oocyst z kałem, czyli utrzymywanie populacji kokcydiów na ograniczonym, kontrolowanym, niezagrażającym zwierzętom poziomie. Leczenie zwierząt już wykazujących objawy choroby jest trudne i niestety często kończy się niepowodzeniem.