Koniczyna krwistoczerwona, inkarnatka - opis i uprawa

1/5 Następne

Uprawa koniczyny krwistoczerwonej - inkarnatki

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Koniczyna krwistoczerwona (Trifolium incarnatum) określana jest również jako inkarnatka. Pochodzi z rejonu śródziemnomorskiego. Może występować w dwóch formach: jednorocznej i dwuletniej. W Polsce uprawiana jest jednoroczna forma ozima.

Inkarnatka występuje w dwóch odmianach botanicznych: dzikiej (var. molineri) i siewnej (var. sativum). Najważniejsza pod względem rolniczym jest inkarnatka siewna u której wyróżnia się trzy formy botaniczne: inkarnatkę pospolitą (czerwoną lub szkarłatną), inkarnatkę krwistoczerwoną i inkarnatkę białokwiatową.

Odmiany

Aktualnie w Krajowym Rejestrze według COBORU znajduje się jedna odmiana koniczyny krwistoczerwonej – Opolska. Jest to odmiana jednokośna, charakteryzująca się słabą zimotrwałością. Została ona wyhodowana przez Małopolską Hodowlę Roślin-HBP.

Cechy charakterystyczne

Inkarnatka wytwarza cienki korzeń palowy sięgający do głębokości 90 cm, który wytwarza odgałęzienia boczne zlokalizowane w ornej warstwie gleby. Łodygi są sztywne i wzniesione oraz mogą osiągać wysokość 60-80 cm. Są dobrze ulistnione oraz kosmato owłosione, a w ich środkowej części tworzą się rozgałęzienia boczne. Niestety mają tendencję do szybkiego drewnienia i słabego odrastania po skoszeniu, ponieważ ich szyjka korzeniowa jest mało żywotna. Liście inkarnatki są rozetowe, złożone z trzech listków i osadzone na długich ogonkach oraz tak samo jak łodyga, pokryte są włoskami. Mogą być jajowatego kształtu bądź owalnego. W górnej części są nieregularnie ząbkowane i sinozielone. Przylistki są duże, jajowate i błoniaste, mogą być koloru zielonego lub częściowo zabarwione antocyjanem i pokryte długimi, rzadkimi włoskami. Kwiatostanem inkarnatki jest stożkowato wydłużona główka, która ma długość 2-6 cm i jest miękka w dotyku. Kwiaty mają barwę krwistoczerwoną (purpurową) i są owadopylne, ale wykazują tendencję do samozapylenia. Owocem jest jednonasienny, łatwo pękający strąk, który jest eliptycznego kształtu. Nasiona są zaokrąglone i największe spośród wszystkich koniczyn. Są mocno lśniące, a ich barwa może być od jasnożółtej do czerwonożółtej. Z wiekiem ciemnieją i stają się brązowoczerwone oraz tracą połysk. Ich masa 1000 nasion wynosi 3,5-4,5 g.

Wymagania

Koniczyna krwistoczerwona jest bardzo wrażliwa na mrozy i łatwo wymarza w czasie bezśnieżnych zim w temperaturze od -8 do -10°C. Niekorzystny wpływ ma również zbyt gruba okrywa śnieżna, wiosenne przymrozki i spóźnione nadejście suchej wiosny. Ze względu na jej zimotrwałość, uprawę najlepiej prowadzić w łagodnym klimacie południowo-zachodniej Polski.

Inkarnatka najlepiej rośnie i plonuje na glebach lekko kwaśnych oraz obojętnych, których pH wynosi 5,6-6,5. Jej uprawa bardzo dobrze udaje się na glebach lekkich, piaszczysto-gliniastych i szczerkach, zaś na glebach zlewnych bardzo słabo plonuje. Zalecana jest do uprawy na glebach należących do kompleksu żytniego bardzo dobrego i dobrego. Może być uprawiana co 3-4 lata na tym samym polu.

Na glebach ubogich i płytszych niż pod uprawę koniczyny czerwonej zakłada się plantacje inkarnatki na nasiona.

Przedplon

Najlepszymi przedplonami dla inkarnatki są rośliny wcześnie schodzące z pola takie, jak: rzepak ozimy, wczesne ziemniaki, żyto, jęczmień ozimy oraz mieszanki zbożowo-strączkowe, które są zbierane na zieloną masę. Bardzo często jest ona wysiewana po zbożach ozimych. Inkarnatka może być również sama dobrym przedplonem dla roślin uprawianych jako plon wtóry, np. kukurydzy na kiszonkę, buraka pastewnego, ziemniaka lub tytoniu.

Siew inkarnatki

Inkarnatka użytkowana jest wyłącznie w uprawie polowej. Może być wysiewana w plonie głównym na jesień, zaś jej wiosenny siew wykonuje się wyłącznie po wyginięciu w czasie zimy koniczyny czerwonej. Po wysianiu jej w terminie wiosennym, pierwszy pokos można zebrać wczesną jesienią. Można też ją wysiewać w międzyplonach ozimych z wyką ozimą i życicą trwałą bądź wielokwiatową. Najczęstszym terminem siewu koniczyny krwistoczerwonej jest III dekada sierpnia.

Ten gatunek koniczyny najlepiej siać w ilości 15-20 kg/ha, w rozstawę rzędów wynoszącą 15-20 cm i na głębokość 1-2 cm. W okresie jesiennym lub wiosennym można wysiewać inkarnatkę przeznaczoną na uprawę nasion. Siewu dokonuje się w rozstawę rzędów 25-35 cm, a jego ilość jest pomniejszona o 20-30% niż pod uprawę inkarnatki na paszę

czytaj dalej...