Koza angorska – z jej runa otrzymuje się ceniony i delikatny moher! Sprawdź, jak hodować tę rasę kóz

1/5 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Koza angorska wywodzi się z Ankary (dawniej Angory) w Turcji, gdzie była hodowana już w starożytności. Jej lekka, puszysta sierść – moher – jest wytrzymała, elastyczna i niepodatna na filcowanie. W Europie użytkowanie tej rasy w kierunku wełnistym nie jest jednak praktykowane ze względu na nieprzystosowanie zwierząt do warunków klimatu umiarkowanego. Niewielkie stadka efektownych kóz angorskich utrzymuje się najczęściej w celach ozdobnych.

Użytkowanie

Angory sprowadzono na nasz kontynent po raz pierwszy w drugiej połowie XVI w., jednak aż do lat 30. XIX w. wszystkie próby ich hodowli poza Turcją kończyły się niepowodzeniami. Odpowiednie warunki chowu udało się stworzyć dopiero hodowcom z Afryki Południowej i południowo-zachodnich stanów USA, gdzie kozy angorskie stały się popularną rasą, dostarczającą wełnę doskonałej jakości. Zwierzęta te nie znoszą deszczowej i chłodnej pogody, dlatego poza rejonami o klimacie pustynnym lub półpustynnym utrzymuje się je wyłącznie w zamkniętych pomieszczeniach, z których wychodzą na wybieg tylko w suche i ciepłe dni. Ze względu na wysokie wymagania środowiskowe, a przy tym niską płodność, mleczność (do 100 kg/rok) i wydajność rzeźną (40-50%), w Europie kozy angorskie są hodowane w niewielkich stadach jedynie przez hobbystów.

Pokrój

Kozły osiągają 60 cm wysokości w kłębie i wagę 45-55 kg, kozy zaś odpowiednio – 50 cm i 30-40 kg. Samce mają rogi w formie korkociągu, u samic z kolei przybierają one kształt sierpów. Uszy zwierząt są długie i wiszące.

Cechą charakterystyczną kóz angorskich jest ich niezwykle delikatna, kędzierzawa okrywa włosowa (moher), która dorasta do 30 cm długości. Najbardziej wartościowa frakcja puchowa zajmuje 17% jej objętości, frakcja przejściowa – 81%, a frakcja okrywowa – 2%. Wełna kóz angorskich przyrasta bardzo szybko, o 2,5 cm w ciągu miesiąca, dlatego strzyży dokonuje się dwa razy w roku. Od jednego osobnika pozyskuje się 3-6 kg wełny rocznie. Choć w obrębie rasy angorskiej spotyka się kozy o niejednolitej, łaciatej maści, wartość handlową ma wyłącznie wełna biała, przydatna do farbowania.

czytaj dalej...