Jak sadzić orzecha włoskiego? Oto garść cennych porad!
Którą odmianę orzecha włoskiego wybrać? Twardy orzech do zgryzienia…
Zobacz także
Orzech włoski (Juglans regia) to okazałe drzewo dorastające do 20 m wysokości, o silnym pniu, wydające orzechy cenione w kuchni, przemyśle cukierniczym i lecznictwie. Pod ziemią chowa swój równie potężny co pień korzeń palowy, który sięgać może kilku metrów głębokości. Kwiatostany złożone z kwiatów męskich, zwyczajowo zwane kotkami, rosną na zeszłorocznych pędach i zakwitają na początku maja, kwiaty żeńskie pojawiają się zaś na tegorocznych przyrostach i kwitną od drugiej połowy maja. Smacznych orzechów możemy się spodziewać wczesną jesienią, już we wrześniu i październiku. Drzewa szczepione na J. regia, bo zwykle nie sadzi się już tych o własnym korzeniu, zaczynają owocować po 8–10 latach od posadzenia i dożywają nawet 200 lat.
Gdzie go posadzić?
Orzech włoski preferuje stanowisko słoneczne (lecz nie w pełnym słońcu), osłonięte przed silnymi wiatrami i mrozem. Dobrze rośnie na glebie gliniastej, przepuszczalnej, głębokiej i bardzo zasobnej w składniki pokarmowe – jest rośliną o dużym apetycie. Planując posadzenie go w naszym ogrodzie, musimy mieć do dyspozycji dużą przestrzeń. Nie dość, że potrzebuje dużo miejsca, to w jego sąsiedztwie urośnie niewiele roślin – orzech włoski wydziela do gleby substancję, juglon, która ma działanie allelopatyczne i spowalnia bądź hamuje rozwój większości gatunków roślin w pobliżu nawet kilku metrów.
Odmiany
Odmiany orzecha włoskiego są obcopylne, toteż wymagane jest, by w sadzie czy ogrodzie sadzić minimum dwie odmiany wzajemnie się zapylające. Między poszczególnymi odmianami możemy dostrzec wiele różnic, m.in. w kształcie korony i sile wzrostu drzewa, wyglądzie owoców, twardości okrywy, plenności czy odporności na mróz, choroby i szkodniki. Obecnie w krajowym rejestrze znajdują się 3 krajowe odmiany orzecha włoskiego wpisane w 1991 r.
Dodo (nazwa hodowlana Godynia nr 88)
Dość ciekawa, polska odmiana ceniona za wysoką wytrzymałość na mróz i dużą plenność. Drzewo średnio silnie rośnie, tworząc kulistą koronę złożoną z wielu krótkopędów. W okres kwitnienia wchodzi dosyć późno i potrzebuje wobec tego późno kwitnących zapylaczy, kwiatostany męskie kwitną przed żeńskimi. Owoce (orzechy) są średniej wielkości lub duże o jajowatym kształcie i grubym szwie. Jądro jest smaczne, jasnobrązowe i słodkie, czasem cierpkie i stanowi prawie połowę masy orzecha. Orzechy dojrzewają dość wcześnie, od drugiej dekady września.
Odmiana polecana jest do uprawy w całym kraju ze względu na wcześniej już wspomnianą odporność na niskie temperatury, ponadto drzewo po uszkodzeniach mrozowych stosunkowo szybko się regeneruje. Niestety może być porażane przez antraknozę.
Resovia (nazwa hodowlana Albigowa nr 101)
Polska odmiana o wysokiej jakości owocach i dużej wytrzymałości na mróz. Drzewo średnio silnie rośnie, tworzy rozłożystą koronę, i co jest charakterystyczne dla tej odmiany, pędy na starość zaczynają zwisać. Kwiatostany męskie i żeńskie kwitną dość wcześnie i równocześnie. Owoce wytwarza średniej wielkości lub duże, o owalnym lub jajowatym kształcie, pokryte cienką skorupą. Wnętrze wypełnia jasnobrązowy, słodkawo-cierpki miąższ, obejmujący ponad połowę masy orzecha. Owoce zaczynają dojrzewać w drugiej połowie września, podobnie jak u odmiany Dodo. Resovia charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na mrozy, dużą plennością, lecz średnią odpornością na antraknozę.
czytaj dalej...
