Morela Somo – polska odmiana gwarantująca sierpniowe soczyste owoce

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Kiedy po raz pierwszy przywieziono morele do Polski, nie spodziewano się, że kiedyś będzie możliwa ich produkcja w naszym kraju na większą skalę. Wiąże się to z tym, że wymagają one wczesnej wiosny, pełni słońca podczas owocowania, równomiernej temperatury i suchej gleby oraz są wyjątkowo wrażliwe na mróz. W Polsce najodpowiedniejszymi terenami do uprawy moreli są okolice Sandomierza, Poznania i niektóre rejony Dolnego Śląska. Drzewa te najlepiej rosną na obszarach, gdzie uprawiane są winorośle. Od kilkunastu lat prowadzono badania hodowlane nad nowymi odmianami dostosowanymi do uprawy w naszych warunkach klimatycznych. Jedną z nich jest odmiana polskiego pochodzenia – Somo, wyprowadzona w ISiK w Skierniewicach.

Drzewo tej odmiany silnie rośnie, tworząc kulistą, rozłożystą koronę, na mróz jest bardzo odporne. Pąki kwiatowe są wytrzymałe na niskie temperatury. Morela Somo, w porównaniu z innymi odmianami, po zimie stulecia (1978/79) dość dobrze owocowała. Białoróżowe kwiaty pojawiają się na brązowowiśniowych pędach średnio późno. W okres owocowania drzewo wchodzi wcześnie, plonuje regularnie i obficie. Owoce są średniej wielkości o masie 20–35 g, kulistojajowate, ciemnopomarańczowe z kropkowanym, lekkim czerwonym rumieńcem obejmującym 10–40% powierzchni skórki. Wewnątrz znajduje się ciemnopomarańczowy, zwięzły, delikatnie włóknisty, słodki, smaczny i aromatyczny miąższ, dobrze odchodzący od pestki. Owoce dojrzałość osiągają w drugiej połowie sierpnia, 3 tygodnie po Early Orange. Odmiana Somo jest bardzo plenna, nie jest jednak polecana do nasadzeń towarowych ze względu na częstą podatność na drobnienie owoców. Jest jednak pełnowartościową odmianą polecaną do sadzenia w ogrodzie przydomowym i działkowym, z wieloma możliwościami wykorzystania owoców – spożycie w stanie świeżym lub wszelkiego rodzaju przetwory. Niegdyś częściej była uprawiana na większą skalę towarową z powodu jej dużej mrozoodporności, obecnie jest jednak wypierana przez odmiany o atrakcyjniejszych owocach. Jej kolejną zaletą jest duża samopylność, może być sadzona pojedynczo w kwaterze, nie wymaga zapylaczy.

Autor: Joanna Żołnierkiewicz

Bibliografia:

Jakubowski T., „Brzoskwinie i morele”, wyd. Działkowiec, Warszawa 2002 r.

Pieniążek S.A., Praca zbiorowa, „Sadownictwo”, PWRiL, Warszawa 2000 r., s. 80

Rejman A., Praca zbiorowa, „Pomologia”, PWRiL, Warszawa 1994 r., s. 375; 394–395

„Morele”, [w:] „Mój Piękny Ogród Extra” nr 1/2004 r., s. 62–66