Kąkol polny - opis, zdjęcia i skuteczne zwalczanie
Natrętny powój polny. Prezentujemy sposoby walki z tym chwastem!
Zobacz także
Powój polny to pospolity i uciążliwy chwast trwały, który spowija ziemię lub okręca się wzdłuż roślin. Porasta zarośla, przydroża, łąki, miedze, pola, tereny ruderalne i nasypy. Potocznie znany jest również jako: brzóska, dzwonki, panny, powoik, powijka, wiciowe torebki i wilec.
Preferuje stanowiska słoneczne oraz gleby suche, ciepłe, głębokie, gliniaste, piaszczyste, próchnicze i zasobne w składniki odżywcze. Powszechnie rośnie na całym terenie kraju i w innych częściach kontynentu. O jego pospolitości świadczy fakt, że wizerunek wilca oplatającego łan zboża stał się symbolem Europejskiego Towarzystwa Badania Chwastów.
Powój zachwaszcza wszystkie rodzaje upraw jednorocznych i wieloletnich, w tym kukurydzę, zboża i sporadycznie buraki. Masowe pojawienie się chwastu powinno być dla nas wskazówką gliniastej warstwy gleby zasobnej w węglan wapnia.
Charakterystyka
Powój polny (Convolvulus arvensis L.) jest byliną należącą do rodziny powojowatych. Osiąga wysokość od 20 do 150 cm, a jego pnąca lub pełzająca, naga łodyga jest lewoskrętna. Palowy korzeń wilca sięga daleko w głąb, ma liczne kłącza z pąkami wegetatywnymi. Liście są równowąskie, strzałkowe, skrętoległe, ogonkowe.
W kątach liści wyrastają 1 lub 2 duże, lejowate kwiaty, z długimi szypułkami w kolorze białym, z różowymi prążkami, których kielichy są rozcięte od nasady. Powój polny kwitnie od czerwca do września. Kwiaty mają woń słodkich migdałów i otwierają się tylko przed południem na kilka godzin, po czym więdną tego samego dnia. W późniejszym czasie bylina wykształca owoc w postaci jasnobrunatnej lub szarej dwukomorowej torebki otoczonej kielichem. Ciemnoszare nasiona są odwrotnie jajowate, z drobnymi brodawkami na wierzchu. Jedna roślina produkuje 500 nasion, które zachowują zdolność kwitnienia w ziemi do 20 lat, choć najczęściej powój rozmnaża się przez części podziemne, które są roznoszone w trakcie prac mechanicznych na polu.
Wilce kiełkują przez cały rok. Siewki pojawiają się najczęściej wiosną i na jesieni. Liścienie są ciemnozielone, czworokątne, pierzasto unerwione, o czerwono nabiegłych grubych ogonkach. Pierwsze liście wyrastają na cienkich, wydłużonych ogonkach, są skrętoległe, eliptyczne i tępo zakończone. Przed kwitnieniem powój polny często mylony jest z rdestem powojowatym, choć ten pierwszy ma liście strzałkowate, a drugi sercowate, a w trakcie kwitnienia ‒ z kielisznikiem powojowatym, mimo że kwiaty kielisznika są bezwonne i zawsze białe.
Szkodliwość
Powój należy do roślin trujących, zawiera toksyczny glikozyd ‒ konwolwulinę. Na działanie tego związku najbardziej narażone są konie. Badania wykazały, że po zjedzeniu przez nie 26 kg zielonej masy następuje osłabienie, obniżenie temperatury, a po tygodniu śmierć. Pozostałe zwierzęta gospodarcze, jak: bydło, kozy, owce i ptaki, są odporne na toksyczne związki zawarte w wilcu.
czytaj dalej...
