Nawożenie czereśni - od założenia sadu po późniejszą pielęgnację

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Przed założeniem sadu czereśniowego należy odpowiednio przygotować glebę. Wskazane jest zastosowanie obornika pod jesienną orkę w dawce nie wyższej od 40 t/ha lub zasianie wiosną, po zebraniu przedplonu, nawozów zielonych z jednorocznych roślin bobowatych i zbóż (łubin, peluszka, facelia, słonecznik), 150–200 kg nasion na 1 hektar. Uprawa czereśni po dwuletnich roślinach strączkowych może być niebezpieczna, istnieje bowiem ryzyko porażeń przez niektóre choroby i szkodniki, np. drutowca. Rośliny należy przyorać jesienią. Nawozy organiczne oprócz dostarczenia ważnych składników mineralnych poprawią strukturę gleby i jej stosunki powietrzno-wodne. Ważne jest również utrzymywanie odpowiedniego odczynu. Czereśnia dobrze rozwija się przy pH 6,8–7,1. Aby ograniczyć zakwaszenie gleby, stosuje się wapno magnezowe w oparciu o jej kategorię agronomiczną i odczyn. Przed sadzeniem podaje się również nawozy potasowe i fosforowe. Wszystkie dawki nawozów przygotowuje się na podstawie analizy chemicznej gleby. Należy pobrać dwie próbki, z warstwy ornej oraz z podornej. Ważna jest także ocena wizualna stanu drzew.

Jeśli gleba została odpowiednio przygotowana przed sadzeniem, to po założeniu sadu prowadzi się doglebowo nawożenie azotem w dawce 30–50 kg N/ha. W sadzie owocującym podaje się 40–60 kg N/ha, 50–80 kg K20/ha, 30–60 kg P205/ha. Dawki dostosowuje się do analizy gleby i liści. Nawożenie doglebowe stosuje się wiosną. W produkcji czereśni istotne jest nawożenie dolistne, które wykonuje się po zauważeniu niedoboru któregoś ze składników (Tab. 1).

Tabela 1. Objawy niedoboru składników mineralnych w uprawie czereśni i możliwy termin stosowania nawożenia dolistnego

Pierwiastek	Objawy niedoboru	Okres największego zapotrzebowania (termin stosowania nawożenia dolistnego)
Azot (N)	bladozielone liście ogonki liściowe barwy czerwono-brunatnej cienkie, krótkie pędy drobnienie owoców może następować opadanie liści	cały okres wegetacji
Fosfor (P)	przebarwienia fioletowo-karminowe liści objawy na starszych liściach pędy słabną przy silnym niedoborze pąki mogą zamierać owoce drobnieją i tracą walory smakowe rzadko występujący niedobór u czereśni	faza zielonego pąka do fazy białego pąka zawiązywanie owoców
Potas (K)	objawy widoczne na starszych liściach żółte, chlorotyczne plamy na liściach podwijanie brzegów przy silnym niedoborze brązowienie brzeżne nekrozy liścia	faza pękania pąków faza białego pąka rozwój owoców
Magnez (Mg)	chlorozy (żółte plamy) i nekrozy (zamieranie tkanek) między głównymi nerwami liścia opadanie liści możliwe niezawiązywanie pąków kwiatowych szybsze dojrzewanie owoców i opadanie utrata walorów smakowych owoców	rozwój owoców faza zielonego pąka
Wapń (Ca)	rzadko występują objawy niedoboru jaśnienie liści wierzchołkowych plamy żółto-brązowe na blaszce liściowej postrzępione brzegi liści wysoka podatność owoców na pękanie, utrata trwałości
Bor (B)	nieprawidłowy rozwój pąków kwiatowych zniekształcenia owoców, ordzawienia zamieranie zarodka słabe zawiązywanie owoców wcześniejsze dojrzewanie i opadanie owoców	od fazy białego pąka do opadania płatków

W młodym sadzie czereśniowym szczególnie ważne jest nawożenie magnezem, gdyż młode drzewa często cierpią na niedobór tego pierwiastka. Warto stosować po zbiorze owoców oprysk mocznikiem (5–10 kg/ha) oraz nawozem magnezowym lub wieloskładnikowym. Przed kwitnieniem i po nim również można zastosować mocznik, jeśli spodziewamy się dużego plonu.

Autor: Joanna Żołnierkiewicz

Bibliografia:

Czynczyk A. i inni, „Sadownictwo”, wyd. Hortpress, Warszawa 2002 r., s. 318.

Gudarowska E., „Kupujemy i sadzimy owocowe”, wyd. Działkowiec, Warszawa 2010 r.

Mika A., „Sad dochodowy”, wyd. Hortpress, Warszawa 2010 r., s. 253–254.

Meszka B., „Metodyka integrowanej ochrony czereśni dla doradców. Opracowanie zbiorowe”, wyd. InHort Skierniewice 2013 r.

Jarociński B., „Nawożenie dolistne wiśni i czereśni”, „Hasło Ogrodnicze”, nr 5/2003 r.