Żywienie i pasze dla kaczek - jak wybrać i dopasować najlepsze?
Pasze objętościowe soczyste: zielonki, kiszonki i rośliny okopowe... Poznaj je wszystkie!
Zobacz także
Pasze objętościowe pełnią bardzo ważną funkcję szczególnie w żywieniu dużych i małych przeżuwaczy, ale również w hodowli drobiu, zwierząt futerkowych, trzody chlewnej oraz koni. Pasze dzieli się na objętościowe i treściwe. Pasze objętościowe można wyodrębnić spośród innych pasz, patrząc na zawartość energii netto w 1 kg suchej masy. Jeśli pasza zawiera 4,1 MJ energii netto i więcej niż 18% włókna surowego w 1 kg suchej masy, możemy nazwać ją paszą objętościową. Pasze objętościowe dzieli się na dwie grupy w zależności od zawartości wody - pasze suche i soczyste.
Do pasz objętościowych soczystych należą wszystkie zielonki, kiszonki oraz okopowe i niektóre produkty uboczne przemysłu rolno-spożywczego takie jak pulpa ziemniaczana, wysłodki buraczane i wywar gorzelniany. Różnią się zawartością składników odżywczych, rodzajem obróbki oraz sposobem konserwacji.
Zielonki z upraw polowych
Zielonki z upraw polowych stanowią podstawę wiosenno-letniego żywienia przeżuwaczy i koni. Zielonki pochodzą z pastwisk, łąk- tzw. Trwałych użytków zielonych lub gruntów ornych obsiewanych różnymi gatunkami roślin. W gospodarstwach utrzymujących zwierzęta bardzo ważna jest tzw. „zielona taśma”, czyli ciągłość uprawy pasz zielonych tak aby zapewnić maksymalne wykorzystanie tych pasz przez zwierzęta przez cały okres wegetacyjny.
Zielonki zawierają całe rośliny –kwiatostany, łodygi, liście, które w odpowiednim momencie rozwoju są koszone i zadawane w formie nieprzerobionej zwierzętom. Najtańsze w produkcji są trwałe użytki zielone, ponieważ są najmniej pracochłonne. Głównym zadaniem przy nich jest regularne koszenie, ewentualne nawożenie i dosiewanie. Plon z upraw polowych oraz trwałych użytków zielonych w dużej mierze zależy od klasy gleby, długości okresu wegetacyjnego, opadów, nawożenia oraz częstotliwości koszenia.
Cechą charakterystyczną zielonek jest 70-85% zawartości wody. Zielonki można podzielić ze względu na wysokie stężenie białka lub energii, nazywamy je wysokobiałkowe lub energetyczne. Do pasz soczystych wysokobiałkowych zaliczyć można zielonki z roślin motylkowatych, a do pasz energetycznych np. zielonki z kukurydzy. Zielonki oprócz wysokiej zawartości wody, mają duże stężenie łatwo przyswajalnych witamin i składników mineralnych. Białko zawarte w zielonkach jest doskonałej jakości, charakteryzuje się dużą zasobnością aminokwasów (lizyna, histydyna, treonina). Ogromnym atutem zielonek jest wysoka zawartość karotenu, który jest prekursorem witaminy A. Stosowanie zielonek w żywieniu bydła i niosek wpływa znacząco na zabarwienie np. masła czy żółtka jaj.
Trawy w produkcji polowej zapewniają paszę dla zwierząt przez cały rok, ponieważ oprócz skarmiania jej bezpośrednio po zbiorze, można poddać ją konserwacji i zadawać zimą kiedy nie ma dostępu do świeżych roślin. Najczęściej uprawianymi trawami w płodozmianach jest życica trwała i wielokwiatowa, kupkówka pospolita, rajgras wyniosły, tymotka łąkowa, stokłosa i kostrzewa. Te gatunki traw są bogate w białko i często mogą pokrywać całe jego zapotrzebowanie w letniej i wiosennej diecie zwierząt (głównie przeżuwaczy). Zawartość składników odżywczych zmienia się w zależności od fazy rozwoju, dlatego ważne jest koszenie w optymalnym czasie.
Zielonki z trwałych użytków zielonych – pastwisk i łąk w naszym kraju stanowią niecałe 20 % wszystkich użytków rolnych. Różnice w składzie runi oraz zawartość składników odżywczych są ogromne i ma na nie wpływ ogrom czynników, ale przede wszystkim region, rodzaj gleb i jej żyzność, ukształtowanie powierzchni, opady, nasłonecznienie oraz pielęgnacja. Ruń pastwiskowa lub łąkowa składa się z wielu gatunków roślin- traw i ziół. Zwierzęta wypasane mają możliwość indywidualnego wyboru ulubionych gatunków roślin, natomiast zadawanie skoszonych zielonek ogranicza straty mniej chętnie zjadanych roślin, ponieważ zwierzęta mają mniejsze możliwości sortowania najbardziej lubianych gatunków.
Zielonki z roślin motylkowatych można uprawiać w siewie czystym lub mieszanym z trawami. Do najczęściej wykorzystywanych należy; lucerna mieszańcowa, koniczyna czerwona, biała, perska, białoróżowa, inkarnatka, komonica zwyczajna, esparceta, nostrzyk, przelot. Do produkcji zielonek z roślin strączkowych można uprawiać łubin żółty, wąskolistny, biały, bobik, peluszkę, wykę jarą lub ozimą i seradelę.
Zielonki z roślin zbożowych można uprawiać w plonie głównym lub poplonach. Produkcja zielonek z roślin zbożowych polega na tym samym co przy produkcji zbóż, tylko kosi się rośliny we wcześniejszych fazach dojrzałości. Do najczęściej uprawianych zbóż na zielonki należy zaliczyć przede wszystkim kukurydzę, owies, żyto.
czytaj dalej...
