Właściwe pasze dla drobiu to podstawa prawidłowego chowu!
Pasze objętościowe suche - siano, słoma, susz, otręby, ale nie tylko...
Zobacz także
Pasze objętościowe suche są powszechnie stosowane w żywieniu zimowym zwierząt domowych. Suszenie pasz jest znaną od wielu lat metodą konserwacji zabezpieczającą przed psuciem, zachowującą cenne składniki pokarmowe, hamującą naturalny rozkład mikrobiologiczny roślin. Do pasz objętościowych suchych zaliczamy siano, słomę, plewy, susz z zielonek i niektóre otręby.
Suszenie pasz odbywa się metodami naturalnymi - na pokosach, suszakach, metodami wspomaganymi – dosuszanie zimnym lub gorącym powietrzem, metodami przemysłowymi- suszarnie przemysłowe. W suszarniach przemysłowych suszy się zielonki cięte, całe rośliny, bulwy, korzenie, zboża paszowe i wysłodki. Dzięki tej metodzie można się uniezależnić od warunków atmosferycznych, które w dużej mierze wpływają na jakość powstałej paszy. Dla pasz objętościowych suchych bardzo ważna jest metoda przechowywania, tak aby wyprodukowane pasze można było wykorzystywać cały rok w stanie niezmienionym (psucie, gnicie, pocenie siana).
Siano
Jakość siana zależy przede wszystkim od składu botanicznego runi z trwałych użytków zielonych, terminu koszenia, gleby, opadów oraz nasłonecznienia i przede wszystkim od metody konserwacji. Siano stanowi bardzo ważną rolę w żywieniu przeżuwaczy i koni, całkowite wyeliminowanie go z dawki paszowej byłoby niemożliwe. Wyróżnia się siano pochodzące z polowych upraw, siano łąkowe, z pastwisk, śródleśnych łąk oraz łąk zmeliorowanych.
Siano najczęściej jest produkowane z zielonek z upraw polowych, trwałych użytków zielonych, łąk i pastwisk. W skład siana wchodzą takie rośliny jak wieloletnie rośliny motylkowate- różne gatunki lucerny, koniczyny, komonica, esparceta, nostrzyk, przelot, rośliny strączkowe- łubiny, wyka, seradela. Jednak największy udział w składzie siana mają tymotka łąkowa, stokłosa, życica trwała i wielokwiatowa, kostrzewa łąkowa, rajgras. Najczęściej na trwałych użytkach zielonych występuje wiele gatunków traw, roślin motylkowatych i ziół, stanowiących różnorodny skład botaniczny dla produkowanego siana. Dzięki bogactwu gatunkowemu łąk kośnych i pastwisk suszone siano stanowi doskonały składnik zbilansowanej diety zwierząt.
Słoma
Słomą nazywane są dojrzałe, wegetatywne części roślin uprawnych, głównie zbóż, roślin motylkowatych, oleistych oraz traw. Słoma jest stosowana jako pasza dla niektórych zwierząt gospodarskich, ale przede wszystkim jako ściółka, wysoce chłonna i niezbędna zwierzętom w prawidłowym funkcjonowaniu (np. moszczenie gniazda świń lub drobiu).
Zawartość białka ogólnego powinna stanowić 3,1-3,8%, popiołu 3,6-6,2% i 35-40% włókna surowego. Co ciekawe słoma zawiera podobną ilość energii, co zboża z których pochodzi, ale wykorzystanie tej energii przez zwierzęta jest ograniczone. Lepszą strawnością charakteryzują się słomy pochodzące z motylkowatych, jednak dominującym składnikiem odżywczym w nich jest białko. Słoma powinna charakteryzować się zawartością suchej masy powyżej 86%, barwą typową dla gatunku, brakiem substancji obcych- pleśni, brakiem roślin trujących i zanieczyszczeń –piasku, kamieni. W produkcji słomy na cele paszowe bardzo ważne jest jej odpowiednie przechowywanie i szybkie zmagazynowanie tuż po wysuszeniu i zbiorze.
Opracowano kilka skutecznych metod polepszających strawność słomy oraz zwiększenie jej pobrania. Przede wszystkim zmienia się wielkość źdźbeł słomy poprzez umieszczenie jest w sieczkarniach. Powstała mączka lub sieczka ze słomy ma lepszą strawność, a jej składniki są łatwiej dostępne dla enzymów przewodu pokarmowego. Do metod poprawy strawności zalicza się amoniakowanie- dodawanie NH3 do zafoliowanej słomy, ługowanie- zrasza się sieczkę roztworem ługu sodowego, mocznikowanie- lekko wilgotną słomę zaprawia się roztworem mocznika.
czytaj dalej...
