Uwaga na mszycę kapuścianą w czasie kwitnienia rzepaku! Metody zwalczania szkodnika
Pomrowik plamisty upodobał sobie twoją uprawę rzepaku? Oto metody zwalczania i dalszej ochrony
Zobacz także
Pomrowik plamisty to bezmuszlowy, jasnobrązowy, lekko nakrapiany ślimak, który występuje powszechnie w całym kraju. Preferuje stanowiska wilgotne i zacienione. Jest wszystkożerny, uszkadza wiele roślin uprawnych i dziko rosnących. Wyjątkowo żarłocznie atakuje plantacje rzepaku położone na ciężkich i wilgotnych glebach próchniczych, gliniastych oraz ilastych.
Opis szkodnika
Czas zimy szkodniki przeczekują jako składowane grupkami białe, przezroczyste jaja lub osobniki młodociane, a na wiosnę rozpoczynają żerowanie, które jest najaktywniejsze nocą. Ślimaki osiągają długość do 4,5 cm, charakteryzują się kremowym, słomkowym bądź jasnobrązowym ubarwieniem, z ciemnobrązowymi lub czarnymi plamami, tworzącymi nieregularny wzór.
Szkodliwość
W uprawach rzepaku ozimego największe szkody pomrowiki plamiste powodują bezpośrednio po wschodach roślin i w fazie rozwoju pierwszych liści. Kiełkujące nasiona mogą być doszczętnie wyjadane przez szkodnika, w konsekwencji stają się widoczne przerzedzenia w łanie. Później, gdy ślimaki opanowują liście rzepaku, ścinają blaszki tuż nad powierzchnią ziemi lub zjadają je w całości. Ich wzmożona liczebności następuje pod koniec lata i jesienią, a dodatkowym widocznym objawem, prócz uszkodzeń rzepaku, jest pozostawiony na roślinach i glebie śluz.
Ochrona uprawy
Ochrona rzepaku polega na działaniach profilaktycznych oraz starannym wykonywaniu prac agrotechnicznych. Pamiętajmy o zlokalizowaniu uprawy z dala od terenów podmokłych, zacienionych, rowów melioracyjnych, niekoszonych łąk, pastwisk i ugorów, a także o osuszaniu zbyt wilgotnych pól, usuwaniu resztek pożniwnych, wykaszaniu traw, usuwaniu chwastów, przeprowadzeniu zabiegów pożniwnych, w tym orki jesiennej oraz spulchnianiu gleby. Zwłaszcza ostatnie z wymienionych działań skutecznie eliminują jaja i młode osobniki, które zimują w glebie, a po wydostaniu się na powierzchnię giną pod wpływem promieni słonecznych.
Ważne jest również kontrolowanie występowania i liczebności ślimaków zwłaszcza bezpośrednio po siewie oraz w okresie wschodów. W tym czasie próg ekonomicznej szkodliwości szacowany jest na 2‒3 ślimaki na pułapkę albo zniszczenie 5% roślin, a w drugim okresie, czyli w fazie 1‒4 liści progiem są 4 lub więcej ślimaków na pułapkę, lub około 10 % zniszczonych roślin w stopniu silnym lub bardzo silnym.
Pomoce w prowadzeniu kontroli uprawy są pułapki chwytowe, które można kupić lub przygotować samodzielnie. Do wykonania pułapki należy użyć podstawki od doniczki o średnicy 20‒30 cm, dachówki, deski lub płyty, pod którymi umieszczamy liście kapusty, sałaty lub kilka granul jednego z zarejestrowanych moluskocydów. Przynętę wykładamy wieczorem na pole, a nad ranem wybieramy z niej szkodniki.
Drugi sposób wabienia ślimaków polega na wkopaniu w ziemię głębokiego pojemnika, który dość obficie wypełniamy piwem, aby szkodniki się w nim podtopiły.
Niektórzy rolnicy wygradzają pole stosując bariery z popiołu, trocin, plew jęczmienia, wapna niegaszonego, które utrudnią przedarcie ślimaków do upraw, ale wadą tej metody jest to, że zapory stają się nieskuteczne po opadach deszczu i plantację trzeba wygradzać ponownie.
Zwalczanie chemiczne
W czasie dużej liczebności ślimaków należy sięgnąć po chemiczne metody eliminowania szkodnika, które zwykle można ograniczyć do pasów brzeżnych uprawy. Optymalnym terminem jest okres wschodów przypadający od sierpnia do końca października. Do tego celu możemy zastosować jeden z pięciu zarejestrowanych moluskocydów, które są wyjątkowo skuteczne w przypadku dorosłych osobników: Glanzit 05 GB, Ślimak Stop 47 FG, Ślimax 04 GB, Snacol 05 GB i Mesurol Alimax 02 RB.
Autor: Helena Kędra
Bibliografia:
Bereś P., „Atlas szkodników roślin rolniczych”, wyd. Hortpress, Warszawa 2014 r., s. 102.
Bereś P., Sionek R., „Ślimaki zżerają rośliny” [w:] „Tygodnik rolniczy”, nr 30/2010 r., s. 27.
Budzyński W., Zając T., „Rośliny oleiste. Uprawa i zastosowanie”, PWRiL, Poznań 2010 r., s. 77-78
Kalinowski M., „Pierwsze szkodniki zaraz po wysiewie” [w:] „Tygodnik Poradnik Rolniczy”, nr 33/2013 r., s. 22-23.
Mrówczyński M. (red.), „Integrowana ochrona roślin”, tom II, PWRiL, Poznań 2013 r., s. 204-205.
Mrówczyński M., Wachowiak H., „Integrowana ochrona roślin przed szkodnikami – część pierwsza” [w:] „Wiadomości rolnicze”, nr 3/2014 r., s. 26-27.
