Uprawa czereśni krok po kroku
Sadzenie czereśni – zakładamy plenny sad owocowy
Zobacz także
Przed założeniem sadu czereśniowego należy wykonać analizę chemiczną warstwy ornej i podornej gleby. Zaleca się rok przed sadzeniem wysiać nasiona roślin na nawóz zielony. Poleca się do tego mieszankę roślin bobowatych (strączkowych) ze zbożami, np. łubin, peluszkę, wykę ze słonecznikiem, facelią. Bobowate, dzięki żyjącym na ich korzeniach bakteriom brodawkowym, wiążą wolny azot z atmosfery do gleby, ponadto ograniczają rozwój chwastów. Na nawóz zielony doskonale nadaje się gorczyca. Rośliny należy jesienią głęboko przyorać. Nie zaleca się sadzenia czereśni po wieloletnich roślinach strączkowych ze względu na możliwość porażeń przez te same choroby i szkodniki (pędraki, drutowce). Jeśli nie stosujemy nawozów zielonych, w celu poprawienia struktury gleby oraz jej zasobności należy zastosować obornik (40 t/ha) lub kompost. Czereśnie najlepiej rosną na glebie o pH=6,8–7,1. Zwykle polskie ziemie mają kwaśny odczyn, dlatego przed założeniem sadu wykonuje się wapnowanie. Zaleca się stosowanie wapna magnezowego (dolomitowego), ponieważ czereśnie źle znoszą niedobory magnezu w glebie. Stanowisko przed sadzeniem powinno być odpowiednio przygotowane – równe jak stół.
Rozstawa
Czereśnie sadzi się gęsto, rozstawa zależna jest od rodzaju gleby oraz odmian i podkładek, na jakiej są szczepione. Silnie rosnące drzewa sadzi się co 4–5 m między rzędami i ok. 3 m w rzędzie (posadzi się od 750 do 830 sztuk na jednym ha), prowadzi się je zwykle w formie wrzecionowej lub szpalerowej. Słabo rosnące zaś sadzi się w rozstawie 3,5–4 x 2–3 m (830–1250 szt./ha), prowadzi się je zazwyczaj w formie wrzecionowej. Na glebach lżejszych przyjmuje się mniejszą rozstawę niż na glebach cięższych. Należy dokładnie wyznaczyć miejsca pod drzewka, np. za pomocą palików i/lub rozciągniętych sznurków wzdłuż rzędów.
Termin sadzenia
Sadzenie można przeprowadzać wiosną i jesienią. Wiosną należy wykonać dość wcześnie, przed rozwinięciem liści. Im później się posadzi drzewa, tym większe ryzyko nieprzyjęć. Jeśli wykopujemy przed zimą drzewka, do sadzenia wiosennego należy je przechowywać w chłodniach, dołując i chroniąc przed przemarznięciem i przesuszeniem. Jesienią sadzi się czereśnie pod koniec października lub na początku listopada, kiedy jeszcze temperatura gleby nie spada poniżej 4°C. Drzewa lepiej się przyjmują w tym terminie, ponieważ w glebie jest więcej dostępnej dla roślin wody. Ponadto system korzeniowy ma czas się zregenerować do wiosny. Jeśli sadzimy jesienią, istnieje jednak ryzyko przemarzania drzewek, szczególnie podczas mroźnej i bezśnieżnej zimy.
Sadzenie
Przed sadzeniem dokładnie oglądamy stan systemu korzeniowego drzewek i skracamy uszkodzone lub przemarznięte korzenie. Zwykle przeprowadza się sadzenie ręczne, lecz często w większych gospodarstwach używa się do tego sadzarek. Przed sadzeniem wykopuje się dołki na takiej samej głębokości lub niewiele większej, niż drzewa były sadzone w szkółce. Ziemię z dołków usypuje się na dwie kupki – jedną z głębszej warstwy gleby, drugą z wierzchniej. W dołku usypuje się kopczyk z tej drugiej kupki i na nim układa korzenie. Po umieszczeniu drzewka zasypuje się ziemią z głębszej warstwy i delikatnie potrząsa się systemem korzeniowym, aby ziemia wypełniła przestrzenie między korzeniami. Jeśli gleba, w której sadzimy czereśnie, jest słabej jakości, używamy do ułożenia kopczyka i zasypywania mieszanki ziemi kompostowej z torfem i obornikiem. Drzewka umieszczamy tak, by miejsce szczepienia znajdowało się nad powierzchnią gleby, aby odmiana szlachetna się nie ukorzeniła. Po sadzeniu glebę wokół pnia udeptuje się i tworzy tzw. misę z ziemi ułatwiającą utrzymywanie wody. Następnie jednorazowo obficie podlewa się roślinę 5–10 l wody.
Autor: Joanna Żołnierkiewicz, inż. ogrodnictwa
Bibliografia:
Gudarowska E., „Kupujemy i sadzimy owocowe”, wyd. Działkowiec, Warszawa 2010 r.
Klimek G., „Sadownictwo 1”, WSiP, Warszawa 1997 r., s. 102–115.
Mika A., „Sad dochodowy”, wyd. Hortpress, Warszawa 2010 r., ss. 34–36; 245.
Pieniążek S.A. (praca zbiorowa), „Sadownictwo”, PWRiL, Warszawa 2000 r., s. 137–141.
Meszka B. (red.), „Metodyka Integrowanej Ochrony Czereśni dla Producentów”, wyd. InHort, Skierniewice 2013 r.
