Pokrzywy zwyczajnej dwa oblicza: zioło i uciążliwy chwast w jednym
Starzec zwyczajny – bieli i zachwaszcza pastwiska. Sprawdź, jak go wyeliminować
Zobacz także
Jest to bardzo popularna roślina, która zachwaszcza dużo roślin uprawnych. Najbardziej charakterystyczną częścią rośliny jest biały puch, dzięki któremu nasiona mogą swobodnie unosić się na wietrze, do złudzenia przypominający pospolite „dmuchawce”. Ta oryginalna roślina jest wytrwale zwalczana przez rolników i hodowców, ze względu na to, że stanowi poważne zagrożenie dla upraw. Walka ta jest jednak bardzo wyrównana – starzec zwyczajny jest równie wytrwały i bardzo uporczywy.
Charakterystyka
Jest to jednoroczna roślina, która bez większych problemów przetrzymuje bezśnieżną zimę. Jej wschody pojawią się przez cały rok, ale masowy wysyp siewek starca zwyczajnego przypada na wczesną wiosnę.
Rozpoznanie tego gatunku nie powinno nastręczać trudności. Charakterystyczny jest już jego pokrój. Wzniesiona prosto łodyga jest obrośnięta siedzącymi, ciemnozielonymi liśćmi, których zewnętrzna strona jest nieco połyskliwa. Liście są pofałdowane, wrębne, pierzastodzielne i nierówno ząbkowane. Cała roślina jest pokryta pajęczastym, dość długim i białym włosiem. Palowy korzeń może wzrastać poziomo i rozgałęziać się, tworząc bardzo rozległe odłogi.
Na szczycie rośliny pojawiają się niewielkie kwiaty złożone w rozgałęzioną wiechę o walcowatych koszyczkach. Kwiaty są rurkowate, zebrane po mniej więcej 50 sztuk w jednym koszyczku. Kwitnienie w zasadzie trwa cały rok, ale najbardziej nasilone jest od lutego do października. W ciągu roku może pojawić się kilka pokoleń starca zwyczajnego, a roślina się szybko rozprzestrzenia, gdyż jego nasiona – uformowane w podobny sposób jak nasiona popularnego dmuchawca – roznoszą się wraz z wiatrem na znaczne odległości. Szare, brunatne niełupki są przyczepione do puchu kielichowego, który łatwo odpada. Z powodu jego biało-szarego koloru, obsypane puchem kwiatostany rośliny przywodziły na myśl głowę starszego, siwego człowieka – z tego źródła zaczerpnięto nazwę. Pojedynczy egzemplarz starca zwyczajnego może wydać około 4000 sztuk, ale w zależności od warunków atmosferycznych, liczba nasion może się wahać aż do 7 tysięcy. Nasiona długo zimują w ziemi, wschodzą jak z bardzo płytkiego poziomu – z około 2 milimetrów głębokości.
Występowanie
Starzec zwyczajny pojawia się na całym terenie Polski, także, choć sporadycznie, w górach. Preferuje gleby piaszczyste lub gliniaste, urodzajne, o dużym poziomie próchnicy i bogate w związki mineralne i substancje odżywcze. Rzadko pojawia się na ugorach, wybiera stanowiska o dużej kulturze rolnej, dobrze zagospodarowane i zmeliorowane, ale wilgotne i przewiewne. Lubi pojawić się na polach nawożonych obornikiem.
Szkodliwość
W drugiej połowie okresu wegetacji starzec polny jest bardzo konkurencyjną rośliną. W tym momencie osiąga już tak duże rozmiary (mniej więcej 45, minimalnie 10 centymetrów wysokości, że może zagłuszać plon i pobierać bardzo dużo składników odżywczych i wody. Od momentu wydawania nasion licznie pojawiają się kolejne siewki Starca zwyczajnego jest trudno wytępić, ponieważ kwitnienie i tworzenie się nasion jest bardzo krótkie i dzieje się przez cały rok, nawet zimą, bowiem roślina jest odporna na niską temperaturę.
Nie ma opracowanych szczegółowych progów szkodliwości starca zwyczajnego, ale już kilka roślin w uprawie powinno zwrócić naszą uwagę. Roślina zachwaszcza szczególnie kukurydzę i ziemniaki w uprawie polowej. Pojawia się również w ogrodach warzywnych, gdzie stanowi zagrożenie dla roślin baldaszkowatych.
czytaj dalej...
