Trujący szczaw polny – kwaskowatym smakiem wabi zwierzęta!
Szczwół plamisty - mroczne oblicze pospolitego chwastu
Zobacz także
Szkodliwość
Pietrasznik plamisty jest rośliną silnie trującą, zawiera alkaloidy: koniinę, koniceinę, konhydrynę, metylokoniinę, flawonoidy oraz niewielkie ilości olejku eterycznego. Wszystkie jego części kryją toksyczne substancje. Jedynie wysuszona roślina jest mniej trująca, choć w okresach chłodów i po deszczach jej toksyczność wzrasta. Obecnie zatrucia wśród ludzi zdarzają się bardzo rzadko. Ich prawdopodobieństwo związane jest z pomyleniem jednorocznej rozety liści szczwołu z pietruszką lub pasternakiem, ponieważ wyraźnie inny jest jedynie zapach tych roślin. Sporadycznie szczwół bywa również mylony z korzeniem chrzanu (roztarty w palcach wydaje nieprzyjemną mysią woń).
Najniebezpieczniejsza substancja ‒ koniina – działa pobudzająco, a następnie porażająco na ośrodki znajdujące się w rdzeniu przedłużonym, czyli: ośrodek oddechowy, ruchowy, naczynioruchowy i sercowy. Zaraz po zjedzeniu szczwołu pojawia się silne pieczenie w ustach, trudności w przełykaniu i osłabianie kończyn dolnych. Dalsze objawy występują już po kilku minutach, a należą do nich: osłabienie, rozszerzone źrenice, światłowstręt, obfity ślinotok, biegunka, utrata wrażliwości na bodźce. Dodatkowo zdarzają się także skurcze, drżenie mięśni i obniżenie temperatury ciała. W końcowym etapie, po spożyciu dawki śmiertelnej, następują porażenie i śmierć z objawami uduszenia przy zachowaniu świadomości i sprawnej pracy serca.
W przypadku zatrucia szczwołem pierwsza pomoc polega na natychmiastowym wywołaniu wymiotów i odwiezieniu chorego do szpitala. W leczeniu klinicznym stosuje się płukanie żołądka, intubowanie, podawanie środków przeczyszczających, absorbujących, pobudzających i wzmacniających. Po zatruciu szczwołem przez dłuższy czas utrzymuje się porażenie lub osłabienie mięśni.
Wypadki zatrucia szczwołem u zwierząt spotykane są rzadko, gdyż wskutek nieprzyjemnego zapachu, który roślina wydziela, zwłaszcza w upalne dni, zwierzęta ją omijają. Niemniej dawka śmiertelna w przypadku koni to ok. 2 kg, u bydła 4,5 kg, a u kaczek 50 g zielonki lub 3 g nasion. Co ciekawe, młode zwierzęta są mniej wrażliwe na trujące właściwości pietrasznika.
czytaj dalej...ROŚLINY WCALE NIE TAKIE ZNANE! SPRAWDŹ SIĘ W NIECODZIENNYCH PYTANIACH
Zobacz także
-
-
-
-
22639 , 0 , 0 , 0 Trujący szczaw polny – kwaskowatym smakiem wabi zwierzęta!
Dodaj komentarz
Tagi
Szczwół plamisty Szczwół plamisty - chwast Szczwół plamisty - charakterystyka Szczwół plamisty - występowania Rośliny wskaźnikowe - azot Chwasty ruderalne Pietrasznik plamisty Psia pietruszka Szalej plamisty Boligłówka Weszka Bzducha Świńska wesz Conium maculatum Szczwół plamisty - szkodliwość Szczwół plamisty - zwlaczanie Szczwół plamisty - zastosowanie w medycynie ludowej Szczwół plamisty - wykorzystanie Chwasty w rzepaku Chwasty w sadachOgłoszenia premium
Testowa Suszarnia SP do kukurydzy, zbóż
Kontenerowa suszarnia do ziaren kukurydzy
działka rolna Krąg gmina Polanów
Grunt rolny 29,4579 ha na Mazurach Garbatych
Certyfikowany olej CBD Full Spectrum 3%-30%!!!
30 % roztwór azotowy - nowość
Uprawa
- Żyto
- Łubin
- Bobik
- Buraki
- Choroby roślin
- Choroby zbóż
- Chwasty
- Facelia
- Gleby
- Gorczyca
- Groch siewny
- Gryka
- Jęczmień
- Koniczyna
- Kukurydza
- Lucerna
- Nawożenie
- Odmiany ziemniaków
- Owies
- Pszenżyto
- Pszenica
- Rośliny lecznicze
- Rośliny pastewne
- Rośliny strączkowe
- Rzepak
- Soczewica
- Soja
- Szkodniki upraw
- Trawy łąkowe
- Tytoń
- Uprawa
- Wyka
- Zabiegi agrotechniczne
- Zboża
- Ziemniaki