Dymnica pospolita – trujący chwast upraw i pastwisk
Szelężnik większy – trujący chwast, pasożytujący na roślinach uprawnych
Zobacz także
Zastosowanie w medycynie ludowej
Dawniej szelężnik większy stosowany był w lecznictwie ludowym. Wspomniana wcześniej zawarta w nim aukubina w małych dawkach ma właściwości przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwzapalne oraz działa osłonowo na wątrobę. Ponadto liście zawierają witaminy A i C, śluzy i garbniki. Szelężnik stosowano wewnętrznie lub zewnętrznie w postaci naparów i odwarów. Pomagał leczyć przeziębienie, biegunkę, zaparcia, stany zapalne, chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy oraz zaburzenia trawienia.
Zwalczanie
Szelężnik większy nie należy do bardzo ekspansywnym chwastów, jako roślina jednoroczna o słabym systemie korzeniowym, jest łatwy do zwalczania. Ze względu na półpasożytnictwo i zawartość groźnego glikozydu nie jest pożądany ani w uprawach, ani na użytkach zielonych. Działania ochronne powinny obejmować: dbanie o czystość nasion i obornika, w tym stosowanie kwalifikowanego materiału siewnego, wykaszanie przyległych nieużytków i łą oraz zmianę stosunków wodnych, gdyż na zbyt zawilgoconych glebach łatwo namnażają się nie tylko szelężniki, lecz także inne chwasty.
Dla szelężnika większego nie zostały opracowane progi szkodliwości oraz środki selektywne, dlatego możemy jedynie zastosować herbicyd totalny, zawierający glifosat. Taki typ herbicydu może być użyty przed założeniem plantacji roślin lub w uprawkach pożniwnych na polu, a także w sadach i na ugorach. Środki zawierające glifosat to m.in.: Roundup Max 2, Kosmik 360 SL Rofosat 360 SL, Marker 360 SL, Figaro 360 SL, Glifto 360 SL.
Autor: Helena Kędra
Bibliografia:
Aichele D., Golte-Bechtle M., „Jaki to kwiat?”, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1989 r., s. 166.
Czubiński T., Paradowski A., „Atlas chwastów dla praktyków”, Polskie Wydawnictwo Rolnicze, Poznań 2014 r., s. 269.
Hołubowicz-Kliza G., „Rolniczy atlas chwastów”, wyd. IUNG-PIB, Puławy 2002 r., s. 257.
Nawara Z., „Rośliny łąkowe”, wyd. Multico, Warszawa 2006 r., s. 162.
Tymrakiewicz W., „Atlas chwastów”, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1976, s. 296.
