Uprawa lubczyku – popularnej rośliny zielarskiej będącej naturalnym afrodyzjakiem
Uprawa mięty pieprzowej – popularnej przyprawy kuchennej i rośliny leczniczej
Zobacz także
Ucinamy pędy, ścinając roślinę ok. 5 cm nad ziemią. Ziele należy suszyć w miejscach suchych, zacienionych i przewiewnych, uprzednio osmykując liście. Powinno to nastąpić niezwłocznie po zbiorze, bo mięta szybko ciemnieje i traci cenny zapach.
Wysuszone liście należy przechowywać w szczelnie zamykanych szklanych naczyniach, jednak nie dłużej niż 12 miesięcy, bo po tym czasie traci swoje cenne właściwości. Do celów leczniczych nadają się jedynie zdrowe liście. Po odrośnięciu pędów jesienią można powtórzyć zbiory.
Zastosowanie
To cenna przyprawa poprawiająca smak i zapach wielu potraw. Miętę o pikantnym smaku oraz intensywnym, rześkim aromacie można stosować zarówno świeżą, jak i suszoną. Jej odpowiednio suszone liście powinny zachować zieloną barwę. Doskonale współgra z innymi ziołami, jednak często zagłusza ich smak.
Natomiast olejek miętowy i mentol używane są w przemyśle spożywczym do deserów, gum do żucia, likierów, cukierków i innych wyrobów cukierniczych, natomiast w przemyśle chemicznym jako aromat środków kosmetycznych, past do zębów i papierosów.
Mięta należy do ziół wszechstronnie działających. Liście i ulistnione szczyty mięty pieprzowej mają szerokie zastosowanie lecznicze. Oprócz olejku lotnego, z którego otrzymuje się mentol, znajdują się w niej również garbniki, kwasy organiczne, gorycze i flawonoidy.
Mięta jest składnikiem wielu obecnych na rynku leków, zwłaszcza uspokajających, maści i mieszanek, jak również kropli miętowych. Napar z liści mięty stosujemy przeciwko mdłościom i wymiotom. Wewnętrzne stosowanie mięty zalecane jest w różnego rodzaju zaburzeniach trawienia, braku apetytu, skurczach żołądka, chorobach wątroby i dróg żółciowych, ponieważ pobudza ona czynności trawienne żołądka, działa wiatro- i żółciopędnie.
Zewnętrznie napar stosowany jest do płukania lub okładów w zapaleniach jamy ustnej, bólach ucha i bolesnych obrzękach, gdyż ma również miejscowe działanie odkażające i znieczulające. Mentol służy do inhalowania jamy ustnej, gardła i nosa w przypadku nieżytu tych narządów.
Uwaga! Nie powinno się pić przez dłuższy czas mocnej mięty, gdyż zbyt duże jej dawki mogą podrażnić błonę śluzową przewodu pokarmowego i spowodować zaburzenia w organizmie.
Nasiona mięty do siewu kupisz tu
Autor: Justyna Czerwieniec
Bibliografia:
- Bonenberg Krystyna „Rośliny użyteczne człowiekowi”, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1988, s. 106.
- Bremness Lesley „Wielka księga ziół”, Wiedza i Życie, Warszawa 1991, wydanie VI, s. 94-95.
- McVicar Jekka „Księga ziół”, wyd. Solis, Warszawa 2006, s. 196-97.
- Krześniak Leszek Marek „Apteczka ziołowa”, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1988, wyd. III, s. 65-67.
- Kuźnicka Barbara, Dziak Maria „Zioła i ich stosowanie”, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1979, wydanie II, s. 102-104.
- López María Tránsito, Máñez Carlota „Zioła. Naturalne sposoby na różne dolegliwości”, Wydawnictwo Jedność, Warszawa 2012, s. 62-63.
- Mikołajczyk Krystyna, Wierzbicki Adam „Zioła”, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1987, wydanie II, s. 170-173.
- Tyszyńska-Kownacka Danuta „Zioła na działce i w ogródku przydomowym”, Wydawnictwo Watra, Warszawa 1984, s. 62-66.
