Uprawa rabarbaru. Kwaskowate i orzeźwiające warzywo idealne na wiosnę!

Uprawa rabarbaru Uprawa rabarbaru

Rabarbar lub inaczej rzewień, to pierwsza z nowalijek. Pojawia się jeszcze zimą lub wczesną wiosną. Jego zastosowanie w kuchni jest bardzo szerokie. Charakterystyczny, nieco orzeźwiający i kwaskowaty smak sprawił, że doskonale sprawdza się do produkcji kompotów, ciast, dżemów, zup, a nawet octu. Zaliczany jest do warzyw, choć w Stanach Zjednoczonych, głównie z powodu dodawania go do ciast i produkowania z niego konfitury, uważany jest za owoc.

Rabarbar jest niezwykle zdrowym warzywem, który na przednówku dostarcza nam wielu witamin. Część jadalną rośliny stanowią ogonki liściowe, które bogate są w witaminę C, kwas jabłkowy, potas, wapń, magnez, karoten, cukier i błonnik. Najlepsze pod względem smakowym i zawartości substancji mineralnych są młode liście, 3–5-pięciotygodniowe. Ponadto ogonki liściowe mają właściwości odkażające, antybakteryjne, przeciwzapalne i przeczyszczające. Niestety, tak cenne źródło witamin nie jest wszystkim polecane. Unikać go powinny osoby, które cierpią na artretyzm lub choroby układu pokarmowego, ponieważ zawarty w nim kwas szczawiowy, wypłukuje wapń z organizmu, co z kolei sprzyja powstawaniu kamieni nerkowych.

Charakterystyka

Rabarbar (Rheum L.) jest byliną należącą do rodziny rdestowatych. Pochodzi z chłodnych obszarów Azji. Do Europy został przywieziony w XVI w. i w dwieście lat później zaczęto go uprawiać. Naturalnie porasta górskie łąki oraz miejsca skaliste. Byliny osiągają do 3 m wysokości. Mają silnie rozbudowany system korzeniowy, który z czasem staje się zdrewniały i zniekształcony. Liście wyrastają pojedynczo ze skróconej i rozgałęzionej łodygi, zebrane są w przyziemną rozetę. Całobrzegie liście są zatokowo-ząbkowane lub dłoniasto złożone. Mają szeroką blaszkę, która wyrasta na grubym ogonku liściowym. Kwiaty są zebrane w białe lub czerwone wiechy. Pęd kwiatostanowy w trzecim roku wydłuża się i może osiągać nawet 2 m wysokości. Owoce zaś mają postać niełupki.

Odmiany

W Polsce uprawianych jest kilka odmian rabarbaru, które różnią się od siebie porą dojrzewania i barwą ogonków liściowych. Najpopularniejsze z nich to: Wczesny Hoser, Purpurat, Przodownik Europy, Koral, odmiana Karpow-Lipskiego i Wiśniowa.

Wymagania klimatyczne i glebowe

Rabarbar jest wytrzymały na zimno, nie trzeba go przykrywać. Nawet jego pąki liściowe, które pojawiają się wczesną wiosną, znoszą przymrozki. System korzeniowy rabarbaru jest rozbudowany i sięga pionowo w dół, z tego względu warzywo potrzebuje gleby żyznej, próchniczej, lekko kwaśniej o odczynie od 5,8 do 7 pH. Najlepiej uprawiać go po warzywach okopowych i na łąkach. Wymaga sporego nawadniania. Jeśli o to nie zaniedbamy, to ogonki będą blade, włókniste i stracą na smaku. Mimo dużego zapotrzebowania na wodę rabarbar nie znosi gleb podmokłych, w których gniją jego karpy. Dobrze rośnie w miejscach zacienionych i półcieniu, ale najlepszym stanowiskiem będzie to nasłonecznione, gdyż wówczas wydaje wcześniejszy plon. Może być uprawiany po różnych roślinach, z wyjątkiem lucerny.

czytaj dalej...

Komentarzy (3)

  1. ulaula

    trzeba uważać, bo odwapnia

Dodaj komentarz

Rynek Rolny to pierwszy profesjonalny branżowy portal rolniczy z giełdą rolną. Darmowe ogłoszenia rolnicze i aktualne ceny produktów rolnych. Sprzedawaj i Kupuj z nami!

Sulejkowska 56/58 lok 215
04-157 Warszawa, Polska

Email: kontakt [małpa] rynek-rolny.pl

Newsletter

Fundusze Europejskie – dla rozwoju innowacyjnej gospodarki