Wiśnia Groniasta z Ujfehertoi – stara węgierska odmiana o niezwykle słodkich owocach

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Wiśnia Groniasta z Ujfehertoi, stara odmiana wiśni pochodzenia węgierskiego, uprawiana głównie dla smacznych i zdrowych owoców, to siewka typu Pandy. W Polsce znana również pod nazwą Ujfehertoi Furtos. Ma uniwersalne zastosowanie, dlatego chętnie sadzona jest w przydomowych ogrodach i sadach. Odmiana ta jest uważana za bardzo plenną.

Opis drzewa

Początkowo rośnie silnie i szybko się rozrasta, w starszym wieku średnio silnie, docelowo osiągając wysokość nawet do 5 m. Jej jajowata korona charakteryzuje się dużą gęstością. Ma piękny pokrój, a jej rozłożystość gwarantuje przyjemny cień w słoneczne dni. Główne pędy posiadają liczne i krótkie z młodymi krótkopędami. Liście wiśni groniastej są eliptyczne o lekko ząbkowanych zakończeniach.

Owocowanie

W okres owocowania wchodzi już w 2-3 roku po posadzeniu. Jest odmianą o wczesnym kwitnieniu kwiatów, na przełomie kwietnia i maja. Liczne kwiaty w jasnych barwach: białe, beżowe lub jasnokremowe wydzielają przyjemny, delikatny zapach. Dobrze plonuje, jednak z powodu wczesnego okresu zakwitania niestety nieregularnie, bo jej kwiaty są narażone na uszkodzenia podczas wiosennych przymrozków. Ma duże (o wadze ok. 6-7 g), deserowe owoce o nerkowatym kształcie. Mają ciemnoczerwoną, pozbawionej przebarwień i lekko prześwitującą skórkę i równie czerwonym miąższ, który dobrze odchodzi od pestki. Dojrzewają kilka dni przed odmianą Łutówka, najczęściej już w połowie lipca i wtedy też rozpoczyna się ich zbieranie. Są mniej soczyste, dzięki czemu sok nie wycieka podczas zbierania i odrywania szypułki. Dobrze znoszą transport.

Uprawa

Wiśnie są mało wymagającymi drzewami owocowymi pod względem zabiegów pielęgnacyjnych. Nie wymagają cięć czy też formowania. Idealne stanowisko dla pełnego rozkwitu tej odmiany wiśni powinno być ciepłe i słoneczne. Do najlepszego wzrostu wymaga dobrze zdrenowanej, przepuszczalnej i umiarkowanie wilgotnej gleby. Najlepiej sadzić ją w pobliżu budynków, w miejscu osłoniętym od wiatru. Nie wymaga obfitego podlewania w początkowy okresie wzrostu. Nie jest podatna na zmiany atmosferyczne, jej pąki są odporne na przymrozki. Polecana szczególnie ze względu na dużą odporność na choroby, m.in. na raka bakteryjnego, a także na drobną plamistość liści, która dotyka często drzewa. Średnio wrażliwa na moniliozę. Odmiana ta dobrze plonuje tylko w niektórych rejonach kraju, dobrze przystosowuje się na glebach występujących na terenach południowej i północno-zachodniej Polski, gorzej – w rejonach Polski centralnej i północno-wschodniej.

Zastosowanie

Owoce tej odmiany są smaczne, lekko słodkowate. Najlepiej smakują na surowo, ze względu na słodki smak są przede wszystkim traktowane jak owoce deserowe. Idealnie nadają się również na przetwory, do produkcji soków, dżemów i nalewek oraz do mrożenia. Owoce wiśni stosowane są w dietach odchudzających. Poza tym obniżają poziom cholesterolu, regulują pracę serca i nerek, zapobiegają anemii i poprawiają apetyt.

Uwagi

Odmiana wartościowsza niż Pandy ze względu na płodność. Należy do odmian częściowo samopłodnych, do obfitszego owocowania potrzebuje sąsiedztwa innych odmian wiśni, które są zapylaczami, np. odmian Łutówka, Nefris czy Kelleris 16.

Autor: Justyna Czerwieniec

Bibliografia:

„Debreceni Bötermo i Ujfehertoi Furtos” [w:] „Mój piękny ogród”, nr 6/2010, s. 62.
„Cięcie wiśni i czereśni latem” Rutkowski Krzysztof, [w:] „Działkowiec”, nr 8/2008 (696), s. 36-37.
Grzyb Zygmunt S., Rozpara Elżbieta „Wiśnie”, Hortpress, Warszawa 2009, s. 20-21.
Klimek Grzegorz „Sadownictwo”, WSiP, Warszawa 1997, s. 193-201.
„Pomologia”, pod red. prof. dr Rejmana Aleksandra, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1994, s. 330.
„Sadownictwo”, pod red. prof. dr Pieniążka S.A., Państwowe Wydawnictwo Leśne i Rolnicze, Warszawa 2000, s. 74-75.
Schreiner Annette „Drzewa w ogrodzie”, wyd. Delta, s. 73.