Uprawa majeranku – aromatycznej rośliny przyprawowej znanej w każdej kuchni

Zobacz także

Zastosowanie

Największe znaczenie majeranek ma w przemyśle spożywczym i gospodarstwie domowym, gdzie używane są zarówno jego świeże, jak i suszone liście. Ziele majeranku jest bowiem popularną przyprawą kuchenną o silnie korzennym smaku i zapachu, którą można dodawać do zup, mięs i wędlin.

Najczęściej stosowana jest jako dodatek do tłustych i ciężkostrawnych potraw, takich jak zupy z grochu, fasoli i warzyw, baraniny i wieprzowiny, farszy do nadziewania mięs i różnego rodzaju pasztetów.

Suszone ziele dodawane jest do gotowych mieszanek suszonych ziół. Majeranek dobrze współgra z innymi ziołami, głównie z tymiankiem, szałwią i rozmarynem, jednak należy pamiętać, by nie łączyć go z lebiodką (oregano).

Surowcem zielarskim jest ziele Herba majoranae o dużej zawartości olejków lotnych, garbników, goryczy i innych substancji odżywczych. Ma ono szerokie zastosowanie w medycynie naturalnej, głównie rozkurczowo w leczeniu schorzeń nerwowych, przy bólach menstruacyjnych, bólach głowy czy migrenie.

Majeranek pobudza trawienie, działa moczopędnie i napotnie, dlatego zaleca się go przeciwko biegunce i na zaburzenia trawienia. Stosowany jest w postaci herbatki na przeziębienie i bezsenność, działa też uspokajająco. Żucie liści majeranku łagodzi bóle zębów. Ponadto stosowany jest zewnętrznie jako składnik maści na trudno gojące się rany, a jego olejki dodawane są do kąpieli.

Uwaga! Lecznicze stosowanie majeranku nie jest wskazane dla kobiet w ciąży i karmiących piersią. Uważa się również, że zmniejsza popęd seksualny.

Nasiona majeranku do siewu kupisz tutaj

Autor: Justyna Czerwieniec

Bibliografia:

Bremness Lesley „Wielka księga ziół”, Wiedza i Życie, Warszawa 1991, wydanie VI, s. 105.
Hlava Bohumír, Lánská Dagmar „Rośliny przyprawowe”, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1983, s. 174.
„Majeranek” dr Frąszczak Barbara, [w:] „Działkowiec”, nr 9/2008 (697), s. 72.
McVicar Jekka „Księga ziół”, wyd. Solis, Warszawa 2006, s. 214-215.
Mikołajczyk Krystyna, Wierzbicki Adam „Zioła”, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1987, wydanie II, s. 158-161.