Hodowla bażantów. Radzimy, jak hodować, pielęgnować i żywić te ptaki
Bażant królewski – wytworny ptak o niewygórowanych wymaganiach
Zobacz także
Żywienie
Zaletą trzymania bażantów chodzących wolno jest fakt, że ptaki same zdobywają odpowiednio urozmaicony pokarm, złożony z roślin i owadów. W celu wzbogacenia diety naszych podopiecznych i lepszego ich oswojenia, codzienne o stałych godzinach podajemy im dodatkowo ziarna i śruty zbożowe – z kukurydzy, jęczmienia, soi i pszenicy. Warto karmić je też warzywami, np. kapustą i jarmużem, a od czasu do czasu oferować jako przysmak owoce sezonowe. Ptaki żyjące w wolierach wymagają regularnego podawania zielonki, w przeciwnym razie mogą objadać z liści i kory posadzone na wybiegach krzewy. Zimą, gdy możliwości żerowania są ograniczone, bażanty oprócz ziarna powinny dostawać twaróg, jaja ugotowane na twardo, mączkę z ryb i skorupiaków oraz warzywa okopowe. Warto stosować też preparaty witaminowe, które rozpuszcza się w wodzie bądź miesza z karmą, np. niedobory witaminy B uzupełnia się, dodając do paszy suszone drożdże, witamina D z kolei znajduje się w tranie. Wiosną, przed okresem lęgowym, należy wprowadzić do jadłospisu ptaków mieszanki dla kur niosek.
Rozmnażanie i wychów piskląt
Udomowione bażanty królewskie trzyma się w stadkach, w których na koguta przypadają 3-4 kury. Ptaki dojrzewają przed ukończeniem 7. miesiąca życia, a w ciągu jednego roku mogą odbyć nawet dwa lęgi. Gniazdują na ziemi, w cienistych kryjówkach z gęstych zarośli. Samica w wykopanym przez siebie gnieździe składa 8-15 jaj o oliwkowobrązowych skorupkach. Okres wysiadywania trwa 24 dni. Kury wodzą swoje pisklęta i uczą je polowania na owady i skubania trawy. Aby małe bażanty zdrowo rosły, należy jednak dokarmiać je mieszanką dla kurcząt. Jako pierwszy pokarm doskonale sprawdzi się też kurze jajo, ugotowane na twardo, lub rozdrobniony biały chleb, umoczony w świeżym mleku. Od 5. tygodnia życia do diety piskląt wprowadzamy ziarno, zaczynając od pszenicy, a jeśli młode dobrze ją przyswajają, zaczynamy karmić je kukurydzą. Żywienie zielonką zaczynamy od podawania niewielkich ilości trawy, kapusty i jarmużu.
W ramach profilaktyki zdrowotnej zaleca się, by przez pierwsze dni życia małe bażanty nie miały styczności z mokrym podłożem. Kura wraz z przychówkiem powinna zatem przebywać w suchym i ciepłym pomieszczeniu, na słomie, pociętej na fragmenty o długości 15 cm. Nie należy dopuścić, by pisklęta zjadały ściółkę, przykrywa się ją więc tekturą falistą. Dla małych bażantów nie nadają się ściółki z trocin i piasku – materiały te nie zapewniają wystarczającej izolacji, podrażniają skórę stóp, a jeśli zostaną zjedzone, mogą doprowadzić do chorób układu pokarmowego.
Jeżeli młode wychowują się bez matki, powinny mieć do dyspozycji sztuczną kwokę jako źródło ciepła. W pierwszym tygodniu życia ptakom należy zapewnić temperaturę 32°C, którą z każdym tygodniem obniżamy o 2°C. W 4. tygodniu pisklęta nie wymagają już dogrzewania sztuczną kwoką, ale temperatura panująca w wychowalni nadal powinna wynosić 24°C – tak jak w pierwszych dniach życia bażantów. Młode mogą wychodzić na wybieg od 5. tygodnia po wylęgu, o ile tylko panuje ciepła i sucha pogoda. Jeśli na zewnątrz jest zbyt wilgotno, można przetrzymać je w wychowalni do 9. tygodnia.
Autor: Małgorzata Długosz
Bibliografia:
Chvapil S., „Ptaki ozdobne. Leksykon przyrody”, wyd. Delta, Warszawa 2005 r., ss. 13-15, 32-33.
Jankowski J. (red.), „Hodowla i użytkowanie drobiu”, PWRiL, Warszawa 2012 r., s. 399-405.
Kożuszek R., „Modne piórka” [w:] „Kwietnik”, nr 8/2003 r., s. 52-54.
P. Busse (red.) „Mały słownik zoologiczny. Ptaki”, t. 1, Wiedza Powszechna, Warszawa 1990 r., s. 30-31.
Sepielak K., Gumułka M., „Azjatycka ekstrawagancja w amatorskiej bażanciarni” [w:] „Polskie Drobiarstwo”, nr 1/2014 r. s. 22-25.
