Bocian czarny - mniej znany w Polsce gatunek bociana o ciemnym upierzeniu
Zobacz także
Rozmnażanie
Ptak ten jest bardzo wytrwały – niewzruszenie krąży w locie tokowym nad swoim terytorium lęgowym. Bociany te przylatują od razu parami i razem też zajmują się pisklętami. Samica składa od 2 do 6 białych jaj, które wysiaduje ok. 32–38 dni. Młode są w stanie samodzielnie opuścić gniazdo dopiero po ok. 70 dniach, a dojrzałość płciową osiągają najwcześniej po 3 latach. Dla spokoju młodych ważne jest też to, że stanowiska bociana czarnego są w okresie lęgowym chronione w promieniu 500 m od gniazda. Mimo tego ptak ten nadal jest w Polsce nielicznym gatunkiem lęgowym – liczbę par szacuje się obecnie na ok. 1200. Ogólnie bociany czarne żyją co najmniej 18 lat, ale zauważa się, że w zoo ich żywotność wzrasta nawet do 30 lat.
Żywienie
Bocian czarny najbardziej lubi ryby i to takie dosyć spore – zazwyczaj poluje na okazy mające ok. 20 cm długości. Zazwyczaj są to: piskorze, szczupaki, karasie. Poza tym nie pogardzi on gryzoniami, płazami, gadami, czy nawet pijawkami bądź owadami wodnymi. Ptak ten na polowanie wyrusza do zbiorników wodnych, przy czym zauważa się, że potrafi się zapuścić na głębsze wody niż bocian biały. Żeruje, brodząc i wyławiając sobie zdobycz dziobem z wody lub błota. Interesujące jest to, że przy bardzo słonecznej pogodzie, gdy ciężko mu wypatrzeć ofiarę pod taflą wody, rozpościera on skrzydła, żeby rzucały mu odpowiedni cień. Ten element zdobywania pokarmu jest inny niż u bociana białego.
Zdecydowanie ulubionymi miejscami żeru bociana czarnego są zalane wodą śródleśne polany lub moczary. Gdy jednak nie ma on wyjścia, to leci nad stawy czy rzeki, a w tym celu może pokonać nawet do 10 km. Jest przy tym zdeprymowany, ponieważ jego młode potrzebują dziennie nawet pół kilograma pokarmu, który rodzice zwracają im do dziobów.
Autor: Dagmara Deska
Bibliografia:
- Bejček V., Ptaki wędrowne. Leksykon przyrody, Warszawa 2004, s. 38–39.
- Kruszewicz A., Ptaki Polski. Encyklopedia ilustrowana, Warszawa 2013, s. 43.
- Mały słownik zoologiczny: ptaki, t. 1, red. P. Busse, Warszawa 1990, s. 53–54.
- Sokołowski J., Ptaki Polski. Atlas, Warszawa 1988, s. 146–147.
- Svensson L., Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego. Przewodnik Collinsa, tłum. D. Graszka-Petrykowski, Warszawa 2013, s. 84–85.
