Bydło rasy limousine - opis, hodowla i zdjęcia
Bydło angus – to z niego pozyskuje się najlepszej jakości wołowinę!
Zobacz także
Wołowina
Wołowina pochodząca z bydła rasy angus jest jedną z najsmaczniejszych. Na całym świecie jest popularnie wykorzystywana do produkcji dobrej jakości burgerów oraz steków. Posiada znakomitą teksturę oraz marmurkowatość, dzięki czemu jest krucha i soczysta. Struktura jest drobnowłóknista i bardzo delikatna.
Najczęściej wołowina jest pozyskiwana od dziesięciomiesięcznych buhajków o masie ciała około 300 kg na tzw. młodą wołowinę. Konsumenci europejscy twierdzą, że mięso angusa jest przetłuszczone. Niemniej inni uważają, że dzięki odpowiedniej zawartości tłuszczu międzymięśniowego wołowina posiada wspaniałe walory smakowe. Z tego też powodu uzyskuje na rynku światowym najwyższe ceny. Szczególnie wysokie osiąga mięso pochodzące z hodowli ekologicznych lub powolnego chowu i utrzymania pastwiskowego.
Cel Krajowego Programu Hodowlanego Rasy Aberdeen Angus
Celem Programu Hodowlanego w Polsce jest zachowanie u rasy angus pożądanych cech takich jak: kaliber, bezrożność, łatwość ocieleń oraz wspaniałe cechy instynktu macierzyńskiego.
Selekcja
Osobniki do dalszej hodowli są selekcjonowane na postawie określonych kryteriów. Najważniejszymi są: tempo wzrostu w zależności od wieku i masy ciała, wskaźniki rozrodu, typ, budowa i umięśnienie. Selekcja opiera się głównie na linii osobników żeńskich, które będą w dalszym etapie doskonalone przy pomocy importowanego nasienia znakomitych buhajów z innych państw. Krycie naturalne jałówek i krów musi się odbywać z udziałem najlepszych buhajów krajowych angus lub sprowadzanych z zagranicy z odpowiednim certyfikatem.
Dobór zwierząt do kojarzeń
Podczas doboru osobników do rozrodu, należy mieć na uwadze pochodzenie obydwojga rodziców po przodkach wpisanych do ksiąg rasy angus, oraz wysokie wyniki oceny wartości hodowlanej i użytkowej buhajów, jako ojców następnego pokolenia. Matka potomstwa jest wybierana na podstawie oceny pokroju, cech rozrodczych oraz pochodzenia. Dobierane do rozrodu zwierzęta nie mogą być ze sobą spokrewnione w linii rodziców i dziadków.
Import nasienia i zarodków
Krajowe pogłowie angus powinno się zwiększyć dzięki zastosowaniu sprowadzanych osobników czystej krwi, nasienia oraz zarodków. Nasienie powinno pochodzić od buhaja, który miał rodziców wpisanych do Ksiąg Hodowlanych Rasy Angus w państwie, z którego prowadzony jest import. Buhaj powinien wykazywać typowe cechy fenotypowe dla rasy, bez wad anatomicznych i genetycznych, posiadać zaświadczenie określające przydatność do kojarzeń na podstawie grup krwi i markerów genetycznych.
Zarodki również powinny posiadać atest pochodzenia, potwierdzający grupę krwi oraz markery genetyczne, pochodzić po rodzicach mających przodków wpisanych do ksiąg hodowlanych oraz charakteryzujących się prawidłowym eksterierem, typem i kalibrem.
Bibliografia:
Jasiorowski H., „Program rozwoju hodowli bydła mięsnego w Polsce”, wyd. SGGW, Warszawa 1995 r., ss. 16, 19, 22-23.
Jasek S., Nowicki B., Maciejowski J., „Rasy zwierząt gospodarskich”, PWN, Warszawa 2011 r., s. 42-43.
Nałęcz-Tarwacka T. (red.), „Produkcja zwierzęca. Bydło i trzoda chlewna”, wyd. Hortpress, Warszawa 2006 r., ss. 19, 28-33.
Puchajda Z. (red.), „Hodowla bydła ras mięsnych. Zasady produkcji kulinarnego mięsa wołowego” Olsztyn 1997 r., ss. 20-30, 30-36, 47-56, 123-128.
