Cebula zwyczajna - właściwości, odmiany, metody uprawy i wymagania

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Wymagania

Cebula dobrze radzi sobie w naszym klimacie. Kiełkowanie rozpoczyna już przy 5–6°C, jednak optymalne jest 20°C. Siewki poradzą sobie przy przymrozkach do -3°C. Optymalną temperaturą do rozwoju szczypioru jest 10–16°C, do tworzenia cebul natomiast – 16-21°C.

Najlepiej wzrasta i rozwija się wczesną wiosną – jest rośliną dnia długiego. Ma wysokie wymagania wodne, zwłaszcza od czerwca do lipca. Cebula słabo cieniuje ziemię, co przyczynia się do szybszego odparowywania wody z gleby. Zaleca się nawadnianie wyłącznie w początkowych fazach wzrostu. Podczas dojrzewania i dosuszania cebul na polu wymagana jest wyższa temperatura i sucha pogoda.

Stanowisko w uprawie

Najlepsze pod uprawę są gleby próchniczne, zwięzłe, o dużej pojemności wodnej. Należy pamiętać, że cebula ma krótkie i płytkie korzenie, co zmniejsza możliwości pobierania wody. Stanowisko pod uprawę powinno być starannie odchwaszczone. Odpowiednim odczynem gleby jest pH=6,5–7,0. Nie należy uprawiać cebuli na zlewnych, kwaśnych glebach. Wybiera się stanowisko o niskim poziomie wód gruntowych. Najlepsze do uprawy są czarnoziemy, czarne ziemie, lessy i mady.

Stanowisko powinno być równej powierzchni i otwarte – osłonięte tereny mogą przyczyniać się do rozwoju mączniaka rzekomego.

Cebulę uprawia się w pierwszym roku po oborniku na glebach słabych lub w drugim na żyznych. Dobrym przedplonem są rośliny pozostawiające po sobie odchwaszczone pole, takie jak rośliny z rodziny bobowatych, ogórek, seler, jęczmień i pszenica. Nie należy uprawy prowadzić po burakach ani po warzywach kapustnych, gdyż pozostawiają w glebie związki obniżające wzrost cebul. Nie zaleca się również uprawy w monokulturze ani po innych cebulowych przez 4–5 lat, ze względu na porażenia przez choroby i szkodniki.

Nawożenie

Obornik podaje się pod orkę przedzimową w dawce 30–50 t/ha. Można również stosować kompost w dawce 20–30 t/ha na zamarzniętą glebę, przy czym wiosną należy go dokładnie wymieszać z ziemią. Dla prawidłowego rozwoju cebul w 1 dm³ gleby powinno znajdować się 120–160 mg N (NH₄ + NO₃), 60–80 mg P, 175–250 mg K, 60–80 mg Mg i 1000–1500 mg Ca. Cebula (do uzyskania 1 tony) wykorzystuje 2 kg N, 1 kg P (P2O5), 2 kg K (K2O) i 0,3 kg Mg (MgO). Posiada słabo rozwinięty system korzeniowy i małą zdolność pobierania składników pokarmowych. Wrażliwa na brak potasu i wapnia. Nie należy przesadzać z nawożeniem azotem, gdyż może to powodować bączastość cebul i pogarszanie możliwości przechowywania. Wrażliwa jest również na chlor i zasolenie, dlatego zaleca się, aby potas i fosfor podawać w formie nawozów wieloskładnikowych – siarczan potasowy i superfosfat potrójny. W przypadku kwaśnej gleby i wymogu wapniowania warto wybrać nawóz wapniowo-magnezowy (wapno dolomitowe) rok przed założeniem uprawy.

Metody uprawy

- z siewu do gruntu

Przed siewem należy zaprawić nasiona. Siew wykonuje się od połowy marca do połowy kwietnia. Przyjmuje się głębokość siewu 2 cm na glebach ciężkich i 3 cm na lekkich. Cebule wysiewa się w zagęszczeniu 40–60 szt./m². Najczęściej stosuje się system pasowo-rzędowy, rzadziej wstęgowy. Cebula wolno wschodzi, dlatego stosuje się często siew nasion rzodkiewki lub sałaty, które wyznaczą rzędy i umożliwią mechaniczne odchwaszczanie.

- z rozsady

Cebulę z rozsady uprawia się najczęściej, kiedy uprawa z siewu jest zawodna. Metoda ta daje przyspieszony zbiór o miesiąc. Produkcja rozsady trwa 8–9 tygodni. Siew wykonuje się od połowy lutego do połowy marca do inspektu lub na zagony w ogrzewanym tunelu foliowym. Do wysadzenia 1 ha pola używa się ok. 4 kg nasion. Rośliny w inspektach wysiewa się co 5–10 cm, w tunelu natomiast co 10 cm. Na 7–10 dni przed sadzeniem rozsadę się hartuje. W pole wysadza się rośliny w rzędzie co 7–8 cm. Możliwa jest produkcja rozsady doniczkowej.

czytaj dalej...