Mysikrólik - poznaj najmniejszego ptaka licznie występującego w Polsce
Czapla siwa - zagrożony wyginięciem, agresywny ptak o esowatej szyi
Zobacz także
Rozmnażanie
Czapla siwa zakłada kolonie lęgowe na wysokich drzewach znajdujących się w pobliżu zbiorników wodnych. Pary tworzą się wczesną wiosną po rytualnych zalotach. W ciągu roku wyprowadza się zazwyczaj jeden lęg. Samica składa 4 do 5 jasnoturkusowych jaj, które wysiaduje ok. 26 dni. Młode są w stanie opuścić gniazdo już po miesiącu, ale zdolność lotu uzyskują dopiero po około 9 tygodniach. Stąd też zazwyczaj przebywają one w gnieździe ok. 50 dni, a przez kolejne 2 tygodnie – w koloniach lęgowych, do których rodzice znoszą im pożywienie. Rodzice, ponieważ w całym procesie wychowu piskląt uczestniczą obydwie czaple z pary.
Życie w koloniach lęgowych
Kolonie lęgowe czapli siwej mogą liczyć od kilkuset (nawet 300) do zaledwie kilku gniazd. Dobrze wiedzieć, że te największe znajdują się zazwyczaj nieopodal lęgowisk kormoranów. Gniazda budowane są z chrustu na gałęziach cienkich i suchych, a przy tym niezwykle wysoko, co utrudnia dostęp do nich. Jedno gniazdo będzie wykorzystywane przez kilka lat.
Dorosłe czaple całe dnie spędzają tak naprawdę poza kolonią w zbiornikach wodnych, gdzie nieruchomo wyczekują swoich ofiar. Dopiero na noc zlatują do gniazd. Nie tak łatwo jednak wyrosnąć czapli na samodzielnie radzącego sobie ptaka, ponieważ śmiertelność wśród piskląt i młodych jest dosyć duża. Ze względu na to, że czaple siwe niepokojone są przez drapieżniki, to swoje gniazda traktują jak bezpieczną przystań. Zatem, gdy jakieś pisklę z nich wyleci, to skazane jest na śmierć. Zauważa się, że dno lasu w miejscach powstawania kolonii bywa wręcz usłane resztkami piskląt jedzonych przykładowo przez lisy.
Dobrze wiedzieć...
Łacińska nazwa gatunkowa tego ptaka oznacza czaplę o barwie popiołu. Oczywiście wynika to z obserwacji jej szarego upierzenia. Zatem w języku polskim mamy do czynienia z czaplą siwą, zaś przykładowo w angielskim – z ptakiem o nazwie grey heron.
Pamiętajmy też, że czapla siwa należy do gatunków potencjalnie zagrożonych wyginięciem.
Autor: Dagmara Deska
Bibliografia:
- Bejček V., Ptaki wędrowne. Leksykon przyrody, Warszawa 2004, s. 34–35.
- Kruszewicz A., Ptaki Polski. Encyklopedia ilustrowana, Warszawa 2013, s. 37.
- Mały słownik zoologiczny: ptaki, t. 1, red. P. Busse, Warszawa 1990, s. 83–84.
- Sokołowski J., Ptaki Polski. Atlas, Warszawa 1988, s. 148–149.
- Svensson L., Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego. Przewodnik Collinsa, tłum. D. Graszka-Petrykowski, Warszawa 2013, s. 84–85.
