Efektywna uprawa soi w Polsce? Zobacz!

1/8 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Agrotechnika

Jesienne zabiegi pod uprawę soi nie różnią się zbytnio od zabiegów wykonywanych pod kukurydze czy zboża jare. W roku poprzedzającym uprawę tej rośliny, po zbiorze przedplonu, należy przeprowadzić podorywkę broną talerzową na głębokość 8-10 cm, a orkę przedzimową, na późną jesień, należy wykonać na głębokość 25-30 cm.

Na przełomie marca i kwietnia należy wykonać włókowanie połączone z wysiewem nawozów fosforowych i potasowych, a bezpośrednio przed siewem nasion można wykonać uprawę przedsiewną za pomocą brony lub kultywatora na głębokość 5-6 cm. Rola pod uprawę soi powinna być jak najbardziej wyrównana, aby ułatwić zbiór roślin za pomocą kombajnu bądź kosiarki.

Siew i obsada roślin

Przed siewem nasion należy zaprawić je fungicydami w celu zabezpieczenia przed chorobami grzybowymi, mogącymi atakować nasiona podczas kiełkowania, oraz zaszczepić nitraginą zawierająca bakterie Bradyrhizobium japonicum. Szczepienie należy przeprowadzić 3 dni przed siewem nasion lub można zaaplikować szczepionkę bezpośrednio na pole, które później należy zbronować.

W związku z tym, że nasiona soi najlepiej kiełkują w temperaturze 10-15°C, wysiew należy dokonać po ogrzaniu gleby powyżej 8°C, dlatego też optymalny termin siewu przypada na III dekadę kwietnia bądź I dekadę maja. Ważna jest też odpowiednia zawartość wilgoci w glebie. Zbyt wczesny siew w nieogrzaną glebę powoduje opóźnienie wschodów i zwiększa prawdopodobieństwo uszkadzania roślin przez przymrozki, zaś wykonanie zbyt późnego siewu prowadzi do przedłużenia dojrzewania nasion. Prowadzi to do obniżania plonu nawet o 40%.

Odmiany uprawiane w Polsce najlepiej plonują przy obsadzie 60-80 roślin na m². W związku z tym, aby uzyskać taką obsadę, należy wysiewać 150-200 kg nasion na hektar. Zbyt gęsty siew powoduje to, że rośliny są wyższe i wyżej powstaje ich pierwszy strąk, ale ilość strąków jest mniejsza, tak samo jak ilość nasion w strąku i ich masa 1000 nasion. Dlatego też gęsty siew nie powoduje zwiększenia plonów.

Przy optymalnych warunkach glebowych rozstawa rzędów powinna wynosić 20-25 cm, a przy zwiększonym siewie może być zmniejszona do 15 cm, jeżeli pole jest niezachwaszczone. W warunkach, kiedy konieczna jest międzyrzędowa pielęgnacja roślin należy zastosować zwiększoną do 40 cm rozstawę. Optymalna głębokość siewu przy wystarczającej wilgotności gleby powinna wynosić 3-4 cm. Gleba nie powinna być zaskorupiona, aby ułatwić kiełkowanie nasion, a jeżeli dojdzie to takiego stanu to głębokość siewu powinna być zwiększona do 5-6 cm. Jeżeli dodatkowo wilgotność gleby jest niewielka to po wysiewie należy zwałować pole.

Nawożenie

Soja wykazuje duże wymagania względem nawożenia mineralnego. Stosowane dawki nawozów fosforowych i potasowych powinny wynosić 60-80 kg P₂O₅/ha i 120-160 kg K₂O/ha. Można je wysiewać jesienią lub wiosną.

Soja wykazuje małe wymagania względem azotu, ponieważ ściśle współżyje z bakteriami brodawkowymi wiążącymi wolny azot z powietrza. Bakterie te mogą dostarczać roślinom soi nawet 100 kg N/ha i dzięki temu nawożenie mineralnym azotem można ograniczyć. Przedsiewnie zaleca się wysiew 30 kg N/kg, jako dawkę startową. Większą dawkę (60 kg N/ha) można podzielić na przedsiewną (30 kg N/ha) i uzupełniającą (30 kg N/ha), stosowaną na początku kwitnienia roślin. Nawożenie azotowe zwiększa wydajność fotosyntezy u roślin oraz powoduje zwiększenie masy wegetatywnej i plonu nasion. Przenawożenie roślin azotem przedłuża ich wegetacje i opóźnia kwitnienie.

Bardzo korzystny wpływ na rozwój i wzrost soi ma bor, molibden oraz mangan. W przypadku niedoboru tych mikroelementów można zastosować dolistne dokarmianie roślin. Najlepiej wykonywać je w fazie tworzenia pąków kwiatowych.

Jeżeli soja jest uprawiana na glebach kwaśnych to należy również zastosować wapnowanie za pomocą wapna magnezowego w dawce 1-1,5 t/ha. Wapnowanie wykonuje się pod podorywkę lub orkę zimową.

Zwalczanie chwastów, chorób, szkodników i dzikich zwierząt

Chwasty najlepiej zwalczać za pomocą środków mechanicznych. Można wykonywać płytkie spulchnianie gleby przed siewem, które skutecznie odchwaszcza pole. Przez pierwsze 3-4 tygodnie po wschodach soja jest najbardziej narażona na zagłuszanie przez chwasty. Można wtedy wykonać bronowanie plantacji (od fazy 3 liścia do osiągnięcia 15 cm wysokości) oraz opielić międzyrzędzia. Chwasty występujące w zasiewach soi zacieniają ją przez co osłabiają asymilacje roślin oraz obniżają temperaturę w łanie. Powoduje to obniżenie plonu nawet o 90%. Najczęściej występującymi chwastami w uprawie soi są: chwastnica jednostronna, komosa biała, ostrożeń polny, perz właściwy, rdestówka powojowata i szarłat szorstki.

Choroby, które mogą atakować rośliny soi to: zgorzel siewek, brązowa plamistość liści, antraknozy, askochytozy, fuzaryjny zgorzel szyjki korzeniowej i podstawy łodygi, fuzaryjne więdnięcie, septoriozy, cerkosporiozy, mączniak rzekomy soi oraz fuzaryjne brunatnienie strąków. Choroby bakteryjne i grzybowe można ograniczać poprzez stosowanie prawidłowego zmianowania oraz wysiew zaprawionego materiału siewnego. Chorobom wirusowym zapobiega się poprzez zwalczanie mszyc, które są ich nosicielami.

czytaj dalej...