Gęś owsiana, czyli gęś karmiona owsem. Dowiedz się więcej o tej technice hodowli
Gęś białoczelna - opis, charakterystyka i zdjęcia
Zobacz także
Zachowanie
Gęsi białoczelne są ptakami stadnymi. W nocy przebywają na wodzie, nad rankiem lecą na pobliskie żerowiska. Gęsi potrafią skutecznie bronić swoich gniazd przed drapieżnikami. Żyjąc w dużych stadach informują się nawzajem o zbliżającym się niebezpieczeństwie przy pomocy głośnego gęgania, w bardzo wysokim tonie. Dźwięki następują po sobie bardzo szybko, a niektórzy porównują ten dźwięk do śmiechu. Gęsi białoczelne również posiadają umiejętność syczenia, wykorzystywaną do odstraszania przeciwników.
Samce broniąc gniazda przed innymi osobnikami ze stada bije skrzydłami, podfruwa i wydaje głośne krzyki.
Gęsi białoczelne bardzo często przebywają wraz gęsiami zbożowymi i berniklami kanadyjskimi. Ptaki odbywają przeloty z tundry na zimowiska głównie nocą i corocznie zmieniają trasę wędrówek.
Pokarm
Gęsi białoczelne są roślinożerne, skubią trawę, liście i wygrzebują korzonki oraz nasiona z ziemi. Żerują na łąkach, polach uprawnych, ścierniskach oraz mokradłach. Dziennie dorosły osobnik pobiera około 800 g świeżej paszy.
Zdarza się, że w żołądkach gęsi znajdowane są reszki ślimaków, słonowodnych wodorostów oraz owady. Nad ranem przelatują na żerowiska znajdujące się nawet kilkanaście kilometrów dalej. Preferują podmokłe łąki, ścierniska, pola uprawne oraz nieużytki.
Zimowiska
Zimowiska gęsi białoczelnej znajdują się na terenie całej Europy, głównie w Belgii, Holandii, Wielkiej Brytanii, Rumunii i Grecji. Od wczesnej wiosny gęsi białoczelne rozpoczynają wędrówkę z okołobiegunowej tundry, trwa ona około 2 miesięcy. Potrafią pokonać odległość lecąc do zimowisk nawet 3 tysiące kilometrów.
W Polsce najliczniejsze stada obserwuje się w pasie nadmorskim i pojezierzu. Kilkunastotysięczne stada przylatują w okolice Szczecina, ujście Warty oraz na Stawy Milickie. Czasami można je spotkać również na Dolnym Śląsku. Pierwsze osobniki zlatują do Polski we wrześniu i przebywają w mieszanych stadach z gęsią zbożową. Na wiosnę przylatują w lutym i zostają do kwietnia. Drugi raz pojawiają się w październiku lub wrześniu i zostają do grudnia.
Bibliografia:
Łowiectwo. Łowiec Polski. Warszawa 2011 r., s. 251-254.
Łowiectwo. Pod redakcją Krupki J., PWRiL, Warszawa 1990 r., s. 259-261.
Mały słownik zoologiczny. Ptaki Tom I. Pod redakcją Busse P., Wiedza Powszechna, Warszawa 1990 r., s. 173.
Hodowla i chów gęsi. Mazanowski A., wyd. Apra, Bydgoszcz 2012 r., s. 9-15.
Ptaki Polski. Kruszewicz A., G., wyd. Multico, Warszawa 2011 r., s. 37.
Dzikie gęsi. Dzięciołowski R., Frankiewicz E., PWRiL, Warszawa 1970 r., 22-26.
