Rasy gęsi – opisujemy najchętniej hodowane gęsi w Polsce
Gęś garbonosa - coraz popularniejsza nieśna rasa gęsi o niebanalnym wyglądzie!
Zobacz także
Rozmnażanie i wylęgi
Gęsi garbonose zaczynają się rozmnażać po ukończeniu 2. roku życia. Choć dzikie osobniki żyją w parach, u ptaków udomowionych spotyka się często poligamię.
Skrzynka na gniazdo powinna mieć wymiary 60 cm szerokości x 80 cm długości x 100 cm wysokości. Samica wyściela ją swoim puchem i znosi 5-8 jaj, które wysiaduje przez 28-30 dni. Niestety udomowione gęsi garbonose często porzucają swoje gniazda. Lepszymi matkami są krzyżówki gęsi łabędzionosej z gatunkami pochodzącymi od gęgawy i gęsi kanadyjskiej, dlatego jeśli nasze samice nie wykazują zainteresowania wysiadywaniem jaj, warto zastanowić się nad wprowadzeniem do hodowli mieszańców. Gęsie jaja w ostateczności można zabrać do inkubatora, gdzie należy je trzymać w temperaturze 37,2°C przy wilgotności 65%. W czasie wylęgu temperaturę obniżamy do 36,9°C, a wilgotność zwiększamy do 69%. Pisklęta gęsi są mniej wrażliwe na chłód niż pisklęta drobiu grzebiącego – temperaturę w wychowalni obniżamy stopniowo z 30°C do 26°C już w pierwszym tygodniu ich życia. Całodobowe oświetlenie jest konieczne tylko przez pierwsze dwie doby po wylęgu, potem zmniejszamy długość dnia do 14 godzin. Ponieważ gąsięta wychowywane bez matki nie mają odpowiednio natłuszczonych piór, nie należy pozwalać im na kąpiel, jeśli temperatura otoczenia jest niższa niż 20°C.
Choć chów sztuczny jest możliwy, małe gęsi zdecydowanie najlepiej odchowują się przy matce – tak naprawdę opiekuje się wtedy nimi całe stado. Pisklęta odchowywane w sposób naturalny wcześnie rozwijają więzi społeczne, uczą się, które rośliny można bezpiecznie zjeść, lepszy jest też stan ich upierzenia. Osobniki wychowane przez człowieka bądź kurzą czy indyczą mamkę mają najczęściej problemy z nawiązaniem kontaktu z gęsim stadem.
Żywienie gąsiąt
Do 4. tygodnia po wylęgu gąsięta muszą mieć nielimitowany dostęp do paszy. Od 5. tygodnia życia ptaki przebywają na pastwisku i nie wymagają tak intensywnego dokarmiania. Pasza dla piskląt powinna być rozdrobniona i zmieszana z wodą do uzyskania konsystencji półpłynnej. W okresie szybkiego wzrostu ptaki potrzebują zbilansowanej diety, najlepiej zainwestować więc w gotową mieszankę dla gąsiąt. Dobre efekty przynosi także żywienie piskląt urozmaiconą karmą domową. Podstawą takiej diety są płatki owsiane i śruta jęczmienna, zmieszane ze świeżą, drobno posiekaną zielonką (np. pokrzywa, gwiazdnica, babka lancetowata) i marchwią oraz jabłkiem startymi na tarce. Do pożywienia dodajemy rozdrobnione jaja, ugotowane na twardo, a od 2. tygodnia życia również świeżą trawę. Po ukończeniu 5. tygodnia wprowadzamy do diety piskląt pokarm dla dorosłych. Warto zacząć od tej samej zielonki, którą jadły wcześniej, ale nie należy jej już rozdrabniać. Płatki owsiane stopniowo zastępujemy ziarnem owsa i pszenicy.
Autor: Małgorzata Długosz
Bibliografia:
Busse P. (red.), „Mały słownik zoologiczny. Ptaki”, t. 1, Wiedza Powszechna, Warszawa 1990 r., s. 173-174.
Estermann M.-T., „Kury, gęsi, kaczki. Poradnik hodowcy”, Wydawnictwo RM, Warszawa 2009 r., s. 74-84.
Jabłoński K.M., Gorazdowski M.J., „Gęsi i łabędzie”, Agencja Wydawnicza „Egros”, Warszawa 2014 r., s. 19-20, 33-39.
Nałęcz-Tarwacka T. (red.), „Produkcja zwierzęca”, cz. III, wyd. Rea, Warszawa 2010 r., ss. 349-350, 378.
Svensson L., „Ptaki. Przewodnik Collinsa”, wyd. Multico, Warszawa 2008 r., s. 14, 16.
Szulc T. (red.), „Chów i hodowla zwierząt”, UPW, Warszawa 2005 r., s. 457-458.
