Hodowla kóz mlecznych - kilka ważnych aspektów

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Kozy osiągają dojrzałość płciową w wieku 5-7 miesięcy życia, jednak nie zaleca się krycia przed uzyskaniem masy ciała wynoszącej 75% masy dorosłego osobnika (ok 30 kg w zależności od rasy). Rasy polskie są zwierzętami wczesno-dojrzewającymi. Kozy cechują się cyklem sezonowym. Ruje pojawiają się wraz ze skracaniem dnia świetlnego, zazwyczaj między wrześniem a listopadem. Trwają one około 36 godzin, a owulacja ma miejsce w 24-36 godzin po wystąpieniu pierwszych objawów. Zalicza się do nich niepokój, obrzęk zewnętrznych narządów płciowych, wypływ śluzowaty z dróg rodnych, częste posikiwanie, intensywne machanie ogonem i obskakiwanie innych osobników. W przypadku braku zapłodnienia koza powtarza cykl po 3 tygodniach. Na wiosnę objawy rujowe mogą być słabo wyrażone. Ciąża trwa 5 miesięcy. W drugiej połowie należy odpowiednio dostosować dawkę pokarmową pasz treściwych i dodatków witaminowo – mineralnych, gdyż w tym czasie następuje najintensywniejszy wzrost płodów. Kozy podobnie jak krowy zasusza się przed porodem. Ma to na celu zregenerowanie tkanki gruczołowej wymienia i przygotowanie jej do produkcji mleka. Ogranicza się wtedy udział pasz treściwych w dawce pokarmowej i zmniejsza się częstotliwość dojenia do jednego razu dziennie, by po około 1 tygodniu zaprzestać całkowicie tej czynności.

Kozy nie są wymagającymi zwierzętami jeśli chodzi o warunki utrzymania. W przydomowych hodowlach, gdzie trzymane są pojedyncze sztuki, zazwyczaj zagospodarowuje się niewykorzystane pomieszczenia lub wydziela się stanowiska w budynkach inwentarskich, w których znajdują się inne gatunki. W przypadku hodowli liczącej powyżej 10 sztuk zaleca się stworzenie specjalnie dla nich przeznaczonej koziarni. Konstrukcja budynku powinna zapewnić schronienie przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi (deszczem, śniegiem, wiatrem). Podłoga musi być lekko nachylona aby umożliwić odpływ gnojówki. Okna powinny umożliwiać dostęp naturalnego światła dziennego wewnątrz budynku. Należy je jednak umieścić odpowiednio wysoko i zabezpieczyć, w przeciwnym razie na pewno zostaną zbite przez skaczące kozy. W koziarni musi być zapewniony obieg powietrza i możliwość wietrzenia pomieszczenia bez narażania zwierząt na przeciągi.

W chowie ekologicznym w żywieniu wykorzystuje się pasze własne z gospodarstwa lub zakupione z innych ekologicznych źródeł. W okresie letnim głównym pożywieniem kóz jest pastwisko oraz dodatek pasz treściwych (rośliny okopowe, ziarno, nasiona roślin strączkowych). W czasie zimy zwiększa się udział siana i kiszonek. Szczególne wymagania dotyczą produkcji pasz skarmianych zwierzętom w ekologicznych gospodarstwach. Zużycie w tym celu substancji chemicznych (nawozów, oprysków) musi zostać ograniczone na rzecz naturalnych środków. Ziemię należy więc użyźniać obornikiem zamiast nawozami sztucznymi i zredukować ilość środków ochrony roślin. Takie postępowanie ma zapewnić wysokiej jakości produkty odzwierzęce wychodzące naprzeciw rosnącym wymogom konsumentów.

Bibliografia:

H. Kuchnemann, Hodowla kóz, Wydawnictwo RM, 2013
R. Niżnikowski, Chów kóz, Wydawnictwo Multico, 2011
M.Dymnicka, J.L.Sokół (red.), Podstawy żywienia zwierząt, Wydawnictwo SGGW, 2001