Jak prawidłowo hodować dziki? Podpowiadamy!
Hodowla norek – charakterystyka oraz sposoby utrzymania zwierząt futerkowych
Zobacz także
Użytkowanie na skóry
Skóry norek stanowią jedyny przedmiot obrotu towarowego pochodzący z hodowli tych zwierząt. Norki ubijane są po osiągnięciu dojrzałości okrywy włosowej, czyli po zmianie z letniej na zimową. Termin uboju zależy od odmiany hodowlanej, wieku, żywienia, szybkości osiągnięcia dojrzałości, płci i zdrowia. Dojrzałość okrywy można sprawdzić na podstawie barwy skóry, ubojów kontrolnych i badania okrywy włosowej.
Podczas uboju stosuje się metodę rażenia prądem elektrycznym i uśmiercania parami chloroformu w specjalnej komorze. Najbardziej humanitarne jest używanie gazu, ponieważ zwierzęta po prostu usypiają w bębnie. Po uboju następuje skórowanie tuszek, mizdrowanie skórki, czyli usuwanie resztek warstwy podskórnej, trocinowanie w celu usunięcia tłuszczu i formowanie. Formowanie skórek wykonuje się na specjalnych prawidłach wykonanych z drewna bukowego lub brzozowego. Skórka jest odpowiednio rozciągana i rozprostowywana. Po uformowaniu prawidła trafiają do suszarni gdzie panują odpowiednie warunki temperaturowe i wilgotnościowe. Z suszarni skórki są przenoszone do magazynów, wieszane w pęczkach po 10 sztuk, gdzie oczekują na odbiór producenta futer lub innych wyrobów futrzarskich.
Bibliografia:
Cholewa R., „Chów i hodowla zwierząt futerkowych”, Wydawnictwo Akademii Rolniczej w Poznaniu, Poznań 2000 r., ss. 11-21, 45, 71-75, 120-122, 155-160, 176-177, 211, 227-228, 285, 288, 312.
Herman W., „Hodowla zwierząt futerkowych”, PWN, Warszawa 1986 r., s. 159-189.
Jamroz D., Potkański A., „Żywienie zwierząt i paszoznawstwo. Podstawy szczegółowego żywienia zwierząt”, PWN, Warszawa 2001 r., ss. 412-414, 421.
Jarosz S., „Hodowla zwierząt futerkowych”, PWN, Warszawa-Balice 1993 r., ss. 53-62, 90-94, 123-127, 139-141, 149-167, 181-183, 232, 237
Lisiecki H., Sławoń J., „Hodowla norek”, PWRiL, Warszawa 1980 r., ss. 49-67, 101-130, 141-202, 235-239, 254-67, 273-293.
Sławoń J., „Żywienie lisów i norek”, PWRiL, Warszawa 1987 r., ss. 97-130, 154.
