Paw indyjski – popularny ptak ozdobny, wymagający dużej przestrzeni
Hodowla pawi - odkrywamy najważniejsze aspekty
Zobacz także
Paw kongijski
Paw kongijski również występuje w środowisku naturalnym, w Zairze. Bardzo rzadko spotykany, nawet w ogrodach zoologicznych.
Samiec ubarwienie grzbietu i piersi fioletowo-zielono-brązowe. Ogon jest czarny o metalicznym połysku. Posiada dużą koronę na głowie. Samica posiada brązowe pióra i czub. Samice znoszą 3-4 jaja i wysiadują je około 26 dni.
Warunki utrzymania
Pawie powinny mieć zapewnioną swobodę ruchu, źle znoszą utrzymanie w klatkach. Najlepszym rozwiązaniem dla pawi jest chów na wolnej przestrzeni z dostępem do ciepłych schronień w zimne i deszczowe dni. Ptaki najczęściej wybierają nocleg na wysokich gałęziach drzew lub na dachach. Nigdy nie oddalają się na duże odległości i na ogół wracają w okolice gospodarstw.
Ewentualne woliery dla pawi powinny mieć wysokość około 3m i powierzchnię około 40 m2. Ściany i sufit woliery powinny być wykonane z mocnej siatki, a blisko podłogi należy wykonać podmurówkę uniemożliwiającą przedostawanie się do wnętrza drapieżników.
W wolierze musi znajdować się poidło i karmidło, najlepiej w formie korytka. Grzędy powinny być wykonane z konarów, pni lub korzeni.
Pawie są przystosowane do polskich warunków środowiska, cechuje je odporność i długowieczność. Dobrze utrzymywany i pielęgnowany paw może dożyć nawet 30 lat.
Hodowla pawi jest prosta i przyjemna. Mogą być utrzymywane z innymi ptakami. Przyzwyczają się do właściciela, są towarzyskie, ciekawskie i łagodne.
Nie zaleca się wypuszczania pawi do małych ogródków, w których sadzone są owoce i warzywa, ponieważ ptaki wyjadają nasiona i młode pędy. Poza tym, urządzają w piaszczystym podłożu kąpieliska.
Żywienie
W warunkach naturalnych pawie pobierają różnorodny pokarm; owoce, pędy młodych roślin, owady i małe gady.
W warunkach hodowlanych pawie otrzymują mieszanki paszowe dla indyków, ponieważ mają bardzo podobne potrzeby pokarmowe. Zapotrzebowanie na składniki pokarmowe zależy od stanu fizjologicznego samicy i od fazy odrostu ogona samców. Wraz z wiekiem i odrostem piór ogona potrzeby pokarmowe rosną. Dorosłe pawie w ciągu dobry powinny otrzymać około 150 g paszy.
Pisklęta w pierwszych dniach po wykluciu otrzymują mieszankę z jaj, twarogu, pokrzywy, krwawnika, mniszka lekarskiego i larw owadów (mączniaki). Po pewnym czasie można zmienić dietę, na bogatą w gotowaną wołowinę lub mieszankę dla młodych indycząt.
Dorosłe ptaki mogą otrzymywać gotową mieszankę, ale równie często hodowcy podają pasze gospodarskie. W diecie mogą znajdować się ziarna zbóż- jęczmień, pszenica, owies, kukurydza, tarta marchew, gotowane ziemniaki i śruty zbożowe.
W ogrodach i parkach pawie samodzielnie wyszukują pokarm, a opiekunowie dokarmiają je zimą.
Gody
Gody rozpoczynają się w kwietniu. Samce prezentują swoje rozłożyste kolorowe ogony, opuszczając delikatnie skrzydła, potrząsają trenem. Taniec godowy polega na krążeniu wokół samic, rytmicznym puszeniu piór i dreptaniu w miejscu. Samce nie znosząc w pobliżu rywali, walczą o samice, wzbijając się w powietrze uderzają o siebie, drapiąc i dziobiąc się zażarcie.
Samice tworzą gniazda w gęstej trawie lub zaroślach, najczęściej pod krzakiem. Chętnie korzystają z pustych pni drzew.
czytaj dalej...
