Hodowla kuropatw - poruszamy najważniejsze aspekty
Hodowla perlic - najważniejsze informacje
Zobacz także
Obecnie hodowla perlic w Polsce jest znikoma. Była popularna w latach 60-tych i 70-tych. Perliczki hodowane są w małych stadach w przydomowym chowie. Pozyskuje się od nich jaja i mięso bardzo cenione przez konsumentów, uznawane jako produkt luksusowy. W Europie wzrasta zainteresowanie hodowlą tych ptaków. W Polsce za kilka-kilkanaście lat można się spodziewać intensywnego wzrostu pogłowia. Perlice są traktowane jako ptaki ozdobne, hodowane bardziej dla przyjemności niż ze względu na produkty od nich pozyskiwane. Hodowla amatorska w gospodarstwach agroturystycznych nadal wzrasta, więc istnieje cień szansy na odbudowanie pogłowia tego gatunku drobiu.
Pochodzenie perlic
Perliczki domowe wywodzą się od dzikich przodków pochodzących z Afryki, głównie z Nowej Gwinei, Madagaskaru i półwyspu Arabskiego. Pierwsze doniesienia dotyczące hodowli tych ptaków pochodzą z 2000 r.p.n.e. z krajów śródziemnomorskich i były tam traktowane jako ofiary religijne składane Bogom. W Średniowieczu traktowano je głównie jako ptaki ozdobne, ich walory smakowe docenione zostały dopiero w epoce Renesansu.
Odmiany
Perlice występują w trzech odmianach różniących się kolorystyką upierzenia. W polskiej i angielskiej literaturze wymienia się perlice perłowoszare, lawendowe srebrzysto-niebieskie oraz białe. W hodowli najpopularniejsza jest perlica odmiany perłowoszarej.
Charakterystyka upierzenia
Nazwa „perlica” wzięła się od charakterystycznego wzoru na upierzeniu perliczki perłowoszarej- szare tło, a na nim drobne, białe kropki przypominające perły. Na szyi u tej odmiany nie występują kropki. Z daleka nakrapiany tułów zdaje się być w paski, ponieważ kropeczki są ułożone w bardzo regularnych liniach. Delikatne piórka na klatce piersiowej są fiołkowo-szare. Perliczęta po wykluciu są brązowe, na grzbiecie mają pięć ciemniejszych pasków z czego środkowy jest najgrubszy.
Brzuch i pierś są jaśniejsze od reszty ciała. Brązowa szata piskląt zmienia się na nakrapianą dopiero po 60 dniach od wyklucia. Odmiana lawendowa jest bardzo podobna do perłowo-szarej, tylko tło białego rysunku na ciele jest jaśniejszego koloru- srebrzysto niebieskie. Perliczęta tej odmiany również mają pasy do drugiego miesiąca życia, ale nie są brązowe tylko popielate w ciemnoszare paski ciągnące się od głowy aż do ogona. Odmiana biała jest albo całkiem biała lub posiada srebrzyście nakrapiany tułów. Pisklęta są całkowicie białe z żółto-czerwonymi nogami i dziobami.
Pokrój
Samce perliczki domowej mają budowę bardziej poziomą, natomiast perliczki pionową. Tułów jest charakterystycznie wygięty w łuk na grzbiecie, ma kształt walcowaty. Perlice mięsne mają mocno umięśnioną część piersiową i udową. Głowa jest nieproporcjonalnie mała do tułowia, pozbawiona piór. Na bokach znajdują się skórzaste, szaroniebieskie, pomarszczone policzki. Perlice posiadają szczególne przydatki głowowe. Przy kościach policzkowych znajdują się dzwonki długości około 1,5 cm, białe z czerwonymi końcówkami. Na głowie znajduje się mocny, brązowy hełm przypominający wyglądem róg. U starszych osobników róg skierowany jest w stronę ciała. Samice mają mniejsze hełmy od samców.
Dziób powinien być średniej grubości, łukowato zgięty w dół. Nad dziobem znajdują się kolejne twory skórne, które mają postać dymorficzną. U samców są większe i bardziej pomarszczone, ciągną się od górnej powierzchni dzioba do jego kącików. Nogi perlic są krótkie, silne i powinny być ustawione do siebie równolegle. Wszelkie odstępstwa od normy mogą wskazywać schorzenia układu ruchu. Skrzydła są tak wpasowane kiedy przylegają do ciała, że prawie ich nie widać.
czytaj dalej...
