Ule wielkopolskie – odpowiednie do pasiek przy pożytkach wczesnych
Hodowla pszczół – najważniejsze zagadnienia i niezbędne porady!
Zobacz także
- Pszczoła kaukaska zachęca do hodowli swoim łagodnym usposobieniem!
- Pszczoła środkowoeuropejska – gatunek odporny na trudne warunki pogodowe
- Rasy pszczół – charakterystyka czterech najpopularniejszych ras w polskiej hodowli
- Rodzaje miodów różnią się smakiem i wyglądem. Poznaj ich właściwości i zastosowanie!
Zabezpieczenie ula na zimę
Jesienią ul należy zabezpieczyć przed mrozem, zimnym wiatrem, wilgocią oraz ptakami i gryzoniami. Wiosenna siła rodziny w równie dużej mierze, co od zapasów, zależy od właściwej izolacji i wentylacji ula. Utrzymując dobry mikroklimat zapobiegamy zaziębieniom czerwiu i biegunkom dorosłych pszczół oraz chorobom zakaźnym, takim jak kiślica i zgnilec złośliwy.
Górne ocieplenie wykonuje się z materiałów, które umożliwiają parowanie wody – mchu, liści paproci lub słomy – boki zaś izoluje się specjalnymi słomianymi matami. Nie należy dopuścić, by górna warstwa ocieplenia stykała się z daszkiem, ponieważ mogłoby to prowadzić do gromadzenia wilgoci.
Aby zapewnić efektywne wietrzenie ula, na każdy plaster należy przeznaczyć 1,5-2 cm otworu wentylacyjnego. Nie zostawiamy jednak otworów o średnicy większej niż 7 mm, aby do środka nie dostały się myszy. Dobrą metodą wentylacji jest poprowadzenie obiegu powietrza wzdłuż pionowych mat, które okrywają gniazdo zimowe – od otworów w daszku do otworów w dennicy. Ule powinny być też lekko pochylone, by ułatwić odpływ wody z dennicy.
W celu ochrony uli przed ptakami nad otworami wylotowymi zakłada się specjalne mostki, które utrudniają im pochwycenie pszczół opuszczających schronienie. Dobrym sposobem na odciągnięcie naszych skrzydlatych gości od uli jest dokarmianie ich z dala od pasieki.
Prace w okresie zimowli
Zimą najważniejsze zadanie pszczelarza stanowi regulacja ocieplenia uli w zależności od warunków atmosferycznych. Optymalną temperaturę w gnieździe utrzymuje się przez zmiany wielkości otworów wentylacyjnych i zdejmowanie lub dokładanie mat ocieplających. W ulach o zabudowie ciepłej temperatura osiąga wyższe wartości, zachodzi więc ryzyko przedwczesnego czerwienia. Pojawienie się larw zimą może poskutkować przedwczesnym wykorzystaniem zapasów i zbytnim obciążeniem zimujących karmicielek, czego wynikiem są duże osypy pszczół wiosną.
Profilaktyka zdrowotna
Jeśli po zimowli rodzina się osypała, należy wyeliminować dany ul z pasieczyska, plastry przetopić, ramki zaś zdezynfekować – nie wolno przenosić zapasów do innej rodziny. Następnie cały ul opalamy palnikiem gazowym. Jeśli jest zbudowany z tworzyw sztucznych, odkażamy go z użyciem środków chemicznych. Pamiętajmy ponadto, że wszystkie narzędzia wykorzystywane w pasiece trzeba regularnie dezynfekować, a nowe pszczoły należy sprowadzać tylko z pewnych źródeł, dbając, by były wolne od chorób i pasożytów. Materiał usuwany przez pszczoły z uli zbieramy i palimy lub zakopujemy.
Niebagatelną rolę w profilaktyce zdrowotnej pszczół odgrywa walka z warrozą – groźnym pasożytem, który zimuje w kłębie pszczelim. Przed ostatnim, wrześniowym uzupełnianiem zapasów w ulach rozkłada się paski przeciw roztoczom. Niektórzy hodowcy zamiast pasków stosują odymianie Apiwarolem lub nakrapianie pszczół roztworem syropu cukrowego o zawartości 3,2% kwasu szczawiowego – zabiegi te przeprowadza się w październiku lub listopadzie.
Autor: Małgorzata Długosz
Bibliografia:
Boguta A., „Czerwcowe prace w pasiece” [w:] „Wiadomości Rolnicze”, nr 6/2014 r., s. 26.
Boguta A., „Październik w pasiece” [w:] „Wiadomości Rolnicze”, nr 10/2014 r., s. 42.
Gekeler W., „Pszczoły. Poradnik hodowcy”, Wydawnictwo RM, Warszawa 2014 r., ss. 28-31, 34-37, 42-49, 54-61, 77-79.
Janiszewski M., „Ule, sprzęt i budowle pasieczne”, PWRiL, Warszawa 2014 r., ss. 80-81, 87-88, 91-92.
Kałabun M., „Wiosenna pielęgnacja rodzin pszczelich,” [w:] „Lubelskie Aktualności Rolnicze”, nr 3/2014 r., s. 41-42.
Lewandowska M., „Poddawanie matek” [w:] „Lubelskie Aktualności Rolnicze”, nr 5/2014 r., s. 41-43.
Marcinkowski J., „Jak prawidłowo prowadzić pasiekę, Gospodarstwo Pasieczne „Sądecki Bartnik”, Nowy Sącz 2005 r., ss. 15-23, 46-54, 56-57, 60-74, 85-86.
Nałęcz-Tarwacka T. (red.), „Produkcja zwierzęca”, cz. III, wyd. Hortpress, Warszawa 2012 r., s. 420-423.
Osielski K., „Zimowla rodzin pszczelich” [w:] „Lubelskie Aktualności Rolnicze”, nr 1/2014 r., s. 32-34.
Szulc T. (red.), „Chów i hodowla zwierząt”, UPW, Warszawa 2005 r., s. 554.
Urynowicz J., „W trosce o pszczoły – rady dla pszczelarzy, rozmowę przeprowadził J. Szczypiń” [w:] „Wiadomość Rolnicze”, nr 3/2014 r., s. 30.
Komentarzy (3)
mart
Dodano: 2015-04-09 16:42:59czy prawdą jest, ze matki rojowe obciązone są genem rojliwości?
maja
Dodano: 2015-04-13 14:02:22tak, ale nie pozbywajmy sie tego genu, poniewaz wyeliminowanie go doprowadzi do zaglady pszczol.
seba
Dodano: 2016-01-04 16:48:34Pszczoły się roiły, roją się i będą się roić, człowiek nie jest w stanie zmienić DNA pszczoły które tworzyły się dziesiątki tysięcy a nawet miliony lat. Hodowcy matek selekcjonują i dobierają odpowiednie rasy i linie ale tym sposobem nigdy nie doprowadzą do powstania pszczoły nierojliwej co najwyżej z ograniczoną tendecją do rójki, poz PS: ale tragedią by było jak naukowcy by tak skrzywdzili te pożyteczne owady