Hodowla sandacza - niełatwa, lecz bardzo opłacalna. Zdradzamy sekrety hodowli!

1/6 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Odchów narybku

Młode sandacze zaleca się utrzymywać w przesadkach pierwszych do momentu osiągnięcia długości 3-4 cm. Następnie ryby przenosi się do stawów kroczkowych (3-5 tys. szt./ha), zasiedlonych przez tarlaki lina. Liny rozgrzebują muł na dnie stawu, co sprzyja utrzymaniu odpowiednio wysokiego odczynu wody – jest to sytuacja wyjątkowo korzystna dla rosnących sandaczy. Narybek lina stanowi dla nich ponadto dobry pokarm. Do stawu kroczkowego zaleca się wprowadzić też słonecznice, płocie, ukleje i inne małe ryby, rozmnażające się wiosną i latem.

Należy wystrzegać się jesiennych odłowów młodych sandaczy, ponieważ stres związany z takim zabiegiem bardzo negatywnie wpływa na kondycję ryb i prowadzi do dużych strat. Z tego względu chów sandacza przeprowadza się w systemie dwuletnim. W profesjonalnych hodowlach narybek sandacza dokarmia się pokarmem suchym – ekstrudowaną paszą pstrągową, która zapewnia rybom szybsze przyrosty masy. W takim systemie w ciągu dwóch lat można uzyskać ryby ważące 0,8-1,2 kg. Metoda ta wiąże się jednak z dużymi kosztami.

Odłów

Sandacz należy do ryb delikatnych – jego skóra jest bardzo podatna na uszkodzenia. Z tego względu odłów należy przeprowadzać w temperaturze z zakresu 2-10°C. Optymalna temperatura wody podczas transportu wynosi natomiast 4°C.

Wartość

Sandacz jest wysoko ceniony pod względem kulinarnym. Mięso ryb tego gatunku ma doskonałe walory smakowe, a jego koneserom nie przeszkadza nawet duża liczba ości międzymięśniowych. Najwyższe ceny rynkowe osiągają osobniki z chowu dwuletniego, o długości 20-25 cm bądź większe.

Autor: Małgorzata Długosz

Bibliografia:

Breton B., Z wędką nad własnym stawem, Delta W-Z, Warszawa 2008, s. 87.
Geldhauser F., Gerstner P., Hodowla ryb, Wydawnictwo RM, Warszawa 2014, s. 135-138.
Pecl K., Ryby słodkowodne, Delta W-Z, Warszawa 2005, s. 196.