Hodowla karpia w stawie - cenne porady
Hodowla szczupaka - najważniejsze informacje
Zobacz także
Po zakończeniu zimowania, wczesną wiosną tarlaki są wyławiane i dzielone na komplety. Najczęściej na jedną samicę o masie około 1 kg przydziela się dwa lub trzy mniejsze samce o masie 300-400 g. Tarlisko o powierzchni 100 m2 obsadza się trzema kompletami szczupaków. Staw zalewa się do wysokości 50 cm, na dnie zazwyczaj znajdują się gęste trawy. Hodowca wpuszcza samce jak temperatura wody wyniesie 5°C, a samice po osiągnięciu 8°C.
Podczas tarła najważniejsza jest jednoczesna dojrzałość płciowa wpuszczonych na tarlisko samic, aby narybek był mniej więcej w tym samym wieku. W innym wypadku starsze rybki będą pożerać młodsze, a obsada znacznie zmaleje.
Po zakończonym tarle, ikrzyce i mleczaki wyławia się z tarliska. Staw zalewa się wodą do 1m wysokości. Dookoła stawu wysypuje się obornik, który zapewni dostateczny rozwój zooplanktonu będącego przez najbliższe tygodnie pożywieniem wyklutych larw.
Narybek letni jest wyławiany ze stawów tarliskowych i przenoszony do przesadek pierwszych karpiowych.
Stawy kroczkowe karpia służą do wychowu narybku jesiennego szczupaka przeniesionego z przesadek pierwszych. Obsada w takich stawach powinna być regulowana na podstawie planowanych przyrostów. Jeśli przyrost ma wynieść 100 g, to obsada nie powinna być większa niż 400 sztuk na hektar, natomiast jeśli planowany przyrost będzie mniejszy o połowę , to obsadę można zwiększyć do 1000 sztuk na hektar. Nadmierna obsada wpływa na wzrost śmiertelności narybku i spadek przyrostu dziennego.
Wychów materiału zarybieniowego
Odchowany materiał zarybieniowy jest wykorzystywany jako dodatek do stawów mieszanych lub jako narybek urozmaicający naturalne zbiorniki takie jak jeziora lub rzeki. Istnieje szereg instytucji zajmujących się tego typu pracą. Najprężniej i najskuteczniej działającym związkiem opiekującym się Państwowymi Wodami jest PZW, czyli Polski Związek Wędkarski.
Produkcja materiału zarybieniowego szczupaka jest bardzo podobna do metod stosowanych w rozrodzie pstrągów tęczowych. Ikra oraz formy młodociane są bardzo wrażliwe na niekorzystne warunki środowiska hodowlanego. Podczas wychowu narybku szczupaka obserwuje się znacznie wyższe straty niż w przypadku innych gatunków.
Na początku wiosny rozstawia się narzędzia pułapkowe służące do wyławiania dojrzałych płciowo osobników. Bardzo istotny jest stosunek płci wyłapywanych osobników, samców powinno być co najmniej dwa razy więcej niż samic.
Ikrzyce i mleczaki różnią się między sobą. Samice mają zaokrąglony brzuch, ze względu na dużą ilość ikry w układzie rozrodczym. Najlepsze wyniki rozrodu otrzymuje się po wykorzystaniu samic o masie ciała 1-2 kg.
Dojrzałość płciową samic sprawdza się podnosząc pionowo ciało ryby, głową do góry. Jeśli z narządów rodnych samoistnie wydobywa się ikra (lub po delikatnym nacisku), to znaczy, że ikrzyce są gotowe do rozrodu. Ikrę pozyskuje się, naciskając delikatnie okolice narządów rozrodczych.
Mieszanie ikry z mleczem odbywa się metodą „na sucho”, na żadnym z etapów nie ma wody. Nawet wyciskane osobniki muszą być osuszone ręcznikiem. Przy tej metodzie uzyskuje się najlepsze wyniki. Zapłodnioną ikrę przenosi się do płytkich stawów, w których larwy mogą swobodnie się kluć i rozwijać.
Bibliografia:
Szczupak. Załachowski W., Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1973.
Chów ryb dodatkowych w stawach karpiowych. Mejza T., Komunikaty Rybackie, 1996/ 1,10-12.
Więcej szczupaka w polskich jeziorach. Kulikowski T., Magazyn Przemysłu Rybnego, 2008/ 6, 33-55
Produkcja szczupaka w Rybackim Zakładzie Doświadczalnym w Zatorze. Mejza A., Komunikaty Rybackie, 1994/ 2, 6-7
Szczupak w gospodarce jeziorowej Pojezierza Brodnickiego. Pyka J., Komunikaty Rybackie 1994/ 2, 16-17
Produkcja karpia i ryb dodatkowych w stawach ziemnych w 2011 roku. Lirski A., Komunikaty Rybackie, 2012/2, 32-36
Rybactwo stawowe. Prawocheński R., Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1986, s. 139-183,
Intensywna produkcja ryb. Praca zbiorowa pod redakcją Steffensa W., Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1986, s. 49-113
Rybactwo ćwiczenia. Wojda R., Cieśla M., Śliwiński J., Ostaszewska T., Skrypty Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, Warszawa 1994, s. 107-109
Chów ryb. Przewodnik do ćwiczeń. Sadowski J., Trzebiatowski R., Filipiak J., Wydawnictwo Akademii Rolniczej w Szczecinie, Szczecin 1999, s. 59-106
Zobacz także
-
124137 1 0 0 -
-
-
