Jak uprawiać pomidory pod osłonami? Dzielimy się wskazówkami

1/5 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Metody uprawy

Uprawę pomidorów pod osłonami i w szklarni można prowadzić na różne sposoby. W uprawie w gruncie w szklarni podłoże powinno być przede wszystkim przepuszczalne i ciepłe. Uprawa na stołach polecana jest na małych areałach. Stoły pokrywa się 15-cm warstwą podłoża. Rozsadę wysadza się w 2–3 rzędach. Na stołach rośliny prowadzi się do 3–5 gron. W uprawie na wełnie mineralnej woda, która będzie wykorzystywana, powinna być wysokiej jakości. Może to być zebrana wcześniej deszczówka. Woda ma wysokie znaczenie ze względu na wykorzystywanie systemu kapilarnego nawadniania. Łatwo doprowadzić do zapchania kapilary. Rozsadę wysadza się na maty w fazie pierwszego pąka. Wycina się w nich otwory, tak aby umożliwić wstawienie kostki lub pierścienia z roślinami. Uprawa w pierścieniach prowadzona jest we wczesnej uprawie tam, gdzie nie ma możliwości ogrzewania. Na glebie lub podłożu pokrytym folią ustawia się pierścienie (cylindry z winduru) wypełnione substratem torfowym, w których znajdują się rośliny. Układa się je w zagęszczeniu 3–4 roślin na 1 m². W uprawie torfowo-wodnej używa się cylindrów, o wysokości 40 cm i 20 cm średnicy, wypełnionych podłożem. Umieszcza się je w korytach z roztworem pożywki dostosowanej według analizy chemicznej. Pożywka powinna być na tym samym poziomie w każdym korycie, do ok. 5 cm wysokości. Uprawę na balotach słomy prowadzi się, by utrzymywać stosunkowo wysoką temperaturę podłoża. Wykorzystywane są najczęściej słoma żytnia i pszenna, sprasowana w baloty po zbiorze o wymiarach 40x50x60 (lub nieznacznie większych). Baloty ustawia się w rowkach na głębokości 10 cm, które można uprzednio wyłożyć folią. Na dwa tygodnie przed sadzeniem słomę zwilża się wodą przez 2–3 dni. Baloty podgrzewa się do 40°C, a po ostygnięciu kładzie się na nie substrat torfowy. Na 1 roślinę przeznacza się 10 l podłoża. Rozsadę wysadza się w 1 rzędzie co 25 cm na baloty z podłożem o temperaturze ok. 25°C. Pomidory można także uprawiać w workach foliowych (polipropylenowych), które wypełnia się substratem torfowym do grubości 10 cm, a następnie zaszywa. Po bokach worków powinna być zastosowana perforacja, aby podłoże mogło oddychać, nie zagrzewało się i nie gniło. Brak otworów w folii może doprowadzić do porażeń przez choroby. Do wysadzenia rozsady w pierścieniach w przygotowanych workach wycina się otwory 8x8 lub 10x10 cm. W uprawie pomidorów polecana jest także metoda CKP (cienkowarstowe kultury przepływowe). W takiej uprawie wykorzystuje się doniczki jiffy pots lub kostki z wełny mineralnej. Rozsada wysadzana jest w rynny uprawowe z płaskim dnem i szerokością 18–20 cm, których ściany boczne są ze sobą spinane. Należy pamiętać o dostosowaniu nawożenia do danej metody na podstawie analizy chemicznej.

Zabiegi pielęgnacyjne

Prowadzenie roślin: rośliny podwiązuje się sznurkiem, luźno, na wysokości ok. 10 cm powyżej szyjki korzeniowej. W miarę wzrostu spiralnie okręca się nim pęd główny, najlepiej zgodnie z ruchem wskazówek zegara, tak by utrzymać ten sam kierunek. Sznurek przywiązuje się do drutu wiszącego nad uprawą.

Usuwanie pędów i liści: usuwa się boczne pędy z kątów liściowych, gdy są krótsze niż 5 cm, a także chore, pożółkłe, uszkodzone i zetknięte z podłożem liście.

Zapylanie kwiatów: w celu zapylenia kwiatów potrząsa się kwiatostanami lub wykorzystuje do tego trzmiele.

Hormonizacja: kwiaty moczy się w specjalnym roztworze. Należy pamiętać, że owoce po hormonizacji mają mniej wapnia i są podatne na sucha zgniliznę wierzchołkową. Przerzedzanie zawiązków – przy mocno rozwiniętych gronach kwiatowych usuwa się część wierzchołkową grona. Poprawia to jakość i pozwala na wyrównane owocowanie.

Nawadnianie: pomidory największe zapotrzebowanie na wodę mają w okresie kwitnienia i owocowania. Woda powinna być dobrej jakości.

Choroby i szkodniki w uprawie pomidora pod osłonami

Choroby fizjologiczne: sucha zgnilizna wierzchołkowa owoców pomidora, opadanie kwiatów i zawiązków owoców, nierównomierne wybarwianie się owoców, pękanie owoców, srebrzystość liści pomidora;

Choroby wirusowe: zielona mozaika pomidora, żółta mozaika, smugowatość pomidora, nitkowatość liści pomidora, paprociowatość liści, brązowienie wewnętrzne owoców pomidora;

Choroby grzybowe: zgorzel siewek i rozsady, zgorzel podstawy łodygi, brunatna plamistość liści, szara pleśń na pomidorze, fuzaryjne więdnięcie pomidora, korkowatość korzeni pomidora;

Szkodniki: mączlik szklarniowy, mszyce.

Do ochrony roślin należy stosować wyłącznie preparaty uwzględnione w „Programie ochrony roślin warzywnych 2014”.

Zbiór

Pomidory przeznaczone do przetwórstwa lub bezpośredniego spożycia powinny być w pełni wybarwione. Na transport i do przechowywania mogą być wyłącznie zapalone, im bardziej dojrzałe, tym mniej trwałe. Zbiór najlepiej przeprowadzać w godzinach rannych, a owoce od razu przenieść do pomieszczenia o temperaturze ok. 12°C.

Autor: Joanna Żołnierkiewicz, inż. ogrodnictwa

Bibliografia:

Balcerzak J., Legańska Z., „Warzywnictwo”, wyd. Hortpress, Warszawa , 2000 r., s. 439–468.

Biesiada A., Kołota E., Orłowski M., „Warzywnictwo”, UWP, Wrocław 2007 r., s. 469–501.

Pudelski T. i inni, „Uprawa warzyw pod osłonami”, PWRiL, Warszawa 2002 r., s 130–162.