Poziomka Regina - królowa odmian, o dużych i soczystych owocach
Jak uprawiać poziomki? Wyjaśniamy zasady uprawy poziomek
Zobacz także
Poziomka pospolita (Fragaria vesca L.) dziko rośnie na terenach Europy, Ameryki i Azji. Istnieją wzmianki na temat upraw prowadzonych już w starożytności. Bylina ta podobna jest w budowie morfologicznej do truskawki. Posiada mniejsze liście, płytszy system korzeniowy i przede wszystkim drobniejsze owoce. Wcześnie wchodzi w okres wegetacji. Pąki kwiatowe zawiązuje latem i jesienią, a w czerwcu następnego roku pojawiają się kwiaty i owoce. Drugie owocowanie, po około 2-3-tygodniowej przerwie, przypada latem i jesienią, zwykle w połowie lipca. Uprawiane są odmiany bezrozłogowe. Rzadko widuje się plantacje złożone z poziomek rozłogowych, gdyż wymagają większej ilości zabiegów pielęgnacyjnych – regularne obcinanie i usuwanie rozłogów. Bezrozłogowe rozmnaża się przez nasiona, rozłogowe łatwiej, przez wytwarzane rozłogi.
W żadnym kraju nie uprawia się na wielką skalę towarową poziomek. Gdzieniegdzie obserwuje się niewielkie plantacje. W Polsce poziomki uprawia się przeważnie w ogrodach działkowych i przydomowych. W niektórych rejonach naszego kraju uprawia się je na małych areałach (0,2–1,5 ha). Największe plantacje zakładane są w południowo-wschodniej Polsce, szczególnie w okolicy Kolbuszowej (woj. podkarpackie). Poziomki przede wszystkim uprawiane są na owoce deserowe. Bardzo dobrze się zamrażają i utrzymują swoje walory, toteż coraz częściej produkowane są na mrożonki. Rzadko przeznacza się je na wszelkiego rodzaju przetwory – dżemy, konfitury, soki. Wielkość upraw znacząco nie wzrasta. A szkoda, bo poziomki bogate są w sole mineralne (żelazo, fosfor, potas, wapń), witaminy, szczególnie witaminę A i C, kwasy cytrynowy, jabłkowy i salicylowy. Polecane są w wielu dietach. Poprawiają przemianę materii, zapobiegają miażdżycy oraz stanom zapalnym jamy ustnej i gardła. Ziele i suszone owoce wykorzystywane są w medycynie ziołowej, dzięki zawartości związków flawonowych, glikozydów i garbników (ok. 10%). Ponadto używane są w kosmetyce, w produktach stosowanych na cerę, często w postaci maseczek odżywczych.
Do najczęściej uprawianych odmian należą: Regina, Rugia oraz Baron Solemacher. Wszystkie są bezrozłogowe.
Uprawa
Produkcja rozsady
Jeśli zależy nam na czasie, możemy kupić rozsadę w szkółce, lecz jej produkcja nie jest trudna i uciążliwa. Rozsadę produkować można w szklarni, zimnym inspekcie lub na rozsadniku. Wytwarzając rozsadę w ciepłej szklarni, należy się liczyć z większymi kosztami związanymi przede wszystkim z ogrzewaniem. Ponadto rośliny po wysianiu trzeba pikować. W inspekcie i na rozsadniku niewymagane jest późniejsze pikowanie, znaczące jest wyłącznie przerywanie wschodów.
W szklarni nasiona wysiewa się rzutowo lub pasowo do pojemników (skrzynek) wypełnionych mieszanką ziemi kompostowej z torfem i piaskiem w stosunku 1:1:1. Temperatura pomieszczenia powinna wynosić 20–24°C. Ziemię lekko się ugniata, a następnie przysypuje cienką warstwą piasku. Pojemniki można dodatkowo nakryć perforowaną folią. Ziemię należy podlewać obficie do momentu pojawienia się roślin. Później nawadnianie się ogranicza, aby nie doprowadzić do porażeń przez choroby. Po wytworzeniu 2–3 liści właściwych poziomki pikuje się do skrzynek w rozstawie 2 x 2 cm. Po kilku tygodniach można je umieszczać w większej rozstawie – 4 x 4 cm. Na początku maja należy zahartować rośliny, a kilka dni później wysadzić na miejsce stałe.
Jeśli siew przypada wiosną, plantacja zakładana jest latem, jeśli planujemy wysiew latem, plantacje założymy dopiero jesienią. Owocowanie uzyskuje się przeważnie w następnym roku. Jeśli chcemy uzyskać plon jeszcze w tym samym roku, nie możemy sadzić poziomek później niż w maju. Wiąże się to z rozpoczęciem siewu już w lutym.
Wymagania klimatyczne i glebowe
Poziomki posiadają niewielkie wymagania glebowe i klimatyczne. Dobrze rosną w naszych warunkach klimatycznych. Lepiej rozwijają się na glebach lekko kwaśnych, o pH=5,5–6,5, średnio żyznych, dobrze utrzymujących wodę, a zarazem przepuszczalnych. Posiadają płytki system korzeniowy, co wiąże się ze słabszym pobieraniem wody i składników mineralnych. Nie należy więc sadzić poziomek na glebach lekkich, które łatwo się przesuszają i wypłukiwane są w głąb składniki pokarmowe. Poziom wody gruntowej nie powinien przekraczać 50–60 cm.
czytaj dalej...
