Ketoza – częsta choroba krów mlecznych. Objawy, zapobieganie i leczenie

1/5 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Po zdiagnozowaniu ketozy klinicznej lub podklinicznej wdrażane jest leczenie, mające na celu obniżenie poziomu ciał ketonowych we krwi i unormowanie stężenia glukozy, co może nastąpić dopiero po przywróceniu prawidłowego metabolizmu energii. Lekarz weterynarii może zadecydować o podaniu wlewów w kroplówce dożylnej i/lub terapii doustnej. Glikol propylenowy jest prekursorem glukozy. Podaje się go w dawce 200 – 400 g do dwóch razy na dobę przez okres około 5 dni. Jednorazowe podanie dużej dawki węglowodanów nie jest jednak skuteczne na dłuższą metę. Aby polepszyć wykorzystanie glukozy lekarz weterynarii często zaleca podanie domięśniowe sterydu jednorazowo lub przez kilka dni, w zależności od przypadku. Dodatek drożdży wpływa stymulująco na pobieranie paszy. Leczenie wspomagające należy kontynuować jeszcze jakiś czas, od momentu kiedy krowa zacznie prawidłowo pobierać paszę.

Profilaktyka

Ketoza jest skutkiem błędów w zarządzaniu stadem. Jedynym sposobem zapobiegania wystąpieniu problemu jest odpowiednia dieta. Bardzo ważne jest żywienie krów przed porodem, czyli w okresie zasuszenia. Nie wolno wtedy dopuścić do otłuszczenia . Zbyt duża ilość odłożonej tkanki tłuszczowej predysponuje nie tylko do tej metabolicznej choroby, lecz także może być przyczyną utrudnionego przebiegu porodu. Z drugiej strony niedostateczna podaż energii w okresie zasuszenia, gdy staramy się zwierzę odchudzić, powoduje mobilizację kwasów tłuszczowych już przed porodem. Najlepiej więc w ogóle nie dopuścić do otłuszczenia, żeby nie było później konieczności ograniczania dawki pokarmowej. W ostatnich tygodniach ciąży krowy często naturalnie mają nieco obniżony apetyt z powodu zmian hormonalnych oraz mniejszej pojemności żwacza. Poprzez zmiany w składzie dawki pokarmowej należy zminimalizować możliwość wystąpienia niedoborów żywieniowych. Po porodzie z kolei należy stopniowo zwiększać zawartość energii w paszy. Bardzo ważne jest, aby nie zmieniać diety raptownie, gdyż predysponuje to do wystąpienia zaburzeń flory bakteryjnej żwacza co może w efekcie doprowadzić do kwasicy żwaczowej. Należy także wystrzegać się zadawania pasz tzw. ketogennych, np. złej jakości kiszonek zawierających dużo kwasu masłowego.

Bibliografia:

Blowey R.W., Weaver A.D., „Atlas chorób bydła”, wyd. Elsevier, Wrocław 2008 r.

Baumgartner W., „Diagnostyka kliniczna zwierząt”, wyd. Elsevier, Wrocław 2011 r.

G.Dirksen, H. Grunder, M. Stober, „Choroby wewnętrzne i chirurgia bydła”, wyd. Galaktyka, Łódź 2007 r.

Mordak R., Presio J. (red.), „Wybrane elementy żywienia a problemy zdrowotne krów mlecznych”, wyd. Galaktyka, Łódź 2010 r.

Sikora J., „Wybrane choroby bydła’, wyd. SIMA WLW, Olsztyn 2013 r.

Divers T. J., Peek S.F., „Choroby bydła mlecznego”, wyd. Elsevier, Wrocław 2011 r.