Konik polski - opis, hodowla i charakterystyka

Konik polski na pastwisku Konik polski

Pielęgnacja

Koniki polskie charakteryzują się długą, bardzo bujną grzywą i ogonem. W tak długie włosy może zaplątać się bardzo wiele różnych zanieczyszczeń i śmieci, które mogą prowadzić do niezwykle przykrych stanów zapalnych i grzybic. Żeby temu zapobiec codziennie wyczesujemy włosianą szczotką zarówno grzywę, ogon, jak i sierść konia, żeby dokładnie usunąć wszystkie zabrudzenia. Jeżeli grzywa jest bardzo splątana i brudna, można ją umyć letnią wodą i delikatnie rozczesać.

Bardzo ważnym aspektem utrzymania konika w zdrowiu jest pielęgnacja kopyt. Codziennie przed treningu należy sprawdzić stan kopyt, zobaczyć, czy nie ma przerostów i zmian, które mogą świadczyć o chorobie, a wieczorem, po zakończonej pracy, należy dokładnie je wyczyścić drewnianym nożem. W zależności od stopnia eksploatacji konia i sposobu jego użytkowania, co jakiś czas przeprowadzamy rozczyszczanie – zabieg powinno zrobić się co najmniej raz na 8 tygodni i polega na usunięciu nadmiernie wyrośniętego i martwego rogu oraz wyrównania podeszwy tarnikiem. W czasie przeprowadzania zabiegu należy uważać, żeby nie uszkodzić strzałki, gdyż jej obcięcie może prowadzić, zwłaszcza u młodych osobników, do deformacji kopyta. Koniki, które jeżdżą w zaprzęgu lub pod siodłem powinny zostać podkute, aby róg ich kopyt nie ścierał się zbyt szybko.

Choroby i schorzenia

Chociaż rasa koników polskich jest bardzo odporna na choroby, czasem zdarza się, że ich zdrowie zaczyna szwankować. Jedną z najczęstszych dolegliwości jest tak zwana „morzysko”. Pod tą staropolską nazwą kryją się wszystkie zaburzenia pracy układu pokarmowego – zarówno skręt jelit, jak i problemy trawienne czy zaparcia. Objawy zewnętrzne są bardzo charakterystyczne i łatwo je rozpoznać – koń zaczyna się pocić, robi się niespokojny i ogląda się na własny brzuch. Jeśli dolegliwości towarzyszy silny ból, zwierzę może się pokładać na ziemi i gwałtownie wstawać. Czasami najlepszym lekarstwem jest zapewnienie choremu dawki ruchu bez większego obciążenia przez pół godziny, ale jeżeli objawy nie ustępują, należy wezwać weterynarza. Niegroźna z pozoru choroba może prowadzić nawet do śmierci.  Najlepszym sposobem na zapobieganie jest dodawanie plew i siemienia lnianego w małych ilościach do paszy, jeżeli dolegliwości się powtarzają, warto rozważyć wprowadzenie do diety probiotyków.

Najczęściej występującym schorzeniem kopyt jest ochwat. Choroba jest wynikiem napojenia zgrzanego konia zimną wodą. Wywołany tym szok termiczny prowadzi do zapalenia tkanki rogu, przez co kopyta stają się rozgrzane i obrzękłe, a z czasem mogą ulec deformacji. Pierwszą pomocą w tym wypadku jest ochłodzenie kopyt i zabezpieczenie ich przed zniekształceniem. Należy również wezwać weterynarza, ze względu na to, że nieleczony ochwat może doprowadzić do kulenia i innych problemów z chodzeniem.

Konie, które często chodzą po podmokłych terenach, albo w śniegu są narażone na tak zwaną grudę, czyli zapalenie skóry na pęcinie. Rana nie jest bardzo bolesna, ale ciągnie za sobą szereg przykrych skutków. Może uniemożliwić udział w treningu, a niewygojona może być przyczyną różnego rodzaju zapaleń i zakażeń. Grudę można wyleczyć samodzielnie, stosując wyciąg z dziegciu lub siarczan miedzi.

Zdarza się, że konie, które na co dzień ciężko pracują lub trenują, po kilkudniowej przerwie nie mogą się ruszyć. Dzieje się tak dlatego, że nagły wzrost kwasu mlekowego w mięśniach zadu powoduje paraliż. Koń cierpi, zaczyna się pocić, jest niespokojny i oddaje ciemnobrunatny mocz. Naszym pierwszym działaniem w takim wypadku powinno być natychmiastowe rozcieranie i rozgrzewanie mięśni zadu i tylnych nóg, a także wezwanie weterynarza. Żeby zapobiec temu schorzeniu należy zapewnić zwierzętom chociaż trochę ruchu w dni wolne od treningów i podawać im w tym czasie mniej jedzenia, a przede wszystkim, wykluczyć z ich diety buraki.

Nie zawsze jesteśmy w stanie ochronić naszego konia przed chorobami i schorzeniami różnego typu. Ryzyko zachorowań możemy jednak znacząco zmniejszyć pamiętając o codziennej pielęgnacji, sprzątaniu miejsca do spania i odpowiednio dobranej, zbilansowanej diecie.

Katarzyna Kaźmierczak

Literatura:

 Behling S., Rasy koni, Warszawa 2007, s. 103

Bunjes J., Rasy koni. Wzorzec, historia, przeznaczenie, Warszawa 2009, s. 91

Chów i hodowla zwierząt, red. Szulc T., Wrocław 2005, s.361-389

Fizjologiczne podstawy żywienia zwierząt, red. Zawadzki W., Wrocław 2008, s. 207-235

Produkcja zwierzęca, red. Nałęcz – Tarwacka T., Warszawa 2012, t.III, s.128-265

Łojek J., Łojek A., Hodowla i użytkowanie koni, Warszawa 2013, s.7-107

Dodaj komentarz

Rynek Rolny to pierwszy profesjonalny branżowy portal rolniczy z giełdą rolną. Darmowe ogłoszenia rolnicze i aktualne ceny produktów rolnych. Sprzedawaj i Kupuj z nami!

Sulejkowska 56/58 lok 215
04-157 Warszawa, Polska

Email: kontakt [małpa] rynek-rolny.pl

Newsletter

Fundusze Europejskie – dla rozwoju innowacyjnej gospodarki