Kuropatwa czerwona – mały ptaszek z dużym temperamentem! Poznaj jego zwyczaje

1/5 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Żywienie

Kuropatwy w naturze żywią się zielonymi częściami roślin i nasionami. W warunkach hodowlanych podstawą ich diety są śruty – pszeniczna, jęczmienna i kukurydziana, jak również ziarna zbóż oraz nasiona, m.in. pszenica, owies, proso, sorgo; nasiona łubinu, gorczycy, grochu, dyni, słonecznika, siemię konopne i lniane. Ptaki powinny mieć nieograniczony dostęp do zielonki – warto podawać im m.in. mniszek lekarski, koniczynę, krwawnik, pięciornik gęsi, gwiazdnicę, mogą dostawać również sałatę i kapustę pekińską oraz inne warzywa. Kuropatwy nie pogardzą też owadami i drobnymi bezkręgowcami. Jeśli nie mamy czasu na samodzielne układanie jadłospisu, możemy żywić je granulatami dla niosek i ptaków w okresie spoczynkowym. Pamiętajmy, że w okresie lęgowym ptaki wymagają ok. 2900 kcal na dobę, w okresie spoczynkowym natomiast ich zapotrzebowanie na energię spada do 2700 kcal na dobę.

Rozmnażanie

Zasadniczym problemem, z którym spotykają się początkujący hodowcy kuropatwy czerwonej, jest wspomniana wcześniej trudność w rozróżnianiu płci ptaków. Dlatego też przed zakupem pierwszej parki warto odwiedzić hodowcę, żeby poobserwować kuropatwy w większym stadzie i wybrać dwie, które spacerują i jedzą razem. Dodatkową zaletą tej strategii jest fakt, że parka, która dobrała się sama, ma największe szanse na zdrowe i liczne potomstwo.

Podobnie jak inne kuraki, kuropatwa czerwona gniazduje na ziemi. Jej okres reprodukcyjny zaczyna się pod koniec kwietnia lub na początku maja. Samica po tokach znosi 10-20 jaj o masie 16-18 g. Kogut i kurka wysiadują je na zmianę – jeśli chcemy, żeby odchów naturalny się powiódł, ptaki powinny mieć zapewnione dobre kryjówki i spokój. Jeżeli jednak obawiamy się, że kuropatwy nie będą chciały siedzieć na gnieździe, jaja należy wybierać w miarę jak samica je znosi i wkładać do inkubatora. Okres inkubacji wynosi 21 dni.

Wychów piskląt

Po wylęgu młode powinny przebywać w kojcach, wyłożonych tekturą, w pomieszczeniu o temperaturze nie niższej niż 24°C. Przez kilka pierwszych dni stale trzymamy pisklęta pod lampą, emitującą ciepło, w temperaturze ok. 32°C. Przez koleje cztery tygodnie stopniowo obniżamy jej wartość do 18°C. Zahartowane w ten sposób młode można zacząć wypuszczać na wybieg.

W pierwszych dwóch tygodniach życia pisklęta mają wysokie dzienne zapotrzebowanie energetyczne, sięgające 2900 kcal. Wymagają zbilansowanej karmy z większą niż w przypadku osobników dorosłych zawartością białka (26%) i wapnia (1%), a mniejszą włókna (3%). Pisklęta karmi się przede wszystkim paszą pochodzenia zwierzęcego – drobnymi owadami, np. mrówkami i ich jajami, oraz kurzym jajkiem na twardo z dodatkiem świeżej, posiekanej drobno zielonki, np. pokrzywy. Dobre efekty przynosi również żywienie małych kuropatw mieszankami dla kurcząt i indycząt.

Autor: Małgorzata Długosz

Bibliografia:

Bombik E. i in., „Produkcja zwierzęca”, cz. 3, wyd. Rea, Warszawa 2010 r., ss. 36-37, 41-45.

Busse P. (red.), „Mały słownik zoologiczny. Ptaki, t. 1, Wiedza Powszechna, Warszawa 1990 r., s. 305.

Chinery M. (red.), „Zwierzęta i rośliny Europy”, wyd. Muza, Warszawa 1993 r., s. 89.

Chvapil S., „Ptaki ozdobne. Leksykon przyrody”, wyd. Delta, Warszawa 2005 r., s. 13-17.

Jankowski J. (red,), „Hodowla i użytkowanie drobiu”, PWRiL, Warszawa 2012 r., ss. 326-337, 470-474.

Svensson L., „Ptaki. Przewodnik Collinsa”, wyd. Multico, Warszawa 2008 r., s. 56.