Łabędź niemy - popularny ptak wędrowny, dobierający się w pary na całe życie
Zobacz także
Żywienie
Dieta łabędzia niemego składa się w przeważającej większości z roślinności wodnej. Uzupełnia ją sobie jeszcze w nieznacznych ilościach pokarmem pochodzenia zwierzęcego, takim jak larwy, plankton, skrzek czy ikra, oraz roślinami lądowymi, w tym najczęściej trawami. Pożywienie ptak ten wyławia poprzez wkładanie pod wodę swojej długiej szyi. Nierzadko, gdy coś znajduje się nieco głębiej, łabędź zanurza cały przód ciała, gdzie przy praktycznie pionowej pozycji nad taflą widać tylko jego kuper i spiczasty ogon. Ważne jest przy tym, że dorosłe łabędzie nieme w ogóle nie nurkują, ale mogą to robić pisklęta, gdy rodzice nie wyciągną im pożywienia na powierzchnię.
Wychów piskląt
W kwietniu i maju samica składa 5–7 jaj, ale zdarza się, że może ich być nawet 12. Są one szarozielone i mają delikatną powłokę wapienną na powierzchni. Matka wysiaduje je przez ok. 35 dni i robi to samotnie. Jednak samiec wcale jej wtedy nie opuszcza, krąży bowiem w tym czasie wokół gniazda i go pilnuje, a w razie zagrożenia ostrzega samicę. W późniejszym okresie uczestniczy aktywnie w wychowaniu młodych. Pisklęta zaczynają latać po mniej więcej 4–5 miesiącach, a dojrzałość płciową osiągają dopiero po 3 latach.
Zauważa się, że śmiertelność wśród piskląt zawsze była bardzo duża i mogła wynosić aż 80%. W takich okolicznościach mało które młode dożywały chociażby 5 lat. Dziś jednak – zapewne w wyniku statusu ochronnego lub udomowienia – sytuacja znacznie się poprawiła i łabędzie nieme mogą żyć nawet ok. 20 lat.
Autor: Dagmara Deska
Bibliografia:
- Bejček V., Ptaki wędrowne. Leksykon przyrody, Warszawa 2004, s. 52–53.
- Gorazdowski M., Jabłoński K., Gęsi i łabędzie. Hobby, Warszawa 2004, s. 26–28.
- Kruszewicz A., Ptaki Polski. Encyklopedia ilustrowana, Warszawa 2013, s. 46.
- Mały słownik zoologiczny: ptaki, t. 1, red. P. Busse, Warszawa 1990, s. 329.
- Sokołowski J., Ptaki Polski. Atlas, Warszawa 1988, s. 222–223.
- Svensson L., Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego. Przewodnik Collinsa, tłum. D. Graszka-Petrykowski, Warszawa 2013, s. 14–15.
