Lukasówka – chętnie uprawiana odmiana w Polsce. Sprawdź dlaczego!

Zobacz także

Zbiór i przechowywanie

Grusza Lukasówka – jako odmiana (w zależności od klasyfikacji) późnojesienna lub wczesnozimowa – osiąga swoją dojrzałość zbiorczą od 5 do 15 października; czasami bywa tak, że i pod koniec września. Niestety, po suchym lecie będzie ona miała tendencję do przedwczesnego zrzucania owoców. Ogólnie nadadzą się one do zjedzenia dopiero w kilka tygodni po zbiorze.

Co do przechowywania – w zwykłej chłodni przetrwają do stycznia, natomiast w chłodni o kontrolowanej atmosferze – do kwietnia.

Warto też zaznaczyć, że mimo swojej półmasłowej struktury wewnętrznej całkiem dobrze zniosą one transport. Najlepiej jednak, gdy będziemy je przewozić, gdy nie będą jeszcze zupełnie dojrzałe.

Odporność

Niestety, Lukasówka ma pewną poważną wadę – jest niezwykle podatna na parcha i wszelkie choroby wirusowe. Stąd nie nada się do uprawy działkowej, ponieważ wymagałby zbyt zaawansowanej pielęgnacji. Jest też średnio wytrzymała na zarazę ogniową.

Autor: Dagmara Deska

Bibliografia:

Badowska-Czubik T., Bryk H., Buczek M. i in., „Grusze”, wyd. Hortpress, Warszawa 2010 r., s. 33.

Czynczyk A., Lange E., Mika A. i in., „Sadownictwo”, wyd. Horpress, Warszawa 2002 r., s. 292–293.

Klimek G., „Sadownictwo”, cz. 2, WSiP, Warszawa 1997 r., ss. 94, 97.

Kruczyńska D., „Grusze”, wyd. Działkowiec, Warszawa 2007 r., s. 35.

Rejman A. (red.), „Pomologia”, PWRiL, Warszawa 1994 r., s. 173–174.

Pieniążek S. A. (red.), „Sadownictwo”, PWRiL, Warszawa 2000 r., s. 68–69.

Sosna I., „Uprawa gruszy”, wyd. Plantpress, Kraków 2007 r., s. 36.