Jęczmień płonny - opis i charakterystyka
Manna mielec – trawa podmokłych łąk i ozdoba naszych ogrodów
Zobacz także
Sadzenie i pielęgnacja
Mannę mielec możemy sadzić w zasadzie od wiosny do jesieni, ale poleca się, żeby to zrobić wczesną wiosną. Roślina rozwija się powoli i musi mieć czas, żeby się dobrze ukorzenić zanim spadną zimowe śniegi i chwyci mróz. Sadzonki możemy pozyskać w dwojaki sposób – albo zakupić je w sklepie ogrodniczym i wysadzić ją z pojemników, albo rozdzielić już rosnącą kępę i znaleźć dla niej nowe miejsce. Jest to roślina, która powinna rosnąć pojedynczo. Minimalną odległość jednego egzemplarza do drugiego szacuje się na około 4 metry.
Roślina nie ma wielu wymagań pielęgnacyjnych. Największe zagrożenie dla niej stanowi śnieg, zwłaszcza jeśli jest go bardzo dużo – na liściach może wtedy pojawić się pleśń, dlatego od czasu do czasu, trzeba usunąć jego nadmiar z kępy. Należy również pamiętać o bardzo systematycznym odchwaszczaniu, zwłaszcza, kiedy manna jest mała – po rozrośnięciu się powinna wyeliminować większość roślin w swoim obrębie. Zbytnio rozrośniętą kępę należy rozdzielić – zabieg ten robimy wczesną wiosną lub w drugiej połowie sierpnia. Wiosną należy nisko (do wysokości kilku - kilkunastu centymetrów) przyciąć suche źdźbła, żeby nowe pędy miały możliwość swobodnego rozwoju. Po przycięciu trawa powinna szybko się odrodzić. Manna mielec jest rośliną wieloletnią, dlatego musimy pamiętać o tym, żeby raz w sezonie wegetacyjnym nawieźć ziemię niewielkimi dawkami nawozu mineralnego, najlepiej takiego, który składa się z wielu składników odżywczych. Należy jednak uważać, bo przenawożone rośliny stają się wybujałe i bardzo szybko się rozprzestrzeniają, zaburzając naszą wizję kompozycji ogrodu. Jeśli nie chcemy, żeby trawa nadmiernie się płożyła, możemy przywiązać jej wewnętrzne źdźbła do niewielkich palików, pamiętając, żeby węzeł był bardzo delikatny – roślina nie musi do nich przylegać.
Manna mielec jest bardzo ekspansywna, dlatego jeśli nie chcemy, żeby rozprzestrzeniła się po całym ogrodzie, musimy pamiętać o bardzo dokładnym zbieraniu nasion przed rozsianiem. Roślina i tak będzie się z roku na rok powiększać, głównie poprzez rozłogi. Należy przy tym unikać wykształcenia się osobnych, kolejnych kęp, gdyż mogą one stanowić dla siebie nawzajem poważną konkurencję.
Autor: Katarzyna Kaźmierczak
Bibliografia:
Majtkowscy G. i W., „Trawy ozdobne”, wyd. Działkowiec, Warszawa 2007 r., s. 42.
Grzegorczyk S. (red.), „Rośliny zbiorowisk trawiastych”, Wydawnictwo UWM, Olsztyn 2010 r., s. 35.
Jankowski K. (red.), „Tereny zadarnione”, WAP, Siedlce 2008 r., s. 48.
Kozłowski S. (red.), „Trawy. Właściwości, występowanie i wykorzystanie”, PWRiL, Poznań 2012 r., s. 139-140.
„Pokochajmy trawy” [w:] „Kwietnik”, nr 3/2003 r.
„Wśród smukłych traw”, [w:] „Kwietnik”, nr 12/2005 r.
Zdjęcie:
Rasbak, źródło: Wikipedia, licencja: CC BY-SA 3.0
