Miodówka gruszowa - radzimy, jak rozpoznać i zwalczyć jej gatunki

Zobacz także

Objawy bytowania

osobników dorosłych: jeszcze zanim miodówki czerwonawe zaczną składać jaja, to wysysają sok z dopiero co rozwijających się liści. Sprawia to, że albo bardzo mocno się one zniekształcą i powyginają, albo w ogóle się nie rozwiną. Najgroźniejsze jest jednak to, że szkodniki te doprowadzają do zamierania całych pędów, ponieważ najbardziej lubią pąki rosnące na ich wierzchołkach;
larw: jak już wspomniano wcześniej, najpierw żerują one na liściach, a następnie na pędach, na których tworzą ogromne kolonie. Ich ataki także prowadzą do zasychania pędów. Ważne jest też to, że w trakcie żeru larwy te wydzielają słodkie odchody, które zwiększają ryzyko wystąpienia grzybów. Ich obecność wiąże się również z tym, że drzewa wyglądają, jakby ktoś je próbował spalić.

Warto wspomnieć, że obecność miodówek gruszowych może doprowadzić do bardzo poważnej choroby fitoplazmatycznej, która sprawia, że całe grusze po prostu zamierają.

Zwalczanie

Drzewa opryskuje się po przekroczeniu progu szkodliwości, który wynosi pod koniec kwietnia 3 odłowione na płachtę miodówki na 35 gałęzi, a po kwitnieniu – już nawet 5% zaatakowanych pędów. Zabieg należy wykonać zaraz po kwitnieniu i nie wolno zapominać o dodaniu preparatu zwilżającego. Polecane środki to: Apacz 50 WG, Dimiln 480 SC, Aceramik 018 EC czy Mandinka 18 EC.

Bibliografia:

Meudec G., Prat J.-Y., Retournand D., Choroby i szkodniki drzew i krzewów owocowych. Gatunek po gatunku. Rozpoznawanie i zwalczanie, Warszawa 2014, s. 164.
Program ochrony roślin sadowniczych 2014, red. A. Czarnocka, Warszawa 2014, s. 131.
Wiech K., Szkodniki drzew owocowych, Kraków 2008, s. 91–94.

Źródło zdjęcia: Wikipedia, autor: Baltic-amber-beetle, licencja: CC BY-SA 3.0.