Kiedy sadzić maliny? Lepiej jesienią czy na wiosnę? Odpowiadamy!
Nawożenie malin - jak, kiedy i czym? Zobacz!
Zobacz także
Każdy plantator malin marzy o dużym plonie, jak najmniejszych stratach i dobrze rozwijających się krzewach. Rośliny do prawidłowego rozwoju potrzebują określonej ilości składników pokarmowych. Do utrzymywania dobrej zasobności gleby należy stosować odpowiednie nawożenie malin. Zarówno przed założeniem plantacji, jak i w trakcie jej uprawiania powinno się prowadzić analizę chemiczną gleby. Tylko w ten sposób dobierze się odpowiednie dawki nawozowe. Ocena wizualna, nawet wprawionego plantatora, często potrafi być zawodna.
Przed założeniem plantacji
Przed założeniem plantacji należy przeprowadzić analizę chemiczną gleby. Stosuje się nawożenie organiczne i mineralne.
Należy podać obornik w dawce ok. 35–40 t/ha na całą powierzchnię i głęboko przyorać. Zabronione jest w integrowanej produkcji stosowanie obornika w dawkach większych niż 40 t/ha, co odpowiada 170 kg N/ha. Wybrać można również nawozy zielone, przede wszystkim z roślin bobowatych.
Maliny dobrze rosną na glebach o odczynie zbliżonym do obojętnego, tj. pH=6,2–6,7. Aby doprowadzić do odpowiedniego poziomu, stosuje się wapnowanie. Warto wybrać wapno magnezowe, które oprócz dostarczenia do gleby wapna i podwyższenia odczynu wzbogaci ją w magnez.
Przed założeniem plantacji ważne jest również nawożenie fosforem i potasem. Podaje się ok. 100 kg P205/ha, najlepiej w formie superfosfatu potrójnego oraz 120 kg K20/ha, najlepiej w formie siarczanu potasowego. Malina wrażliwa jest na chlorki, dlatego niepolecane jest nawożenie solą potasową.
W pierwszych latach po założeniu
Po założeniu plantacji warto się skupić na nawożeniu azotem. Pierwiastek ten pozwala na wytworzenie przez maliny silnych pędów wegetacyjnych. Nawozy azotowe wysiewa się w rzędy, nie na całej powierzchni, gdyż młode rośliny po posadzeniu mają uszkodzony system korzeniowy niezdolny do pobierania dużych ilości składników pokarmowych. W pierwszym roku azot podaje się w pasy szerokości 1 m w dawce 30–40 kg N/ha, w drugim roku dawkę można zwiększyć do 50–75 kg N/ha, w pasy szerokości 1,5 m. Można stosować saletrę amonową. Zaleca się dzielenie dawek azotowych – część wiosną przed rozpoczęciem wegetacji malin, resztę pod koniec kwitnienia. Jesienią podaje się nawozy potasowe, jeśli prowadziło się nawożenie przed założeniem plantacji, to dopiero po 2–3 latach. Dawki: 50–80 kg K20 na glebach zasobnych i 80–120 kg K20/ha na słabych. Fosforu zazwyczaj nie się stosuje.
Krzewy owocujące
Od 3. roku azot podaje się na całej powierzchni. Korzenie są zregenerowane i pobierają większą ilość składników pokarmowych. Standardowa dawka to 80–100 kg N/ha. Przenawożenie azotem może powodować przemarzanie pędów – rośliny wchodzą później w stan spoczynku zimowego. Warto na plantacji owocującej oprócz analizy gleby wykonywać analizę liści i zgodnie z nimi ustalać dawki nawozowe. Nie jest wskazane stosowanie fosforu, jeśli dostarczano go przed posadzeniem malin. Potas podaje się na całą powierzchnię w niższych dawkach na słabych glebach, w wyższych na zasobnych (50–80 kg K20/ha). Nie zaleca się stosowania nawozów wieloskładnikowych w uprawie malin, gdyż są one drogie oraz nie wpływają znacząco na wzrost plonu.
Autor: Joanna Żołnierkiewicz
Bibliografia:
Czynczyk A. i inni, „Sadownictwo”, wyd. Hortpress, Warszawa 2002 r.
Klimek G., „Sadownictwo 2”, WSiP, Warszawa 1997 r.
Pieniążek S.A., „Sadownictwo”, PWRiL, Warszawa 2000 r.
„Metodyka integrowanej produkcji malin”, PIORiN 2010 r.
