Psianka czarna, czyli czarcie jagody. Czym sobie zasłużyła na taką nazwę?
Niech nie zwiedzie nas stulisz lekarski – niebezpieczny chwast!
Zobacz także
Zwalczanie
Nie zarejestrowano herbicydów odpowiednich do zwalczania stulisza lekarskiego. Chwast pojawia się jednak tak rzadko i najczęściej nie stanowi zagrożenia dla roślin uprawnych, że zazwyczaj nie ma potrzeby używania środków chemicznych. Jeżeli tylko będziemy przestrzegać czystości materiału siewnego i sukcesywnie odchwaszczać międzyrzędzia oraz często kosić pobliskie łąki i nieużytki, a także wykaszać miedze, ryzyko pojawienia się stulisza lekarskiego w uprawie jest naprawdę minimalne.
W przypadku dużego zachwaszczenia możemy zrobić opryski herbicydami nieselektywnymi, przeznaczonymi na chwasty dwuliścienne. Są to najczęściej preparaty, w których substancją aktywną jest glifosat. Do oprysków warzyw zaleca się Avans Premium 360 SL, Boom Efect 360 SL, Celaner 360 SL, Etnę, Gallup 360 SL, Klinik 360 SL, Rambo, Rofosat 360 SL lub Wichurę. Większość z wymienionych preparatów można używać we wszystkich etapach rozwoju roślin, a także tuż przed ich wysianiem lub wysadzeniem, aby usunąć pojawiające się siewki stulisza lekarskiego. Wszystkie opryski wykonujemy w jasne, bezdeszczowe dni, gdyż deszcz zarówno przed, jak i na kilka godzin po zabiegu, może zmniejszyć działanie herbicydów. Optymalna temperatura działania glifosatu powinna być nie mniejsza niż 10 i nie wyższa niż 25 stopni Celsjusza.
Wykorzystanie
Stulisz lekarski jest rośliną o bardzo silnie trujących właściwościach. Pierwszym objawem po jego spożyciu jest apatia. Po jakimś czasie od zatrucia pojawia się osłabienie, a nawet drgawki. Jest rośliną niebezpieczną zarówno dla ludzi, jak i zwierząt gospodarskich. Jego spożycie najczęściej jest przypadkowe, spowodowane przypadkowym dostaniem się nasion stulisza lekarskiego do ziaren pastewnych lub tych przeznaczonych na przemiał na mąkę do wypieków.
Drugi człon nazwy stulisza – lekarski, związany jest z tym, że zarówno dawniej, w medycynie ludowej, jak i w obecnej homeopatii i ziołolecznictwie, na bazie tej rośliny robi się syropy na kaszel, zapalenia gardła i dolnych dróg oddechowych.
Autor: Katarzyna Kaźmierczak
Bibliografia:
Aichele D., Golte-Bechtle M., „Jaki to kwiat”, PWRiL, Warszawa 1984 r., s. 114
Hołubowicz-Kliza G., „Rolniczy atlas chwastów”, IUNG-PIB, Puławy 2011 r., s. 244
Tymrakiewicz W., „Atlas chwastów”, PWRiL, Warszawa 1976 r., s. 152
