Perz właściwy – konkurencja dla roślin uprawnych. Sprawdź, jak go zwalczyć!
Zobacz także
Perz właściwy, zwany psią trawką, często pojawia się w naszym ogrodzie bez zaproszenia. Stanowi prawdziwe utrapienie dla rolników, ponieważ szybko rozprzestrzenia się i w krótkim czasie może zająć całe pole, poważnie zagrażając hodowanym roślinom, a jego wyplenienie nie jest proste.
Charakterystyka
Jest to wieloletnia roślina z rodziny wiechlinowatych. Wyrasta wczesną wiosną w postaci pojedynczego, równowąskiego liścia o długości około 8 centymetrów i ciemnozielonym zabarwieniu. Następnie zaczynają się pojawiać kolejne liście, które są płaskie, o różnych odcieniach zieleni, mogą być szorstkie w dotyku i owłosione, zwłaszcza u dołu źdźbła i w jego podziemnej części. Wytworzone już w całości liście mogą osiągać nawet 50 centymetrów długości i najczęściej są uniesione, wyprostowane, gołym okiem można zauważyć ich bruzdkowaną strukturę i wyraźny kil na dolnej stronie. Nagie źdźbła często podzielone są na 4-6 międzywęźli, dolne węzły wykształcają liczne nowe pędy.
Kwitnienie przypada na okres od czerwca do sierpnia, w związku z tym, że jest to roślina długodniowa, a optymalna temperatura do pylenia wynosi około 25 stopni Celsjusza. Kwiatostan przybiera postać kłosa, nieco spłaszczonego i bardzo gęstego (około 15-20 kłosków na jeden kłos), o długości około 10 centymetrów. Kłoski są małe, około 15 milimetrów, odstające od łodygi, a ich owocem jest ziarniak owinięty w plewę, który wytwarza od 20 do 100 nasion. Perz najczęściej wchodzi wiosną z opadłych ziarniaków, które mogą przezimować w ziemi na nieznacznej głębokości bez szwanku (roślina obumiera dopiero przy około -40 stopni Celsjusza), a na większych głębokościach przechować się przez około 10 lat. Rozprzestrzenić poprzez rozmnażanie wegetatywnego – tworzy rozłogi szerokie nawet do 15 metrów długości, a już kilkucentymetrowy fragment wystarcza do wytworzenia się pędów generatywnych. Krótkie korzenie są tworzą sporą sieć, która pobiera sporo tlenu z górnej warstwy gleby.
Występowanie
Aż 80% gruntów ornych w Polsce odpowiada niewielkim wymaganiom perzu właściwego i jest narażonych na jego rozprzestrzenienie się. Najczęściej pojawia się na plantacjach buraków, ziemniaków, grochu, w zbożach i ogródkach warzywnych. Preferuje gleby żyzne, lekkie i stanowiska o średniej wilgotności, dobrze nasłonecznione, ale może rosnąć w zasadzie wszędzie, nawet na terenach zalewowych. Wymaga jednak gleb napowietrzonych, ponieważ ma duże zapotrzebowanie na tlen. Może pojawić się szczególnie na tych użytkach, które są nawożone azotem bądź gnojowicą. Przyjmuje się, że jest rośliną wskaźnikową dla gleb bogatych w azot.
Szkodliwość
Perz właściwy jest poważną konkurencją dla roślin uprawnych. W okresie wegetacji pojedyncza roślina perzu właściwego może wytworzyć aż 135 metrów rozłogów i około 200 pędów naziemnych, co razem daje około 42 tony świeżej masy na hektarze. Ponieważ do rozwoju bardzo potrzebuje tlenu i wielu składników mineralnych, jest w stanie w ciągu kilku lat wyjałowić ziemię. Przekroczywszy próg szkodliwości, który określa się jako 10-60 pędów na 1 metr kwadratowy, może pobrać hektara ziemi nawet 110 kilogramów azotu i około 70 kilogramów tlenku potasu, co może spowodować znaczny spadek plonu pszenicy, żyta, jęczmienia i buraków, który waha się w granicach od 10 do 50%.
Dodatkowym zagrożeniem dla roślin są kłącza perzu wytwarzają trujące substancje, które mogą zahamować wzrost zbóż i warzyw. Pędy generatywne natomiast są bardzo chętnie wybierane przez szkodniki, takie jak niezmiarka paskowa czy ploniarka zbożówka, mogą stać się siedliskiem chorobotwórczych grzybów (najczęściej występujące to mączniak prawdziwy, rdza żółta i rdza źdźbłowa), które mogą zaatakować rośliny uprawne.
czytaj dalej...
